Tome se ovom prilikom pridružio i patrijarh Srpske pravoslavne crkve Porfirije, koji je svim svojim duhovnim autoritetom i upornim ponavljanjem ispraznih duhovnih floskula uspio da prilikom ove svečane posjete Crnoj Gori ne izgovori riječ Crnogorac, Crnogorci, crnogorska nacija, Crnogorska pravoslavna crkva…
Još od svog imenovanja 18. februara ove godine novi patrijarh SPC je jasno pokazao svoj odnos prema Crnogorcima i Crnogorskoj pravoslavnoj crkvi.
U svom prvom intervju patrijarh SPC Porfirije Perić je za RTS saopštio da će nastaviti kurs podrške Ruskoj crkvi, koja je stupila u raskol sa Vaseljenskom patrijaršijom, kao i da se protivi dodjeljivanju autokefalije za crkve u Crnoj Gori i Makedoniji.
Porfirije to izjavljuje iako se zna da je SPC tomos o autokefaliji od Vaseljenske patrijaršije dobila 1922, a u njemu je napisano da kanonska jurisdikcija SPC obuhvata teritorije sada nepostojeće Kraljevine SHS, uključujući Crnu Goru i Makedoniju.
Sva činjenja u posljednje vrijeme navode na to da SPC i patrijarh Porfirije nemaju želje da rješavaju probleme, već im je, naprotiv, u interesu da konfliktna otvorena pitanja održe što je duže moguće
U tomosu iz 1922. na dva se mjesta pominje autokefalna Crnogorska pravoslavna crkva tj. njeno „ujedinjenje” u SPC. Kanonski poredak Istočno-pravoslavne crkve propisuje da se crkvene administrativno-upravne granice neke pomjesne crkve moraju poklapati s državnim granicama. Vaseljenska patrijaršija, prihvaćajući početkom 2020. godine da razmatra crkveno pitanje u Makedoniji – kroz apelaciju („žalbeni postupak”, ili ekliton - ἐκκλήτου) za makedonski klir – započela je opovrgavanje ili reviziju svoga tomosa za SPC iz 1922. godine.
Iako su mu poznate sve ove činjenice patrijarh Porfirije nastavlja ustaljenu srpsku hegemonističku praksu svojih prethodnika. Praksu koja podrazumijeva negiranje naroda, država i crkava.
Toliko o po mnogima “liberalnom” nekadašnjem mitropolitu zagrebačko-ljubljanskom, koji je očigledno svojim stupanjem na mjesto patrijarha SPC morao da počne da radi i govori kao produžena ruka velikosrpske ideologije, danas poznatije kao srpski svet, koja ga je, prema mišljenju mnogih, i postavila na to mjesto. Prilikom njegovog izbora javna je tajna bila da je on bio izbor Aleksandra Vučića.
Sva činjenja u posljednje vrijeme navode na to da SPC i patrijarh Porfirije nemaju želje da rješavaju probleme, već im je, naprotiv, u interesu da konfliktna otvorena pitanja održe što je duže moguće, nadajući se da vrijeme djeluje u korist SPC i interesa “srpskog sveta”.
Patrijarh Porfirije je tokom posljednjih dešavanja u Crnoj Gori prilikom desantnog ustoličenja mitropolita crnogorsko-primorskog SPC Joanikija pokazao, kao i njegovi prethodnici u posljednjih trideset godina, da upravo crkva, uz srpski politički vrh, vrši destrukciju Crne Gore, izaziva društvene nemire, a pod “obavezom” odbrane svojih crkvenih dobara, SPC se zapravo bavi klerikalizacijom i nedopustivim posrbljivanjem crnogorskog društva.
Porfirije je svojim činjenjem i angažovanjem primjer kako jedan, po mnogima umjereni klirik, za pola godine angažovanja na sprovođenju ideje “srpskog sveta” dotakne jesen svoga duhovnog djelovanja primičući se narativu radikalno-šovinističkih poruka njegovog prethodnika i porukama koje se koriste u političkom obračunu sa Crnom Gorom iz Beograda. Za nepunih pola godine patrijarh Porfirije je dosegao svoju ideološko vjersku jesen.
Kako smo već rekli u svim nastupima tokom posljednjih dešavanja u Crnoj Gori, nijednom nije spomenuo Crnogorce. Da je to narod koji živi u Crnoj Gori iz njegovih nastupa nijeste mogli da čujete.
Govoreći o situaciji u Crnoj Gori tokom ustoličenja Joanikija, patrijarh Porfirije je rekao kako se "napravila slika da mi kao crkva želimo nešto na silu da izvedemo".
"Pa nas upozoravaju kao da ćemo mi izazvati neke incidente i sukobe. U Crnoj Gori postoji pravoslavna crkva koja ne pravi razlike među narodom. Mi treba da ustoličimo mitropolita i legitimno i kanonski, na isti onaj način kao što su bila i preostala ustoličenja", rekao je on.
Realnost ga je demantovala. Istina je nakon ustoličavanja da ga je SPC na silu izvela, da je SPC izazvala incidente i sukobe i da SPC pravi razlike među narodom, između ostalog, i baš zbog toga što patrijarh Porfirije jedno priča, a radi kako nalažu ideolozi „srpskog sveta“.
Govoreći o situaciji u Crnoj Gori tokom ustoličenja Joanikija, patrijarh Porfirije je rekao kako se "napravila slika da mi kao crkva želimo nešto na silu da izvedemo"
U svojim izjavama tokom posjete patrijarh SPC Porfirije je govorio i da Crkva ne može biti stranačka, ni neko ko podržava jednu opciju protiv druge, već je ona organizam u kojem ima mjesta za sve, koji grli svakog čovjeka, a naročito onog koji ima nešto protiv nje.
Rekli bismo svakako, ako je politika koja njima odgovara na vlasti, ako mogu izabrati Vladu i po mogućnosti da se svi izjašnjavaju kao Srbi. Tako izgleda idealna slika Crne Gore za Porfirija Perića i Aleksandra Vučića. Ako to nije slika koju oni gledaju onda na scenu stupaju represije, helikopteri, medijska haranga… Sve do ispunjenja njihovih duhovnih i ovozemaljskih želja.
Ali uzalud. Crnogorci su na Cetinju pokazali da postoji Crna Gora koja neće pristati da ispunjava njihove želje, niti zahvaljivati na njihovim velikodušnim darovima “srpskog sveta”.
Tako da, nakon ove “slavljeničke” posjete patrijarha Porfirija Crnoj Gori i njegovih činjenja, postaje jasno da SPC i njen prvi čovjek funkcioniše kao državna crkva Srbije, sa posebnim zadacima koje dobija od tamošnjih vlasti, a tiče se, prije svega, prekogranične ekspanzije ideje “srpskog sveta”.
