Dočekali smo i prvih sto dana trećeg tridesetoavgustovskog eksperimenta. Umjesto konkretnih odgovora u vezi sa neispunjenim očekivanjima i gorućim problemima koji opterećuju javnost, premijer (alijas - to me ne interesuje) opredijelio se za monolog više nalik predizbornom govoru, negoli za sumiranje ostvarenih rezultata.
Za razliku od njegovog prethodnika koji je uživao u iskazivanju nadmoći pred medijskim radnicima, Spajić očito ne razumije svrhu novinarskih pitanja. Štaviše, izvjesno je da bi mu bilo sasvim prihvatljivo svođenje konferencija na puko prisustvo novinarskih ekipa, bez pokretanja teških tema. A kako je nemoguće potpuno ukinuti postavljanje pitanja, valjalo bi ih ograničiti na naručene hvalospjeve, u maniru medijske posluge srpskog vožda.
Za obraćanje građanima precizno birati tajming kako bi se izbjeglo proklizavanje i odstupanje od nabubanog teksta.
28Ne - nije ovo nova politička kultura, već odraz (ne)transparentnosti i heterogenosti 44. Vlade.
Nekoliko crtica o ključnim rezultatima, kako bismo napravili distinkciju između imaginarnih i realnih dostignuća.
- Uspješno sproveden popis: Proces praćen nizom kontroverzi, s naznakama ozbiljnih zloupotreba koje, shodno podacima Centra za demokratsku tranziciju, ukazuju na očigledan pokušaj sprovođenja etničkog inženjeringa, naglim rastom broja popisanih u opštinama kojima upravlja nova srpska demokratija.
- Vlada je donijela stabilnost: Najave štrajkova kao produkt populističke ekonomske politike, haos u bezbjednosnom sektoru, divljajući šovinizam, narušeni regionalni odnosi...
Samo ako stvari posmatrate kroz ružičaste naočare, uljuljkani u nekom paralelnom univerzumu, društveno-političke prilike koje predstavljaju uvod u još ozbiljniju krizu od ove iscrpljujuće i predugo trajuće, mogu djelovati kao stabilne.
- Vlada je stabilna i sama protiv svih se bori s vjetrenjačama, dok mediji, civilni sektor i stručna javnost, kritičkim stavovima i traganjem za pojašnjenjima sabotiraju njen rad.
Heterogena i interesno rasparčana Vlada, sve je osim stabilna.
Sukob između premijera i ministra pravde, koji ukazuje na postojanje više od dvije frakcije unutar Pokreta Evropa sad, te tinjajuća borba sa Demokratama za prevlast u bezbjednosnom sektoru, bacaju sasvim drugačije svijetlo na tvrdnje o jedinstvu i koheziji.
- Program Evropa sad biće sproveden, a ako čarobni štapić nekim nesrećnim spletom okolnosti ne odradi posao, premijer će, kao odgovoran državnik podnijeti ostavku.
U trenutku kad nerealna obećanja i selektivno, nesistemsko sprovođenje ekonomskih mjera polako stižu na naplatu, najavljena ostavka nastavak je najprizemnijeg populističkog manevrisanja.
- Stanje u bezbjednosnom sektoru je popravljeno.
Najbolja ilustracija tog "popravljenog" stanja jeste cirkusantsko ponašanje na sjednici skupštinskog odbora, koje predstavlja vrijeđanje i ruganje sa zdravim razumom svih građana i građanki ove države.
- Pravosudna imenovanja otvorila su put daljim reformama neophodnim za napredak na evropskom putu.
Iako su pomenuta imenovanja izglasana od strane parlamenta, mora se priznati da su premijerove zasluge u ovom segmentu bile enormne. Njegov političko-trgovački mig o faznoj rekonstrukciji, smekšao je Mandića i Kneževića, te presudno uticao na odluku o podršci Miloradu Markoviću.
Oni koji su se ponadali da je odbijanje čitanja ekspozea neiskusni gaf, grdno su se prevarili. Program rada Vlade, strateški dokumenti, pa čak i sam Ustav, za premijera su obična papirologija. Šta će nam program rada Vlade i detaljan plan reformi, kad je jednostavnije vjerovati u ono što premijer saopštava, umjesto sveobuhvatne analize i ukazivanja na izostanak odgovornog, demokratskog upravljanja.
Zašto bi se premijer bavio personalnim rješenjima i opterećujućim pitanjima, kad takav zamoran posao može prepustiti ministrima i zamjenicima, na čelu sa kontrolorom Mandićem.
Koga briga za ustavne nadležnosti, kad oslobodilačke prakse ustavnih kršenja, zaobilaženja procedura, izmišljanja funkcija, prolaze ispod radara. Očito da se jedina personalna rješenja koja interesuju Spajića odnose na popunu mjesta u rekonstruisanoj Vladi.
Tako je i tvrdnja da su nacionalne teme, nakon trideset godina konačno postale beznačajne, nastavak terenske pripreme za ulazak ZBCG u izvršnu vlast, koji je od prve do posljednje faze jednako štetan po državne interese i strateški pravac.
Spajićevi koalicioni partneri, koji se diče za sada neformalnom promjenom državnih simbola i predsjednik države koji na tečnom engleskom sanjari o Crnoj Gori kao trećoj srpskoj republici - južnoj pokrajini srpskog sveta, zahvaljujući nezainteresovanom Milojku, temeljno rade na urušavanju države.
Dani prepuni identitetsko-fašističkih ispada tek nam predstoje.
Na opozicionim liderima je da se dobro zapitaju - da li je Spajićev poziv za pridruživanje nacionalpopulističkoj šaradi važniji od konstruktivne, državotvorne borbe. A neke presudno značajne lekcije o otporu autokratskom režimu i pogubnim ideologijama upravo ovih dana, stižu iz najbližeg susjedstva.
