Parafraza naslova Remarkovog romana je (ipak) previše optimističan opis promjena odnosa međunarodne zajednice prema Zapadnom Balkanu. Tim prije je snažno odjeknulo pismo ključnih evropskih i američkih parlamentaraca, zaduženih za spoljnu politiku, njihovim vladama u kojem se nedvosmisleno traži promjena odnosa prema Srbiji, tačnije prema Vučićevom režimu ali i načinu na koji se tretira Kosovo.
Potpisnici, među kojima su senator Menendez i njegov njemački kolega Roth, ne samo da kritikuju trenutni odnos koji prenebregava činjenicu da je Kosovo nezavisna država, već predlažu novi pristup koji bi uključivao neki oblik "diplomatije odvraćanja". Pristup koji, preveden sa jezika diplomatije, znači snažniji i artikulisaniji pritisak na Beograda ali i smisleniju upotrebu mehanizama sankcija.
1Dosadašnje sankcije uglavnom su imale karnevalski karakter koji je sankcionisanima zapravo jačao podršku u javnosti. Ključni element pisma, ali i Der Spiegel teksta koji je još znakovitiji, prepoznaje miješanje Srbije u unutrašnja pitanja Kosova i Crne Gore.
Dugo vremena su zapadne diplomate strano maligno miješanje ograničavale isključivo na Rusiju, prećutno legitimizujući pravo Srbije da se direktno miješa u izborne procese u državama regiona. Ne treba dalje ići od posljednjih izbora na sjeveru Kosova ili famozne "bitke" za Nikšić da bude jasno koliko štete zvanični Beograd nanosi demokratskim procesima u tim sredinama i utiče na destabilizaciju cijelog regiona.
Zbog toga je važno da se uticaj Srbije na te procese izjednači sa onim koji Rusija čini, jer samo tako se može i formulisati nova strategija prema prostoru bivše Jugoslavije. Koincidentno, ili ne, pismo parlamentaraca pojavilo se u istom trenutku kad se vodeći njemački nedjeljnik Der Spiegel na sličan način bavi režimom u Beogradu.
Dosadašnje sankcije uglavnom su imale karnevalski karakter koji je sankcionisanima zapravo jačao podršku u javnosti
Tekst koji ima elemente hesijanskog literarnog izražaja još jasnije prepoznaje uticaj koji Srbija ima na procese u Crnoj Gori - posebno kroz prosrpskog, čitaj proruskog, slučajnog predsjednika. Dugo su upravo njemački mediji blagonaklono izvještavali o promjenana u Crnoj Gori ali i samoj prirodi Vučićevog režima. Uzroci tog stava predstavalju naslijeđenu matricu ponašanja ali i proizvod kontinuirane kampanje kriminalizacije crnogorskog režima.
Nesumnjivo da je rat u Ukrajini ali i radikalizacija režima u Beogradu učinila da njemački mediji ali i dio političke javnosti na Zapadu više ne žmure otvorenih očiju na propuste politike njihovih vlada prema region, bez koga nema evropske stabilnosti. Iako pomaci u dobrom pravcu, složenost donošenja odluka posebno u US odložiće suštinski zaokret prema surogatu ruske imperijalne politike. Pitanje je da li će tada, ipak, biti kasno.
