Doajen crnogorskog teatra, Slobodan Marunović, rođen je u Mojkovcu, 1957. godine. Gimnaziju je pohađao u Danilovgradu, a studirao Srpskohrvatski jezik i jugoslovensku književnost.
U Crnogorskom narodnom pozorištu, čiji je stalni član od 1982. godine i produkcijama drugih teatarskih kuća, kao i na filmu, televiziji i radiju, ostvario je veliki broj uloga.
Monodramu „Potonja ura Njegoševa“, po tekstu Slobodana Tomovića, čija je premijera bila 19. maja 1988. godine u CNP-u, izveo je do sada više od 1.500 puta u brojnim zemljema svijeta, na skoro svim kontinentima.
Učestvovao je sa raznim predstavama na domaćim i međunarodnim festivalima: Sterijino pozorje - Novi Sad, MES - Sarajevo, Exponto - Ljubljana, Dani Gavele - Zagreb, Zlatni vitez - Moskva, Festival monodrame i pantomime - Zemun, Svjetski festival pozorišta EST-WEST - Taškent (Uzbekistan), itd.
Igrao je u pozorišnim predstavama: “Prestupna godina” (režija: Blagota Eraković), “Demon”- teatar poezije (režija: Dragan Blagojević), “Robespjer” (režija: Blagota Eraković), “Zvijezda na čelu naroda” (režija: Goran Bulajić), “Ljudi sjenke” (režija: S. Marunović), “Jesi li ti to došo da me vidiš” (režija: Blagota Eraković), “Veliki briljantni valcer” (režija: Nikola Vavić), “Gospodska krv” (režija: B. Mićunović), “Dr Vukašin Marković” (režija: Slobodan Milatović), “Potonja ura Njegoševa” (režija: Blagota Eraković), “Odbrana i posljednji dani” (režija: Branislav Mićunović), “Tetovirane duše” (režija: Branko Stavrev), “Dani mržnje” (režija: Nikola Vavić), “Lažni car Šćepan mali” (režija: Blagota Eraković), “Tartif” (Jagoš Marković), “Događaji u magarčevoj sjenci” (režija: Branislav Mićunović), “Pisac porodične istorije” (režija: Goran Bulajić), “Egzekutori”(“Bez pogovora”, po tekstu H. Pintera, režija: Gojko Čelebić), “Az Makarije” (režija: Blagota Eraković), “Princeza Ksenija od Crne Gore” (režija: Radmila Vojvodić), “Kako se ko rodi” (režija: Blagota Eraković), “Marko Miljanov” (režija: Blagota Eraković), “Udadba” (režija: Blagota Eraković), “Jakov grli trnje” (režija: Blagota Eraković), “San o Svetom Petru Cetinjskom” (režija: Branislav Mićunović), “Danilo” (režija: Radmila Vojvodić), “San ljetnje noći” (režija: Paolo Mađeli), “Revizor” (režija: Veljko Mićunović), “Gorski vijenac” (režija: Blagota Eraković), “Balkanska carica” (režija: Čedo Dragović), “Gorski vijenac” (režija: Diego de Brea), “Hasanaginica” (režija: Branislav Mićunović), “Ispovijed Krsta Zrnova” (režija: Blagota Eraković), “Pećina i golgota vojvode Anta” (režija: Blagota Eraković), “Dvije kristalne čaše” (režija: Blagota Eraković), “Otelo” (režija: Veljko Mićunović), “Srčana kap” (režija: Blagota Eraković), “Kralj umire” (režija: Blagota Eraković), “Everyman Đilas” (autorski projekat: R.Vojvodić), “Poesia Montenegrina”- teatar poezije (režija: S. Marunović), “Očevi su (grad)ili” (režija: Boris Liješević), “Šćeri moja” (režija: Ana Vukotić), „Bure Baruta“ (režija: Dejan Projkovski), „Ženidba“ (režija: Egon Savin).
Od domaćih filmova, TV filmova i TV drama u kojima je nastupao, izdvajaju se: “Vuk Karadžić” (režija: Đorđe Kadijević, TV Serija, 1983), “Otac ratnik” (režija: Živko Nikolić, TV Film, 1985), “Stare granice očevog imanja” (režija: Mili Milaševic, TV Film, 1989), “Potonja ura Njegoševa” (režija: Blagota Eraković, TV Film, 1996), “Az Makarije” (režija: Milan Bilbija, TV drama, 1997), “U ime oca i sina” (režija: Bota Nikolić, Film, 1999), “Marko Miljanov” (režija: Blagota Eraković, TV drama, 1999), “Princeza Ksenija od Crne Gore” (režija: Radmila Vojvodić, TV drama, 2000), “Prijemni ispit” (režija: Draško Đurović, TV Film, 2001), “Ispovijed Krsta Zrnova” (režija: Blagota Eraković, TV Film, 2005), “Ljubav, ožiljci” (režija: I. Ćetkovć, B. Milatović, M. Vujačić, M. Pušonjić, Film, 2009), “Visina” (režija: Senad Šahmanović, Film, 2009), “Mora ljubavi” (režija: Đorđe Mirović, Film, 2009).
Glumio je i u stranim filmovima: “Rote Zora” (režija: Peter Kahane, Njemačka, 2005), “Poziv” (režija:Viktor Sergejev, Rusija, 2005), “Grof Montenegro” (režija: Marina Migunova, Rusija, 2006), “Malteški krst” (režija: Igor Glinski, Rusija, 2007), “Čovjek koji je htio da živi svoj zivot” (režija: Erik Latrigo, Francuska, 2008), “Road kill” (režija: Džon Stokvel, SAD/Hollywood, 2009).
Objavio je i pet CD-ova poezije: “Potonja ura Njegoševa” po tekstu Slobodana Tomovića; “Poessia Montenegrina”, izbor iz crnogorske poezije zajedno sa kantautorom S. Kovačevićem; “Ovidije sa Ibra”, na stihove pjesnika Miroslava Đurovića; “Dok sanjah o tebi Ana Marija”, na stihove pjesnika Danila Lompara; “Vrijeme sna”, na stihove pjesnika Mira Božovića.
Slobodan je režirao više od dvadest predstava sa studentskim, alternativnim i ad hoc pozorišnim grupama u Podgorici, Baru, Bijelom Polju, Cetinju i Danilovgradu, kao i u Nikšiću, Pljevljima i Trebinju.
Dobitnik je brojnih nagrada, od kojih se izdvajaju - Zlatna maska, Festival festivala SFRJ, Trebinje, BIH, 1977; Goranova nagrada, Goranovo proljeće, Zagreb, Hrvatska, 1979; Povelja grada Detroita, Detroit, SAD, 1988; Srebrena kolajna, Festival monodrame i pantomime, Zemun, Srbija, 1989; Nagrada Oslobođenja Podgorice 19. decembar, Podgorica, Crna Gora, 1996; Nagrada žirija za ulogu Njegoša, Jugoslavenski festival, Mojkovačka filmska jesen, Mojkovac, Crna Gora, 1997; Gran pri za partnersku igru sa Mišom Janketićem, Međunarodni festival glumca, Nikšić, Crna Gora, 1999; Povelja grada Vranja -Srbija, povodom 120 godina Vranjanskog pozorišta, 2016; Nagrada za Najveći umjetnički domet na najstarijem Festivalu monodrame na svijetu "Vildunja" u Hmeljnickom - Ukrajina, 2019; Nagrada "Laureat" na međunarodnom festivalu malih scena u Čeljabinsku u Sibiru - Rusija, 2020.
BUĐENJE
Što Vam nedostaje iz vremena kada ste bili dijete?
- Danilovgrad. Otac, majka, sestre, brat, drugovi, biblioteka, bioskop, FK Iskra, biciklo, odlazak na selo, Zeta, Rsojevica, Spomenik, Most...
Što najviše volite u tome što ste odrasli?
- Imam utisak da nikada nijesam odrastao, da još uvijek čuči onaj dječak iz Danilovgrada u meni i ne da mi da budem „neko drugi ili nešto drugo“, osim ono što istinski jesam... Običan čovjek koji voli slobodu, ljude, prirodu i jednostavnost života, bez maski koje „odraslost“ želi da nam stavi na lice.
Za koji Vaš talenat smatrate da nije došao do izražaja?
- Uvijek sam smatrao da sam dobar psiholog i da poznajem dobro ljude. U većini slučajeva sam pogrešno procijenio.
Koju svoju osobinu smatrate najgorom?
- Višak posesivnosti prema onima koje volim.
Što najviše cijenite kod drugih?
- Iskrenost, altruizam, kavaljerstvo...
U OGLEDALU
Kako bi se zvala Vaša filmska biografija i ko biste voljeli da glumi Vas?
- „Kako sam sistematski uništen od idiota“ (film Slobodana Šijana). Želio bih da me glumi glumac CNP-a, Aco Radulović.
Kako biste nekome, preko telefona, u pet riječi opisali sebe?
- „Zadnji romantik na ovom svijetu“ [što se sporo kreće i čeka k(raj)]
Kako biste opisali sebe da ste hrana?
- Hljeb („dobar ka' leb“... hahaha)
Koju moć super-junaka biste voljeli da imate?
- Da letim. Cijeloga života sanjam da letim.
Sa kojom ličnošću, stvarnom ili izmišljenom, biste se zamijenili na jedan dan?
- Sa Petrom Panom.
SVAKODNEVICA
Što radite nedjeljom poslijepodne?
- Odavno ne prepoznajem neđelju kao neki poseban dan.
Koja pjesma Vam je uvijek u vrhu liste omiljenih?
- Pjesma „Una noche mas“, u izvođenju Yasmin Levy.
Koja knjiga/predstava/film je, u posljednje vrijeme, na Vas ostavila najsnažniji utisak?
- „Satana protiv Boga“, drama Slobodana Tomovića, napisana i inspirisana genijalnim Njegoševim epom „Luča mikrokozma“.
Gdje biste voljeli da otputujete?
- U Bašču (sjever Crne Gore - opština Rožaje)... Bajkovito, pitoreskno, rodno mjesto moje majke, na nadmorskoj visini od 1.500 m, sa živim izvorima vode na sve strane, borovom šumom Jelenčicom u kojoj žive slobodno jeleni, srne, vjeverice, vukovi, međedi...
Koje prevozno sredstvo najmanje volite?
- Volim sva prevozna sredstva. Važno je da se putuje.
DA TI KAŽEM...
Kome sve ispričate?
- Mom sinu Blagoti.
Čemu se uvijek obradujete?
- Svačijem uspjehu.
Da li za nečim žalite?
- Za Liberalnim savezom Crne Gore, najljepšim građanskim pokretom koji je ikada postojao.
Bez čega ne možete?
- Bez Nore i Viktora (moja unučad), pozorišta, ljubavi, putovanja...
Za što ste se posljednji put izvinili?
- Ne sjećam se. Svaki čas se nešto izvinjavam.
SUMRAK
Koje tri želje biste tražili da Vam ispuni zlatna ribica?
- Da zauvijek zavlada mir i sloga među ljudima i narodima na Zemlji; Da mi se obezbijedi vrijeme da pročitam knjige i pogledam pozorišne predstave i filmove koje sam propustio; Da moja djeca, unučad i svi koje volim, budu srećni.
Što je najteže što ste do sada uradili?
- Što sam morao da „izbrišem“ iz svog života neke ljude u čije prijateljstvo sam uložio cijelog sebe, a onda doživio duboko razočaranje.
Kada biste saznali da Vam je ostalo samo tri mjeseca života, kako biste ih proveli?
- Ne bih volio da imam takvo saznanje.
Kako biste voljeli da umrete?
- U snu... I, tako bezbolno nastavim svoju metafizičku predstavu o besmrtnosti.
Koji bi bio Vaš epitaf?
- „Život je samo sjen što luta, bijedni glumac što se na pozornici razmeće, prodrhti svoj sat, i ne čuje se više. On je bajka koju idiot priča, puna buke i bijesa, a ne znači ništa“, „Macbeth“/ W. Shakespeare
Priredila: A. POPOVIĆ
