Najava Đukanovića po kanonima: Predśednik Crne Gore Milo Đukanović je 8. juna rekao da će crnogorska vlast raditi na tome da se obnovi autokefalnost CPC. Izjava je izazvala iznenađenje, kod Crnogoraca - jer su bili pesimisti da će se DPS odlučiti na taj korak, a kod SPC i njenih vjernika izjava je izazvala navodnu zaprepašćenost - premda oni znaju da prema kanonima svetih otaca, kojih se pravoslavci moraju držati, svaka država u kojoj, kao manjinski ili većinski, živi neki pravoslavni narod - mora imati svoju autokefalnu crkvu.
Prvi tekst koji je ikada objavljen Crnoj Gori, u kom je činjenično obrazloženo i dokumentovano da CPC ima kanonsko pravo na autokefalnost i da je SPC suštinski nekakonska crkva u Crnoj Gori, objavljen je na Portalu Analitika, 9. jula 2011. godine pod naslovom "Super-laž o SPC kao kanonskoj crkvi". Nema arhive Analitike prije 2013. godine, ali je tekst tada prenio jedan drugi portal, možete ga pročitati na linku.
Taj tekst sam tada napisao iziritiran neprekidnim horskim obmanjivanjem crnogorske javnosti od strane skoro svih aktera političke scene - kako je SPC kanonska crkva, pa se tako tada dešavalo da pretučenim sveštenicima CPC policija objašnjava da je SPC kanonska crkva, o čemu je pisao online Monitor 25. III 2011. u članku "Policajci terorišu sveštenika". (link)Crna Gora je postala nezavisna država 21. maja 2006. godine i prema kanonskom pravu SPC ne može biti vodeća i dominantna pravoslavna crkva u Crnoj Gori zato što je śedište SPC van Crne Gore.
Vatikan bira kardinale Hrvatima, Poljacima, Česima, Francuzima, Špancima, Meksikancima... a Sinod u Beogradu bira vladike u Crnoj Gori, što se tiče pravoslavlja, to je nekanonski, jer mi, velika većina Crnogoraca nijesmo rimokatolici (iako ima rimokatolika koji se izjašnjavaju kao Crnogorci). Nikada prije 1920. godine mitropoliti u Cetinjskom manastiru nijesu birani van Crne Gore.
Analitika nagovijestila prije osam godina: U tekstu od 9. jula 2011. godine, napisao sam: "U svakom momentu sve pravoslavne crkve mogu da se pozovu na kanone i da priznaju CPC kao autokefalnu crkvu države Crne Gore."
Na te moje riječi kler SPC i njene pristalice su se tada slatko smijale, to me radovalo, jer je smijeh zdrav, ali sada, kad je došao taj momenat o kom sam prije 8 godina pisao, nakon što je Ukrajinska crkva dobila autokefalnost, a to slijedi i za CPC, više nema smijeha već su, izgleda - ljuti?! Nema razloga za ljutnju. Ja razumijem da je propaganda najjače oružje u istoriji i razumijem da je izuzetno teško mnogima iz glavâ izbaciti neistinu o kanonskoj SPC u Crnoj Gori, ali propaganda je propaganda a kanoni su kanoni, Crna Gora od 21. maja 2006. ima pravo na autokefalnu crkvu. Uzaludni su buka, bijes i histerisanje, crkveni kanoni su uspostavljeni prije više od 1500 godina i važe i danas.
Teritorijalno razgraničenje pravoslavnih crkava uvijek je počivalo na jednom kanonu ustanovljenom u Halkidonu 451. godine i sve su crkve dobijale autokefalnost na osnovu tog kanona. Zahvaljujući tom kanonu lako su se u pravoslavlju razgraničavale crkve, i pravoslavne države su između sebe rijetko ratovale, ako su i ratovale to je bilo kratko i zbog teritorija.
Ako za mitropolita Amfilohija i SPC ne važe pravoslavni kanoni, koji je kanon mjerodavan? Da li je mjerodavan kanon Stevana Moljevića "Homogena Srbija"? Da li je za Srpsku crkvu Stevan Moljević važniji od svetih otaca koji su odredili kanone?
Da li je za SPC izvor crkvenog prava časopis "Velika Srbija" koji izdaje Srpska radikalna stranka? Važe li kanoni časopisa Velika Srbija ili kanoni Halkidonskog i Trulskog vaseljenskog sabora?
Sve države u kojima postoje pravoslavni narodi imaju pravo na autokefalnost: Albanci imaju svoju autokefalnu pravoslavnu crkvu iako pravoslavaca u Albaniji ima od ukupnog broja stanovnika Albanije možda 10 do 20%.
Kiprani imaju svoju autokefalnu crkvu, premda se u narodnosnom smislu smatraju dijelom grčkog nacionalnog korpusa. Ali Kiprani imaju nezavisnu državu - i to je najvažniji uslov za autokefalnost.
Postoji autokefalna crkva Čeških zemalja i Slovačke, na čijem je čelu Čeh rođen u Pragu. Od 16 miliona Čeha i Slovaka, svega njih 100.000 su pravoslavci, to je manje od 1% stanovništva - i oni imaju svoju priznatu autokefalnu crkvu!Treba napomenuti, nije potrebno davati autokefalnost nacijama/državama koje nijesu pravoslavne. Npr nema potrebe za Slovenačkom pravoslavnom crkvom, jer nema Slovenaca pravoslavaca. Nema potrebe za Norveškom pravoslavnom crkvom, jer nema pravoslavnih Norvežana...
Autokefalnost se daje narodima koji žive u svojim državama, Crnogorci imaju pravo na svoju autokefalnu crkvu, jer je Crna Gora država i postoji veliki broj Crnogoraca koji su ili vjernici ili podržavaju CPC. S obzirom na uslove u kojima bivstvuje, CPC u Crnoj Gori podržava veliki procenat stanovništva. Prema anketi CEDEMA koja je urađena u novembru 2016, CPC ima podršku 29% stanovništva (link za vijest).
Svi istoričari i teolozi se slažu - pravoslavna država mora imati autokefalnu crkvu: Analitika je više puta pokazivala što na ovu temu kažu kanoni i učeni tumači kanona, a pošto je "repetitio mater studiorum est", možemo opet da vidimo opet svjedočenja (detaljnije u tekstu od 22. X 2018. godine "Odluka vaseljenskog patrijarha je kanonska, zasnovana na odredbama Halkidonskog i Trulskog sabora")
Nikodim Milaš, u 19. vijeku je bio najveći pravoslavni poznavaoc crkvenog prava na ovim prostorima. On ovako piše u knjizi „Pravoslavno crkveno pravo“ (Mostar, 1902), na strani 318: “Osnivanje raznih crkvenih oblasti pripada vlasti crkvenoj zajedno sa državnom vlašću. Učešće državne vlasti u ovome ima svoj razlog prvo u tome, što kanoni izrično nalažu, da pri uređivanju crkvenih oblasti mora biti mjerodavnim političko uređenje države.“Na strani 322. iste knjige Milaš još pojašnjava: “Četvrti vaseljenski sabor 17. kanonom svojim naređuje, da pri razrešivanju crkvenih oblasti ima se slijediti političkom razrešenju zemalja. Istu ovu naredbu ponovio je trulski sabor svojim 38. kanonom...“
Milaš je istumačio, jedan politički činilac (država) = jedna crkva. Tako kanon kaže i tako je to u pravoslavlju (moralo bi biti!).
Srbin Đoko Slijepčević: “Kada je Sv. Sava zatražio crkvenu samostalnost za Srbiju, Srbija je već bila kraljevina i kao takva imala pravo na samostalnu crkvu.“ (Đoko Slijepčević, Istorija Srpske pravoslavne crkve, Prva knjiga – Od pokrštavanja Srba do kraja XVIII veka, Beograd, 1991, str. 81)
Savin učenik i biograf Domentijan, polovinom 13. vijeka. Opisuje kako je Sava od Nikejskog cara tražio i dobio autokefalnost:
“I pošto ga je car mnogo dana držao kod sebe, i bogonosni svršivši manastirske poslove, i posle toga nastavi govoriti k caru o zemlji svoga otačastva, rekavši: Skrbno i pečalno mi je, caru, jer moja zemlja nema svoga arhiepiskopa; a još i mnoge zemlje su okolo otačastva mi u oblasti države naše... Da hteo bi da tvoje veliko carstvo zapovedi patrijarhu da mi osveti kao patrijarha.“ (Domentijan, Život Svetog Save, Stara srpska književnost I, Novi Sad, 1970, str 203)
Sv. Sava je prvo od cara, a ne od patrijarha, zatražio (i dobio) autokefalnost. Prema pravoslavnim kanonima obavezno je učešće državnih vlasti u uspostavljanju nezavisne crkve.
Kada je 1920. osnovana sadašnja SPC, ukaz o njenom osnivanju potpisao je regent, kasniji kralj Aleksandar Karađorđević, možete to pročitati na linku. Dakle, nije Ukaz obznanio i odobrio poglavar Srpske crkve već vladar države! A SPC danas ni najmanje ne haje za stavove države Crne Gore, SPC je samostalna država u državi Crnoj Gori.Srbin dr Rajko L. Veselinović, objavio je u Beogradu 1966. godine knjigu “Istorija Srpske pravoslavne crkve sa narodnom istorijom – udžbenik za IV razred srpskih pravoslavnih bogoslovija, knjiga I (1219-1766)“. Knjigu je izdao Sveti Arhijerejski Sinod Srpske pravoslavne crkve. Iz ove knjige su učile generacije srpskih svještenika! Evo što stoji na strani 7: “To pravo dobijanja samostalne crkve u samostalnoj državi zasniva se na odlukama vaseljenskih sabora a naročito na odluci četvrtog vaseljenskog sabora da samostalna država treba da ima i samostalnu crkvu, odnosno, da crkvene granice treba da se poklapaju sa državnim granicama ili teritorijom.“
Preko svojih udžbenika Srpska crkva svoj kler uči – samostalna država = samostalna crkva, a sada će da nam popuju kako nije kaknonski da Crna Gora ima autokefalnu crkvu?!!
U istom udžbeniku, pišući o uspostavljanju Srpske patrijaršije u Dušanovo vrijeme, Veselinović još jednom, na strani 31, potvrđuje: “Kanonska osnova za proglašenje Srpske patrijaršije zasniva se na odlukama Vaseljenskih sabora, a naročito na odlukama četvrtog vaseljenskog sabora, da u jednoj samostalnoj državi može postojati samo jedna samostalna crkva.“
Kanon iz 451. godine je uvijek omogućavao mirno razgraničavanje crkava. Ako mitropolit Amfilohije misli da ovaj kanon ne važi, zašto Bugarska pravoslavna crkva ili Vaseljenska patrijaršija ne potčine sebi Srpsku crkvu? Jer, Grci i Bugari su imali crkvenu jurisdikciju nad teritorijom današnje Srbije duže nego Srpska crkva.
Najveći ateista u istoriji stvorio najveću pravoslavnu crkvu: Povodom Đukanovićevog istupa śutradan se oglasio mitropolit SPC Amfilohije, svi mediji su prenijeli njegovu izjavu da je "prvi put u istoriji da ateista stvara crkvu". Ova konstatacija nije istinita.
Moskovsku patrijaršiju je ukinuo ruski car Petar Veliki Romanov. Dr Milan Subotić piše: "Petar Veliki je 1721. godine ukinuo patrijaršiju i upravu nad Crkvom preneo na Sveti sinod kojim je predsedavao visoki državni službenik (Обер-прокурор) koga je imenovao car. Karamzin kritikuje ovo potčinjavanje Crkve imperatoru pozivajući se na tradiciju postojanja i razdvajanja dve (svetovne i duhovne) vlasti koje su u Moskoviji bile u simfoniji: „Vlast duhovna mora imati svoj posebni domen delovanja izvan građanske vlasti, ali i delovati u tesnom savezu sa njom. Umni monarh u stvarima državne koristi uvek će naći načina da se volja Mitropolita ili Patrijarha saglasi sa njegovom voljom; ali bolje je ako to saglasje ima formu slobodnog i unutrašnjeg uverenja, a ne podaničke pokornosti“ (Карамзин, 1959 [1811]: 27-28)." (Milan Subotić, Moskva kao treći Rim: Prilog istoriji ruskog mesijanizma (II deo), časopis Filozofija i društvo, 2/2011, link)
Ukinuo Petar Veliki, a najveću pravoslavnu crkvu na svijetu, Rusku pravoslavnu crkvu obnovio je i u sadašnjem obliku organizovao najveći ateista u istoriji, najveći progonitelj hrišćanstva i najveći ubica pravoslavnog sveštenstva u istoriji - Josif Staljin.
Istoričari Mihail Geler i Aleksandar Nekrič su 1986. godine objavili knjigu "Utopija na vlasti (istorija Sovjetskog saveza)". Ovako izlažu: "4. septembra 1943. godine Staljin je primio mitropolita Sergija i dva druga visoka velikodostojnika crkve. On je odobrio patriotsku aktivnost sveštenstva i verujućih pravoslavne crkve, dozvolio da se izabere patrijarh Moskovski i cele Rusije i formira Sveti Sinod. Tako je ne samo došlo do oficijelnog pomirenja države i pravoslavne crkve već i do njenog faktičnog priznanja kao integralnog dela režima. 8. septembra Sergij je bio izabran za patrijarha. . . Ubrzo je bilo dozvoljeno da se u Moskvi otvori dvogodišnji Bogoslovski institut, a u eparhijama organizuju jednogodišnji bogoslovsko-pastirski kursevi. U svim crkvama čitane su molitve za zdravlje Staljina." (Mihail Geler i Aleksandar Nekrič, Utopija na vlasti, CID, Podgorica, 2000, str 378)
Na ugašenom sajtu Vaseljenska nalazio se izvanredno zanimljiv tekst o sastanku Staljina i ruskih jerarha u noći između 4. i 5. septembra 1943. godine, tekst je bio naslovljen "Staljin i jerarsi: sastanak u Kremlju". Još uvijek se može pročitati na jednom drugom sajtu, link za tekst. Ako se mitropolitu Amfilohiju ne sviđa što je Rusku pravoslavnu crkvu u njenom sadašnjem obliku ustrojio najveći bezbožnik u istoriji, zašto ne prekine odnose sa tom crkvom?
Sve je zakonito i u skladu sa kanonima: U najavi predśednika Đukanovića nema ništa nelegalno, sve je savršeno zakonito, redosljed se zna, CPC upućuje molbu predśedniku Crne Gore da on uputi molbu Vaseljenskom patrijarhu za dodjeljivanje autokefalnosti CPC i on potom odlučuje o tom pitanju.
Crnogorcima i Makedoncima Srpska crkva negira pravo na autokefalnost - zato što ne priznaje crnogorsku i makedonsku naciju. A zašto ne priznaje crnogorsku i makedonsku naciju i to lijepo vidimo, SPC se nije odrekla njenog vječnog snoviđenja - Velike Srbije.
Mislim da je sada svima jasno zašto je za SPC u Crnoj Gori zadatak svih zadataka bio i ostao posrbljavanje Crnogoraca i zašto su bjesomučno srpski popovi na svim stranama ponavljali da u Njegoševoj poeziji piše da smo Srbi.
Svojim vjernicima srpski popovi nikada nijesu rekli da u crnogorskim narodnim pjesmama prije dolaska Sima Sarajlije, Srba - nema, i nijesu nikada kazali da je Njegošev učitelj izmislio srpsku narodnost u Crnoj Gori i da je tu svoju ideju prenio na svog učenika, našeg velikog pjesnika.
Da je SPC uspijela da posrbi sve Crnogorce u posljednjih 30 godina, kako je predviđao najbolji mirski prijatelj mitropolita Amfilohija ("Crnogorska nacija je mlađa od mene, a nadam se da će umreti pre mene") ovo pitanje ne bi došlo na red, jer kompletno posrbljena Crna Gora ne bi ni tražila autokefalnost za svoju crkvu.
Srpska elita u Crnoj Gori se slaže da Srbi u Crnoj Gori svoju narodnost temelje na Njegoševoj poeziji, ovaj jedinstveni primjer u istoriji svijeta, da jedan narod izvlači svoju narodnost iz pjesničkih maštarija nijesu svi u Crnoj Gori prihvatili. Uostalom, isti Njegoš je bio poglavar autokefalne crkve i zvanje mitropolita dato mu je u Rusiji, a ne u Srbiji, u Srbiju Njegoš nikada u životu nije ni kročio.
