U nedavnoj izjavi vladike Irineja njemu užasno smeta što se za Crkvu Srbije u Crnoj Gori ne koristi naziv kakav bi on to želio, već je nekakvi “montenegrinsko-dukljanski kružok” izmislio naziv kojim “izdaje sopstvenu istorije, otaca i djedova”.
No, ako bi se išlo po srpskoj tradiciji srpskih otaca i djedova, a naročito istaknutih i proslavljenih srpskih pisaca kao što je Stevan Sremac, koji je popove te Crkve Srbije, popa Ćira i popa Spira, nazvao žderonjama, onda istinski naziv za Crkvu Srbije u Crnoj Gori treba da bude okupatorska Crkva Srbije, koja proždire i prisvaja i ono što se Otomanska imperija nije usudila prisvojiti.
No, što se moglo očekivati od jedne zločinačke družine kao što je Crkva Srbije, koja je opljačkala memoriju vlastitom narodu, obezglavila ga i oduzela mu svako pamćenje i pojam o istini, tako da danas većina naroda u Srbiji ne zna zašto su mu padale bombe iznad glave 1999. godine, a cijeli svijet zna za srpski genocid nad narodom u Srebrnici.
No, to je po njima bilo u okviru borbe za oslobođenje srpskog naroda u Bosni i Hercegovini a ne za stvaranjem Velike Srbije. Ubijali su i klali uz asistenciju moćne Jugoslovenske Narodne Armije, a jedino što su uspjeli to je da su stvorili na Balkanu pet novih međunarodno priznatih država.
To im ne smeta da i danas nastavljaju defetističku i samoubilačku politiku, pa Srbija danas podsjeća na onu nordijsku legendu o vuku koji liže smrznutu krv sa u snijeg zbodenog bodeža, a nije svjesan da iz posječenog jezika lize vlastitu krv!
