Na jednom ovdašnjem, opskurnom i suštinski ilegalnom, klero-šovinističkom portalu (iz razloga mentalne i etičke higijene ime portala neću spominjati) istoričar iz Beograda dr Veljko Đurić Mišina, nastavlja polemiku sa mnom, vođenu u uvaženom beogradskom dnevnom listu "Danas" krajem februara ove godine, i to o atentatu na Anta Pavelića u Argentini 1957. i njegovim izvršiteljima.
I njegov najnoviji odgovor meni je sadržinski jezik gluvih telefona. On u raspravi i u ovom najnovijem tekstu, ne koristi istorijske izvore ni prvoga ni drugoga reda, da bi argumentovao svoje tvrdnje, (jer ih jednostavno nema, istraživačima nijesu raspoloživi ako ih uopšte ima) već i dalje stoji na stanovištu da je trećerazredni četnički ratni bjegunac Blagoje Jovović bio atentator na ustaškog poglavnika Pavelića. I umjesto da ponudi neki valjani dokaz za tvoje tvrdnje on nastavlja sa vrćenjem i zavijanjem iste pokvarene ploče koju okreće njegov gramofom.
Ja mu ovom prilikom preporučujem da još jednom pokuša doći do važnih izvora, domaćih i stranih, kojima bi mogao osporiti moje teze. Neka se makar kad već hoće da priča o tome, ako može, pozove i na drugorazredne izvore, na ondašnju štampu, domaću i inostranu, koja u tekstovima o atentatu na kvislinga Pavelića 1957, nigdje ne pominje da je četnička emigracija organizovala atentat na njega, niti da je to uradio stanoviti Blagoje Jovović.
I neka istoričar Đurić Mišina, makar navede i to (evo ja ću kad on već neće, a trebao je po standarima metodologije istorijskih istraživanja) da i Pavelićeva kćerka Višnja (umrla je krajem 2015. u Madridu), a koja je, budući da se nije udavala, svo vrijeme živjela sa ocem i majkom u bjekstvu od 1945, pa sve do Pavelićeve smrti u Madridu 1959, nigdje u javnim iskazima nije ni pomenula da je čak i moguće to da su četnici iz Argentine pucali na Pavelića i ranili ga 1957, a kamoli da je to učinio Blagoje Jovović. A ona je makar znala mnoge stvari i bila u prilici da dosta zna oko toga pitanja i da javnosti svjedoči o tome.
Želim u ovome tekstu istaći i sljedeće:
Promoteri i apologetičari pojedinih knjiga, ali i brojnih novinskih i drugih tekstova o četničkom ratnom bjeguncu Blagoju Jovoviću, u kojima se tvrdi da je on istovremeno jedan od planera, organizatora i neposredni izvršilac atentata na izbjeglog poglavnika ustaške i marionetske ratne NDH Anta Pavelića u Argentini 10. aprila 1957. godine, očigledno je da imaju problem sa istorijskim izvorima, odnosno, činjenicama i dokazima, koje ne postoje (ili ih još nije moguće otkriti ako uopšte negdje i postoje?) da bi mogli njima potvrditi i učiniti provjerljivim i vjerodostojnim njihove tvrdnje koje olako saopštavaju javnosti da je Jovović bio atentator.
Dalje, od značaja je da navedem:
Princip koji se odnosi na teret dokazivanja, a to je: da onaj ko nešto tvrdi, mora to i da dokaže očevidno ne važi kod protagonista tog narativa, već oni postupaju posve suprotno i po obrascu: važno je da naša priča uspješno prolazi kod populusa, a baš nas briga je li istinita ili nije. Važno je da služi unaprijed zadatoj političkoj i ideološkoj manipulativnoj svrsi i cilju. To je istovremeno i žalosno i farsično.
Zagovornici izmišljotine da je četnički emigrant Blagoje Jovović pucao na Anta Pavelića i ranio ga sa dva hica, od pet ispaljenih metaka, ne nameću tu priču u istoriografiji i uopšte u javnom životu, dakako, sa ciljem otkrivanja pune i prave istine o atentatu na kvislinga i naci-fašističkog kolaboracionistu Pavelića, (odgovornog za mnogobrojne počinjene ratne zločine u periodu 1941-1945), već to rade planski i namjenski sa konkretnim pretenzijama i interesima. To primarno čine zbog stvaranja i popularisanja novog ideološko-političkog mita (kao da nam nije već dosta svakovrsnih mitova i njihove političke instrumentalizacije i zloupotreba!) O stvarno istorijski nepostojećim "nacionalinim herojima" poput stanovitog Blagoja Jovovića, kojega hoće prikazati kao novog Miloša Obilića (Kobilića, Kobilovića, po besmislenom predanju rodila ga je kobila, inače, epske figure koja istorijski nije postojala).
No i nažalost, taj i takav neočetnički i apologijski narativ o izmišljenom ili zamišljenom atentatoru Blagoju Jovoviću jako je zastupljen u službenoj i režimskoj srpskoj istoriografiji i usvojen je kao neporeciva "istina" od strane oficijelne politike Srbije pod vođstvom i paternalizmom autokrate Aleksandra Vučića.
Tako se, recimo, pored toga što je prije nekoliko godina Blagoje Jovović dobio ulicu u Zemunu, najavljuje i to da mu se podigne spomenik, kao i snimanje igranog filma o njemu, a već je snimljeno nekoliko "dokumentarnih" emisija koje promovišu i javnosti nameću tu četničku famu o njemu kao atentatoru - "srpskom osvetniku" kao da je ona utvrđena istorijska, naučna činjenica. A to nije ništa drugo do agitaciona tlapnja i mlaćenje prazne slame.
Potom, relevantno je ne zaboraviti činjenicu da je samohvalisavi Blagoje Jovović (preminuo tokom 1999. godine) krajem 1998. ispričao mitropolitu SPC u Crnoj Gori g. Amfilohiju Radoviću tu priču o sebi kao atentatoru na Pavelića i ona je, sa Amfilohijevom naredbom upakovanoj u formu blagoslova, potom pretvorena u njegovo usmeno "memoarsko" kazivanje, što je navodno snimljeno i objavljeno u formi knjige. Tako je on postao u međuvremenu novi "srpski junak", "osvetnik", "pravednik" i izvršilac "tiranocida", i o njemu se pišu apoteoze. Njegova priča od brojnih koji su eksponirani na javnoj sceni uzima se kao "aksiom" što je više nego pogrešno i štetno za one koji teže biti ljubitelji istine.
Tvrdnje da je Blagoje Jovović bio atentator, koje iznosi i istoričar Veljko Đurić Mišina, nijesu prilog da se sazna istorijska, naučna istina o atentatu na Pavelića, već su motivisane time da se putem pseudoistorijske i propagandne priče hoće ne samo u Srbiji potpuno rehabilitovati zločinački i kvislinško-kolaboracionistički ravnogorski četnički pokret (što je u Srbiji već službeno urađeno) već da se to isto pokuša posebno u Crnoj Gori, ali i Bosni i Hercegovini i to od strane velikosrpskih kleronacionalista i šovinista i onog dijela srpske istoriografije koja je sluškinja takve politike. Tome se treba suprotstaviti naučnim činjenicama i dokazima.
Najzad i krucijalno:
Oni koji misle, poput istoričara dr Veljka Đurića Mišine, da je Blagoje Jovović zavjerenik-atentator na Anta Pavelića u Argentini trebali bi makar pročitati memoare jugoslovenskog diplomate Slavoljuba-Đere Petrovića, partizana, učesnika NOR-a, člana AVNOJ-a, poslanika u saveznoj Skupštini... koji je bio ambasador socijalističke Jugoslavije u Argentini sa sjedištem u Buenos Airesu od 1953. do 1958. i koji nigdje ne pominje, ni u naznakama, mogućnost da je atentat na Pavelića organizovala i izvela četnička emigracija, a kamoli konkretno Blagoje Jovović.
Ambasador Petrović je bio u prilici da zna podosta o atentatu na Pavelića i posebno je sa diplomatskom (ali i obavještajnom) službom pratio djelatnost ustaške emigracije u Argentini i borio se protiv nje i prenosio i dostavljao zahtjeve vrha jugoslovenske države na čelu sa Titom i njene diplomatije argentinskim vlastima o izručenju Anta Pavelića Jugoslaviji radi suđenja jer je u zemlji bila podignuta sudska optužnica protiv Pavelića za ratne zločine.
Čitajući pažljivo memoare diplomate Slavoljuba Đere Petrovića pod naslovom "SJEĆANJA I ZAPISI BORCA I DIPLOMATE" (drugo dopunjeno i prošireno izdanje), Beograd, 2012, saznaćemo, između ostalog i to da on u poglavlju "Misija u Argentini" piše da ga je Predsjednik Jugoslavije Josip Broz Tito imenovao septembra 1953. za izvanrednog i opunomoćenog ambasadora Jugoslavije u Argentini i da je bio istovremeno akreditovan za ambasadora u Urugvaju i Paragvaju. Na toj dužnosti Slavoljub Đera Petrović bio je od 1953. do 1958. On navodi da mu je Tito prilikom imenovanja stavio među zadacima da suzbija neprijateljsku antijugoslovensku djelatnost brojne ustaške emigracije u Argentini, koje kako on bilježi Titove riječi ima 30.000, da oni žive u Buenos Airesu, da "smetaju nama i Argentini" itd. Đera Petrović piše da mu je Tito stavio u obavezu: "Njima treba stati na put da dalje ne truju odnose među nama. Uveren sam da argentinska vlada ovako ocenjuje njihovu negativnu ulogu" (navedena knjiga, str. 253).
Slavoljub Đera Petrović predao je akreditivna pisma argentinskom predsjedniku Huanu Peronu novembra 1953. Dok je bio na dužnosti amasadora Jugoslavije u Argentini Petrović je obnovio ranije upućeni zahtjev vlastima u Argentini da se Pavelić izruči Jugoslaviji. (Taj zahtjev je ranije bio dostavio i prethodni ambasador Jugoslavije u Argentini Mišo Pavićević). Nakon pada s vlasti Huana Perona 1955. u vojnom udaru, Slobodan Petrović Đera piše da je argentinska vojska bila uhapsila tada i Pavelića, te da su o tome obavijestili jugoslovensku ambasadu, ali su ga istoga dana pustili vlasti Argentine zajedno sa drugim uhapšenim. (Vidjeti navedenu knjigu, str. 262-263).
On navodi da je o djelovnju ustaške emigracije obavijestio admirala Rohasa, te piše o propagandnom i političkom djelovanju ustaške emigracije i navodi da je on poslije četiri godine napustio Buenos Aires. U memoarima on pominje da je izvešen atentat na Pavelića i o tome piše: "Pavelić je posle atentata morao da se povuče u ilegalu. Verovatno u neki manastir, jer smo mi obnovili zahtev za ekstradicijom. Ubrzo je otišao u Španiju, gde je i umro" (navedeno djelo, str. 280).
No, u istorijskim izvorima autobiografske vrste -u memoarima (koji su drugorazredni istorijski izvor, za razliku od dnevnika koji su prvorazredni izvor) Slobodan Đera Petrović nigdje ne svjedoči niti indirektno sugerira da je na Pavelića pucala i ranila ga četnička emigracija, niti Blagoje Jovović, koga uopšte nigdje ne pominje u navedenom djelu. To vrijedi znati kada se govori o ovoj temi.
Da zaključim: činjenice su neprikosnovene, a uvjerenja su slobodna. Kod istoričara Đurića Mišine stvari u konkrernoj rasoravi stoje potpuno suprotno poređanje. Za njega činjenice nijesu važne, već prihvata kao "istinu" propagandne tlapnje i ideološke predrasude.
P.S. Na koncu treba reći da znameniti hrvatski istoričari, profesori univerziteta i doktori nauka Bogdan Krizman, Hrvoje Matković, Dušan Bilandžić i Tvrtko Jakovina, u svojim naučnim radovima niđe ne pominju da je atentat na Pavelića koji se zbio 1957. u Argentini organizovala i izvela četnička emigracija, niti da je to učinio Blagoje Jovović.
Komentari (41)
Nigdje zvanično ne piše i da je bivši predsjednik vlade Kraljevine Jugoslavije Milan Stojadinović imao direktan kontakt sa FNR Jugoslavijom a neposredno i Josipom Brozom Titom preko UDB-e. Sada se i zna zašto i pod kojim uslovima, npr.kako je oslobođen njegov mlađi brat Dragomir. Takođe nigdje zvanično ne piše i da je jedini Karađorđević u SFRJ, princ Đorđe, stariji rođeni brat Kralja Aleksandra Imao penziju u visini plate pukovnika JNA i doživotnu zaštitu JNA gdje god da se kretao do svoje smrti 1972.godine a po odobrenju Josipa Broza Tita, kao i da su se najmanje dva puta sreli. Novak Adžić ne razumije i potcenjuje snagu pripadnika JVuO u emigraciji koja je bila brojna, finansijski jaka a ideološki lojalna Kralju Petru II Karađorđeviću. Ante Pavelić je posle pada s vlasti Perona 1955.godine bio pušten niz vodu i JVuO mu je ušla u trag preko Milana Stojadinovića kao i UDB-a SFRJ. JVuO nije imao sreću da ga likvidira ali je zato ranjen i kao takav pobjegao u Frankovu Španiju.
Vjerovatno je taj samoproklamovani atentator pricekao dok moguci svjedoci odu na onaj svijet pa onda ispricao svoju pricu.
Adžić je istoričar,tipa.rekao mi neki čojek.Može i ;pročitao u novinama...tada i tada.imam i ja jednu komšinicu.Ona sve zna...pouzdano.čula je od tamo neke....da ne imentujem.
Ja sam mislio da ce Adzic ponudit neke dokaze o tome ko ga je ubio ali nista, ne vidim razlog zasto ga bas taj Jovovic ne bi ubio i ostao neotkriven, koga je tamo bilo briga za Pavelica.
Četnici su svo vrijeme i ratnog i poratnog perioda bili glavna meta komunističkih službi, a ne ustaše. Moje mišljenje za nekoga ko je pročitao dosta istorijske literature i imao prilike razgovarati-pitati pripadnike i ravnogorskog i komunističkog pokreta o ratnim dogadjajim, je da partizanski pokret nažalost bio prvenstveno, antisrpski, pa tek onda i antofašistički i oslobodilački. Dokaz je položaj i status koji je Srbija imala u komunističkoj federaciji-Jugoslaviji. Ironično je da su većinu tog partizanskog pokreta činili upravo Srbi. No, reklo bi se da su se konačno i Srbi izliječili od bolesti, zvane -jugoslovenstvo i Jugoslavija, ali tek poslije datih, više od dva miliona žrtava za te dvije Jugoslavije.
Па ко вам га ошега, оћете ли нам казат?
@Shegach_neregistrovani Pavelic je umro prirodnom smrcu kao starac. Imao je 70 godina. Umro je u bolnici u Madridu. Bio je teski dijabeticar i skoro i 2 godine 8 mjeseci i 18 dana je umo nakon atentata koga je izvrsila vjerojatno ustaska emigracija odnosno onaj dio koji je bio protiv njega. Dakako, on je bio zlikovac i optuzeni ratni zlovcinac i sluga italijanskog i njemackog okupatora. Isto samo sa suprotne strane kao Draza Mihailovic ili Milan Nedic.
@Zrinjevac_neregistrovani хахахххх е чуш усташка емиграција а не но су Масаја ратници из Судана га отегли, но ајде горе у Хрватску и свој поса гледајте нема што да тражите овамо у Црну Гору. Михајловић је био хрватском субверзивном акцијом одбачени британски агент и антифашиста одликован од Американаца постхумно, а ни Недић ни Љотић нијесу хтјели да пошаљу ни једног јединог војника на источни фронт за разлику од ваше 369. СС хрватске легије и муслиманске СС Ханџар дивизије које су тамо десетковане.
@Zrinjevac_neregistrovani Њемачки Бадерови извјештаји говоре детаљно о садејству усташко-домобранских снага под командом Јуре Францетића и партизана у источној Босни 42. против Дангићевих четника и покољима српског становништва након повлачења четника и заробљавања мајора Дангића. Мајор Бадер на више мјеста констатује да су синхронизовани. Иначе је четнички командант Јездимир Дангић након бјекства из њемачког заробљеништва приступио пољском покрету отпора против нациста толико о српском и четничком фашизму. Иначе је и Павле Ђуришић побјегао из њемачког заробљеништва 43. и ставио се на чело црногорских четника поново. У архиве мало идите.
Evo ovako....da je na Pavelića pucao četnik Jovović to bi povuklo ustašku odmazdu. Pa ganjale bi ih ustaše da osvete svog poglavnika. Ne bi im to teško palo. I ubili bi Jovovića kao zeca iz šume. Ali to se nije desilo. Zaključak: kad nema junaka hajdemo ga izmislit pa da nam lakše bude. I nek izmišljeni junak bude iz CG pa da okrijepi posrnulo srpstvo ,,srpske Sparte,,.
@Marjan_neregistrovani Tacno Marjane. Lazi su im dusevna hrana jer dobro znaju u dubini duse da su najgori otpad.
@Marjan_neregistrovani Pa da, volili ste vi svog Antu tolko da se pjevalo " Drugu Titi kupicemo Ficu a Mercedes Anti Pavelicu " !
@Marjan_neregistrovani ко га је онда сашио ако нијесмо ми зна ли се
I logika govori da je Jovović atentator. Komunistička vlast, da je htjela imala je kad likvidirati Pavelića. Mnogo su efikasniji bili kad su pitanju bile likvidacije izbjeglih četnika Mihailovićevog pokreta. Najblaže rečeno čudni odnosi za vrijeme rata rata na relaciji partizani-ustaše, a evo samo nekih, valjda nikome nespornih činjenica: nakon sloma tzv. Užičke republike partizani odlaze na teritoriju NDH (zapadno od Drine); oslobadjanje Titove supruge iz ustaškog logora 1943.g.; martovski pregovori partizana sa jedne i njemaca i ustaša sa druge strane, a rezultat je bio prekid sukoba i propuštanje partizana južno od Jablanice da preko njemačke teritorije napadnu četnike na Neretvi "s ledja"; nikad nije bilo napada na Jasenovac od strane partizana, partizanske snage cijelo vrijeme rata, bez ijednog izuzetka borave na prostorima NDH gdje je isključivo srpski živalj većinski; dovodjenje pred sud zlogaslog zlikovca Artukovića, tek kad je napunio 92 godine, itd...itd.
Pavelic je bio borac protiv srpskog fasizma i to se mora cijeniti. Tek sada u sijetlu ruskog fasizma se vidi ko su bili pravi antifasisti.
Novace, ne interesuju njih nikakva pravila, a narocito ne "da onaj ko nešto tvrdi, mora to i da dokaže " jer se oni se bave PROPAGANDOM a ti cinjenicama i istorijom. Ne moram da citiram njihovog taticu Dobricu Cosica, ja se nadam?
Nedje nedavno Dusko Knezevic je u Londonu identifikovao nekog spijuna i ubicu koga mu poslala vlast koju je izblamirao . Kaze Dusko poznao ga po glavi .*****
Zamisli ti situaciju dodjes u Yu ambasadu u Agentini ili bilo dje i objavis da si dosao nekoga ubiti a pola tih sluzbenika su bili spijuni iz raznih republika saradjivali sa emigracijom ili spijali za domacina . Tako i ovaj Slavoljub Era Petrovic pise knjigu za Novaka a obojica kokosku nijesu zaklali . Manje vise taj period su izbrblali kojekavi i bivsi UDBasi mada se i tad znalo kako funkcionisu stvari .
U bivsoj udbi ,atentati su dijeljeni po kljucu,hrvati su uklanjali svoje,serbi svoje,zato je tajna ko je atentator..
@Kortomalteze_neregistrovani Pa sto ne kazete vi Hrvati ko ga je otresa evo ste po vazdan na portal, da se ne muci Novak da dokazuje kako Crnogorci nijesu Srbi i da su cetnici bezopasni. I da bezuspjesno dokazuje da se nijesu komite i cetnici borili za istu stvar samo pod dvije razlicite dinastije. I kad mislite da maknete srpsku trobojku sa spomenice komitskom Bozicnom ustanku i kako to da izvedete?
@Komita_neregistrovani ubio ga je neki od popova spc, nema krvoločnijih od njih.
@Kortomalteze_neregistrovani Bas je bilo obrnuto a znam da su bar u kasnijem periodu ekipe iz BGD izbjegavale YU ambasade i konzulate koje su bile leglo spijuna . Hrvatski sluzbenici su suradjivali sa ustaskom emigracijom .
Kroz cijeli ovaj “slučaj” atentata Crnogorca Jovovića na Poglavnika NDH Pavelića se može viđet sav nesojluk Rista Radovića i njegovu sumanutu želju da najcrnjim lažima i obmanama karakterističnim samo poklonika Sotoninim veže Crnogorce za kvislinški četnički pokret. Pas mu se mesa naio…!
Naravno da to Đera Petrović ne navodi koje izvršio atentat jer tada nije odgovaralo komunistima da je četnička gerila još aktivna. Sigurno je da Pavelić nije pokuša samoubistvo a da je to učinjena UDBa već bi izašlo iz njihovih arhiva kao što je izašlo i za Dražu. Ko je ako nije Blagoje daj nam bar u naznakama.
@bjelopavlić_neregistrovani Prema iskazima Paveliceve cerke Visnje medjusobni obracun unutar ustaske emigracije oko primata, koja je bila podijeljrna i posvadjana. Ali i to je pitanje je li. Ali realno moguce. Ali nije utvrdnjeno ni da je to. Mada sve mirise na UDBU. Cetnici sigurno nijesu.
@bjelopavlić_neregistrovani Napisao bi ambasador Djera Petrovic to sigurno da je tacno. On je memoare pisao poslije Jovoviceve priče i objavio ih. Ni u njegovim izvjestajima saveznom SSIPU iz 1957 i 1958 nema pomena o cetnicima kao mogucim organizatorima i izvrsiocima atentata. Ne zaboravimo zestoku svadju i sukob izmedju struje zlikovca Luburica i zlikovca Pavelica u ustaskoj emigraciji. Ziv je jos hrvatski udbas i politicar i partizan i bivsi predsjednik hrvatske vlade Josip Manolic. Trebalo bi njega pitati o tome zna li sto. Ziv je i vrhunski covjek Budimir Loncar cuveni diplomata Jugoslavije pa mozda bi i on ponesto znao o tome.
@Diplomata_neregistrovani Sta su znali nasi diplomate ?! Obicni pisari poslati po kljucu da cukaju pasose i izdaju krstenice i umrlice gastarbajterima . Dostina ih nije ni znala jezik zemlje u koju su dosli . Posalju im nekoliko milicajaca preko veze da stoje na ulaz i galame na gastarbajtere da se ne guraju . Potpuno izolovani od sredine u strahu da na njih neko ne izvrsi atentat zamandale se iza zidina i resetaka i drhte . Ubijedjen su da su o akcijama UDBe veoma malo ili nimalo znali i da su zaobilazeni kao faktor rizika .
