Kada bi predsjednik Srbije bio iskren u odnosima prema Crnoj Gori i kada bi radio ono što javno govori, bilo bi za očekivati da uputi oštru kritiku liderima Srba u Crnoj Gori, zašto ne poštuju simbole i institucije države u kojoj žive i od koje žive. Zbog čega su remetilački faktor, a ne „most“ saradnje dvije države.
Ne, on ne skida ideološku masku o navodnoj ugroženosti Srba, čak i u situaciji kada oni, sa pozicija vlasti, po njegovom nalogu i uz njegovu pomoć, rade na ugrožavaju crnogorske Crne Gore.
UGROŽENOST SRBA - POLITIČKI KONSTRUKT
Očigledno je, da je, šatro, „ugroženost“ Srba u Crnoj Gori samo ideološko-propagandna mantra velikodržavne politike Beograda.
Srbe u Crnoj Gori ne ugrožavaju institucije crnogorske države, njih „ugrožava“ postojanje crnogorske države!
Od Srbije su prije Crne Gore, svi „otišli“, nekima je odlazak „naplaćen“ u krvi?
Ugroženost Srba je politički konstrukt. „Trojanski konj“ u biću crnogorskom. Nepostojeća ugroženost Srba će „postojati“ sve dok slobodna i samostalna Crna Gora i Crnogorci budu smatrani preprekom radikalnom velikosrpstvu. A postojanje i istorijsko trajanje Crne Gore, može da bude prepreka samo za poremećeni um „srpskog genetskog koda“ na jugozapadnom Balkanu.
Fikcija o „nebeskom narodu“ i „srpskom svetu“ se nameće kao opsesija kolektivnoj svijesti izmanipulisanih građana, pomoću mitova, zabluda i laži o sopstvenoj prošlosti, sa ciljem da se takva laž prihvati kao istina. Da ona postane masovni motivacioni činilac potrebnih aktivnosti.
Korpus mjera, sadržaja i oblika propagandnog nasilja koje u tom cilju sprovodi autoritarna država Srbija, je Politika Zla.
„Laž je državni srpski interes. Laž je u samom biću Srbina. U ovoj zemlji svaka laž na kraju postane istina“, pisao je „otac Nacije“ Dobrica Ćosić. Laž kao Istina u ideološkom pakovanju „duha palanke“ obiluje iracionalnim mitskim zabludama o sopstvenoj prošlosti i budućnosti Srba, kao zemaljskog „srpskog sveta“ ili „nebeskog naroda“.
Apsolutizacija svakog mita, kako tvrdi R. Konstantinović, vodi „netrpeljivom nacionalizmu, pa i krajnjoj njegovoj konsekvenciji, nacizmu“.
Spoj mitomanske prošlosti, uz pomoć svetosavskih metanija, sa kolektivnim „duhom palanke“ rađa endemsko Zlo. „ Zlo do kojeg je srpski nacizam neizbežno dolazio na makrokosmičkoj ravni jeste zlo ovog sukoba sa istorijom, zlo od pokušaja istorijske regresije, linijom nasilnog povratkau van-vremensku prošlost…“
Aktuelni alhemičari, tumači Politike Zla u Srbiji su raznih fela i profesija; od osuđenih ratnih zločinaca do kvaziistoričara. Svi su jedinstveno baždareni u beogradskoj ideološkoj radionici tamnog vilajeta, na čelu sa Šešeljom i Rakovićem. Oni u TV programima sa nacionalnom frekvencijom bljuju mržnju prema svemu što se ne uklapa u „prokrustovu postelju“ radikalnog velikosrpstva.
Potvrđuje se tvrdnja Lobačovskog, da se geneza političkog zla prvo javlja u glavama patokratskih ličnosti. Ona se uz pomoć tzv. „korisnih idiota“ i poslušnika, širi kao opijum za narod.
Kada je neograničena vlast u posjedu glave ograničenog uma, onda su laži, poluistine i samoreklamerstvo lajtmotiv, od krave Penke do pandemije korone.
GRANICE „SRPSKOG SVETA“
U Crnoj Gori se instalira anahrona, destruktivna i anticivilizacijska ideološka matrica velikosrpstva, koja pokušava da demonizuje, delegitimizuje i dehumanizuje njene milenijumske entitetske i identitetske vrijednosti. Sprovodi se etnocid nad jednom od najsvjetlijih slobodarskih tradicija „čojstva i junaštva“ u Evropi.
Ako je „istorija učiteljica života“, valja je poslušati, i sve činiti daCrna Gora, u još gorem obliku, ne ponovi grešku od prije više od jednog vijeka, kada je na prevaru, istorijski ubijena, pod izgovorom „bratskog ujedinjenja“.
Ako odmislimo reklamersko-estradne poruke i šibicarska diplomatska lomatanja, aktuelnog predsjednika Srbije, u centru tzv. duboke države Srbije je vidljivo kreiranje i aktiviranje ideološke matrica programa velikosrpskog Političkog Zla.
U Crnoj Gori djeluje nova neofašistička matrica velikodržavne hegemonije Beograda, koja najavljuje nove pohode za osvajanje novih prostora etničkih Srba van Srbije.
S ciljem, da se ujedini „srpski svet“ i srpske zemlje u jednu državu na jugozapadnom Balkanu. Vučićev ministar sile Vulin, već oduševljeno izjavljuje, „stvaranje srpskog sveta je počelo, više se ne može zaustaviti“!
Do linije Karlobag-Karlovac-Virovitica?
Crna Gora prva trpi posljedice tog Zla. Našla se u poziciji, kao i Austrija 1938. godine kada je izveden anšlus, pod izgovorom, „Austrijanci su Njemci“.
I površna uporedna analiza dešavanja u četvrtoj deceniji dvadesetog vijeka u Njemačkoj, s aktuelnim dešavanjima na prostoru jugozapadnog Balkana, ukazuje na sličnosti ideološke indoktrinacije građana iracionalnom fikcijom koja blokira percepciju realnosti.
I Hitler je lagao svoj narod, da ga ujedinjuje radi odbrane od komunizma. I beogradski Vođa ujedinjuje „srpski svet“ zbog navodne ugroženosti od država u kojima žive. Pritom se zaboravlja, otkud tamo Srbi. Da li su to ostaci srpskih osvajača ili su preteče legionara koji su branili Beč od Turske, ili su molili ugarskog Ludviga da ih primi? Sada bi oni trebali biti povod za velikosrpske osvajačke apetite?
MITOVI PROŠLOSTI, MJERA BUDUĆNOSTI
Aleksandar Vučić je postao jedini interpretator interesa svesrpskog korpusa na jugozapadnom Balkanu, njegov monomanijakalni karakter mitove prošlosti tretira kao mjeru budućnosti. Njegov apsolutizam crpi snagu iz mitova osvajačke dinastije Nemanjića i svetosavlja. Možda su mu mitovi srednjeg vijeka izvor „demonskog sjemena“ za stvaranje magičnog srpskog sveta.
Naciste je fasciniralo Longinovo koplje, a beogradskog firera 21. vijeka, nadahnjuje mač, koga su „ugurali“ u jednu ruku velikom županu, pored krsta u drugoj, koji je četvrt vijeka bio pod crkvenim prokletstvom.
Radikalni velikosrpski nacionalizam i svetosavski etnofiletizam organizovanom kampanjom različitih medijskih oblika i sadržaja specijalnog i sajber rata, maskiranim „strategijom Šeherezade“, proizvodi iluzije po kojima kult Aleksandara Vučića dominira nad sudbinom srpskih zemalja na jugozapadnom Balkanu.
I beogradski Vođa ujedinjuje „srpski svet“ zbog navodne ugroženosti od država u kojima žive.
Nje zapostavljena ni rasna teorija „čistog srpskog genetskog koda“ od Karpata do Jadrana, kako tvrdi Jovica Krtinić u „naučnom“ istraživanju „Genetika i Srbi od Karpata do Jadrana“. Otkriva sepraporijeklo srpskog stanovništva i uvid u strukturu gena srpskog nacionalnog korpusa.
Kao što je Hitler vodio računa o pripremi podmlatka na rasističko-nacionalističkim sadržajima kao „Hitler Jugend“, slično čini i Vođa politički dominantne vladavine SNS, kada je formirao Akademiju za mlade lidere SNS.
Naivno bi bilo povjerovati da se radi samo o formalnim sličnostima Hitlerovog fašizma i političkog apsolutizma Aleksandra Vučića, a pritom ignorisati sličnost suštine, samo, na drugom prostoru i u drugom vremenu.
Može li se desiti da savremeni civilizacijski svijet Evrope, ponovo napravi istu grešku kakvu je napravio prema „anšlusu“ Austrije, kada je sa dremljivom lakoćom zatvorio oči pred nastankom geneze političkog zla Hitlerovog nacifašizma.
CIVILIZACIJSKI INCIDENT
U Crnoj Gori djeluje nova neofašistička matrica velikodržavne hegemonije Beograda, koja najavljuje nove pohode za osvajanje novih prostora etničkih Srba van Srbije.
Stvoren je ideološki, kvazinaučni i manipulativni ambijent, na kome bi mu mogli pozavidjeti i Ekart i Rozenberg i Gebels, u kome dominira kolektivna fikcija o ugroženosti Srba na prostorima koje su beogradski stratezi Politike Zla, obilježili na jugozapadnom Blakanu.
Dešava se civilizacijski incident. Radikalna velikosrpska opcija, kao ideološki kič 21. vijeka, oslonjen na duhovni kič SPC čiji je svetac Nikolaj Velimirović govorio da je „Njemački nacizam spasilac tradicionalnih vrednosti“ i kvazinaučnu deponiju mentalne prevare dnevno kontaminira javnost. Za Dan pobjede nad fašizmom recituju se pjesme Dimitrija Ljotića saradnika Adolfa Hitlera. Imenuju se ulice po imenima osuđenih ratnih zločinaca, a neki predstavnici države ignorišu i genocid u Srebrenici.
Fikcija o „nebeskom narodu“ i „srpskom svetu“ se nameće kao opsesija kolektivnoj svijesti izmanipulisanih građana
U sinergiji svakodnevnih laži i obmana, koje čine Politiku Zla i koje se plasiraju uz znanje Vođe, sadržana je banalnost toga zla. Njegov cilj je, prema Hani Arnet „Stalno laganje koje nema cilj da narod povjeruje u laži, već je cilj da ni u što ne vjeruje. Jer takvom narodu nije oduzet kapacitet za akciju, već kapacitet da misli i sudi. S takvim narodom možete da radite što hoćete“.
Na takav narod, bez sposobnosti da „misli i sudi“, mislio je g. Vučić kada je nedavno izjavio, da je zbog nesposobnosti političara Crna Gora „otišla“ od Srbije. Dakle, nije se lagalo dovoljno „maštovito i nestvarno“, a on ima ogromnu kondiciju za laž.
Zaboravlja, da su od Srbije, prije Crne Gore, svi „otišli“, nekima je odlazak „naplaćen“ u krvi?
Crna Gora je prvi probni eksperiment Politike Zla tamnog vilajeta balkanske palanke. Beograd na Crnoj Gori ispipava politički imunitetski senzibilitet EU i odlučnost NATO saveza da spriječi potencijalno Političko Zlo, tamo gdje se i začelo.
Ima li pravo miroljubivi svijet Evrope da mirno posmatra, da Politikom Zla upravlja oholokratski predator sa blokadom percepcije?
