Prođe još jedan istorijski referendum. Građani Zete glasali su protiv izgradnje postrojenja za prečišćenje otpadnih voda u Botunu, premda u formalnopravnom smislu nemaju ingerencije da odlučuju o tome.
Cijela kampanja u Botunu prikazana je kao ekološka akcija za očuvanje životne sredine. A sve je zapravo - okrenuto naopačke. Sprečavanje izgradnje modernog postrojenja za prečišćavanje otpadnih voda - po svim EU standardima - osim kao klasična politička opstrukcija funkcioniše i kao katastrofalna antiekološka kampanja.
36
Postrojenje za prečišćavanje otpadnih voda u Lješkopolju projektovano je za grad od 50.000 stanovnika. Danas Podgorica ima pet puta više stanovnika. Sav neprečišćeni otpad završava u Morači, pa kroz Zetu stiže do Skadarskog jezera. Blokiranje izgradnje postrojenja, dakle, brutalni je ekološki zločin, i to upravo zločin protiv Zete i Zećana.
Ali to nije problem onih koji su izmanipulisali građane Zete. Njima je problem postojanje države Crne Gore i najradije bi je utopili u mutnu Moraču. Da je kojim slučajem aktuelno botunsko postrojenje donacija Aleksandra Vučića, ne bi se živjeti moglo od zdravica i zahvalnica za rješavanje ključnog zetskog ekološkog problema i kapitalnu investiciju velikog vožda.
Ali tako je to sa svakom pričom iza koje stoji meštar svih državnih udara u Crnoj Gori od '45. naovamo, Peđa Bulatović. Trčao je na kanabe kod Miloševića i, ne trepćući, trpio prijekorne upite "Šta vi to čekate tamo dole", baš kao što je netom potrošenog Miloševića zamijenio Koštunicom. Vučiću Peđa danas poltroniše na daljinu, posredstvom žovijalnih poklisara, no budite sigurni - da je Vučić finansirao izgradnju postrojenja, bio bi Peđa u prvim redovima da aplaudira pri presijecanju vrpce, kao što je danas među Botunjanima da ih truje lažima o opasnom postrojenju.
No kod nas se od svake priče koja bi navijestila progres lakše primaju svakakvi paśaluci. Śećate li se "veličanstvenih litija", pokrenutih bajagi da se zaštite vjerska prava a zapravo da se Crna Gora strovali u jamu bezdanicu civilizacijske regresije? Pod parolom "ne damo svetinje" kompletno je crnogorsko pravoslavno sakralno nasljeđe prepisano kao imovina Beogradske patrijaršije. Navodno braneći nečija vjerska prava dozvolili smo da nas razbaštine i dovedu u poziciju da više nemamo prava ni na svoje crkve ni na groblja naših predaka.
Taj bizarni mehanizam izokretanja stvarnosti tako se bjelodano prepoznaje i u najnovijem saopštenju Nezavisnog sindikata policije. Tipičnom metodom represivnog aparata anonimni potpisnici saopštenja targetiraju autore jednog srednjoškolskog udžbenika optužujući ih da su krivi za rušenje ugleda policijske profesije.
Nije, dakle, problem što je za vakta aktuelnog v. d. direktora dvostruki ubica Balijagić preskočio granicu ni da je potok a crnogorska policija tragala za njim puna dva i po mjeseca dok ga nije locirala policija druge države, nije problem što je na Cetinju masovni ubica pet i po sati kalastario gradom i okolinom a policija za njim samo brojala mrtve da bi agoniju prekratilo samoubistvo, nije problem ni nasilje nad građanima koji mirno protestuju (i istovremeno zasipanje biber sprejem i samih policajaca), nije problem ni to što u dva ubistva u svega nekoliko mjeseci imamo neadekvatnu reakciju policije jer nakon prvog, neuspjelog pokušaja ubistva ubica do žrtve stiže drugi put u kratkom vremenu, nijesu problem zloupotrebe policije u političke svrhe dok aktuelni v. d. direktora nastupa praktično kao funkcioner jedne staljinističko-svetosavske interesne grupacije koja bi status partije lako mogla zamijeniti akronimom OKG, nije problem što UP obmanjuje javnost o događajima na Zabjelu iz dana u dan, što obezbjeđuje huligane koji pozivaju na ubistvo Turaka ili što postrojava građane Turske bez stvarnog povoda kao da gledamo prilog iz Pjongjanga - ne, ključni problem nezavisnog sindikata policije je jedan udžbenik u kojem je gramatička lekcija prikazana na duhovit a po policiju ne i uvredljiv način.
Ogavna manipulacija kojom se Jelena Šušanj i Adnan Čirgić, prepoznati u javnosti kao kritičari ispolitizovanog rada aktuelnog v. d. direktora UP i njegovih mentora, pokušavaju targetirati kao promoteri mržnje, osim što pokazuje svu bijedu i moralni brlog pisaca i potpisnika ovog sramnog saopštenja, istovremeno ilustruje i nezaustavljive autokratske nakane onih koji umišljaju da je represivni aparat igračka u njihovim rukama za disciplinovanje neposlušnih. A zapravo je njihovo sramotno saopštenje najjasniji primjer zloupotrebe policijske profesije i rušenja njezina autoriteta.
