Srbija i srpska politika kroz vjekove je na Crnu Goru i crnogorsku državu gledala iz vizure ratnog plijena i prostora na koji polaze nepisano pravo gazdovanja i podcinjenosti. Sraman je pokušaj poniženja trona Svetog Petra Cetinjskog i crnogorskih vladika koji su bili vladari i vladike Crnogorske pravoslavne autokefalne crkve, i vatrom i mačem kroz vjekove branili slavu i ponos crnogorskog naroda i države, dovođenjem onih koji ne priznaju i poštuju crnogorsku državu, naciju, jezik i kulturu. Dovođenjem onih koji otvoreno rade da potčine Crnu Goru kao staru Evropsku državu, i ponovo je prisajedine “srpskom svetu” i velikosrpskom projektu, da je potčine procesima posrbljavanja i agresivne hegemonije SPC kao tuđe crkve tuđe države, i organizacije u funkciji tuđih interesa.
Novoizabrani mitropolit SPC nikada neće biti crnogorski jer ga Crnogorci pravoslavci neće prihvatiti svojim već tuđinom i izvanjcem koji je nametnut da služi tuđoj državi i ideologiji.
Trenutni provizorijum vlasti je talac i bespogovorni sljedbenik i poslušnik SPC koji nema snagu, moć ali ni želju da se suprotstavi najezdi Svetosavlja, vjerskog radikalizma i ogoljelog nacionalšovinizma, ravnogorstva i četnistva koje propagira, njeguje i baštini SPC i aktuelna srpska politika.
Postavlja se pitanje zašto bi to i radili, kada ih je SPC sa ulice uz psihologiju mase dovela na vlast – da bi im bez dostojanstva služili i predali im dio crnogorskog, kulturnog i istorijskog nasljeđa na upravljanje i vlasništvo. To je ništa drugo nego istorijska izdaja ravna onoj iz 1918 godine, obavijena političkim licimjerstvom, šibicarenjem i flertovanjem na štetu interesa crnogorskih građana i države. Teatar apsurda aktuelne vlasti u mnogim oblastima djelovanja zaslužuje prezir i zasigurno buduće preispitivanje brojnih odluka uz utvrđivanje krivično-pravne odgovornosti svih aktera u procesima odlučivanja.
Prijetnja najavljenim popisom stanovnistva navodnom dominacijom srpstva, razviće kod crnogorskih građana ponos, prkos, inat i otpor i svima pokazati da ovo nije “srpska Sparta” i da građani imaju ljubav i poštovanje prema vlastitoj državi uz osjećaj očuvanja nacionalnog identiteta i crnogorskog državotvornog i građanskog ideala i dostojanstva.
Aktuelna namjesnička Vlada ne uvažava istorijsku istinu i pravne činjenice izdajom uvjerenja o navodnom kontinuitetu SPC u Crnoj Gori vjekovima prije nego priznatog kontinuiteta od polovine XIX v. u matičnoj državi Srbiji. Autoritarna srpska vlast u tom kontekstu pokazala je glas razuma i uvažavanja istorijskih činjenica, ne želeći da priređuje bruku i sramotu kao vazalna vlast u Crnoj Gori pa i zarad interesa SPC.
Na odvratnu i prizemnu izjavu Vučićevog potrčka i glasnogovornika Vulina niko od ovadašnjih zvaničnika i ne pomišlja da reaguje a on kao i uvijek “mudro i odmjereno zbori” da “Crna Gora treba da se zahvali građanima Srbije koji su spasili ljetnju turističku sezonu” – pa makar to učinili odvažnim stavom “nemojte nas više spasavati”, jer nam vaša milostinja nije potrebna kada zadovoljavate lične potrebe i interese.
S obzirom da smo jedina država regiona koja na granicama nema nikakve zaštitne mjere od Kovid infekcije u cilju zaštite zdravlja i bezbjednosti vlastitih građana, jer je Vlada postavila kao prioritet punjnje budžeta pa cak i od “paradajz turizma” – da bi ekonomski i politicki preživjela još koji mjesec duže. Otrcana fraza o “sprženoj zemlji”, razorenim institucijama i uništenoj ekonomiji, odlaskom ovih političkih avanturista i sistemskih neznalica dobiće pravi smisao. Aktuelna Vlada zalutalih, nekompetentnih, nacionalno ostrašćenih, ličnosti bez autoriteta, sa deficitom istine, suficitom demagogije, Vlada mutnih likova jeste elementarna nepogoda gora od Kovida. Građani svakoga dana trpe posljedice neznavenih rješenja na svom kućnom budzetu i otežanim uslovima preživljavanja.
Privremena vlast je spremna da pogazi Ustav, zakone, moralne principe i norme, bezobzirno kalkulišući sa SPC na šetu građana i države, stvarajući ambijent bezakonja, pravne i bezbjednosne nesigurnosti radikalizacijom podjela otvarajući prostor mogućim nacionalističkim sukobljavanjima i očekivanim incidentima.
Crna Gora sve više liči na protektorat i koloniju Srbije i prosrpske politike, praveći od crnogorske obale “vašariste u Guči”, prihvatajući bez zadrške sve ono što je na crnogorsku naciju spremno saopštiti najgore uvrede i komentare do toga da “Cetinje treba da doživi sudbinu Srebrnice.” Komentar kao ni autor ne zaslužuje pažnju osim u dijelu što postoje stvorenja i nedovršene ličosti koja na sličan način razmišljaju praveći poređenje da se u Srebrnici stradali muslimani, a na Cetinju bi valjda trebalo da plate Crnogorci. Komentari na društvenim mrežama i pojedinim medijskim portalima kao INS4 su postali smetlište intelektualnog i duhovnog posrnuća, a zajednički imenitelj im je sužena svijest ostrašćenih šovinističkih ideologija i genocidnih tvorevina.
Dakle, SPC u Crnoj Gori nije postojala prije 1918 g. kada je dekretom ukinuta autokefalna CPC, a pod okupatorskom čizmom i vojskom u porobljavanju, zločinima i nedjelima prema crnogorskim građanima dovedena SPC.
Za žaljenje je naša realnost da ne postoji glas razuma, morala ali prije svega hrabrosti da se iz pomenute vlasti javno saopšti istina i činjenice, kao i iz crkveno-vjerskih struktura, ili da se makar zapitaju zbog griže savjesti i suda istorije. Zašto ovo radimo, gdje stanuje čast i moral, ovo nama ne pripada i nije naše, kao tračak svjetlosti i nade da ljudske vrijednosti postoje i da “ljudi krpe” nemaju budućnost.
Danas je očigledno da Vučićeva politika finansijskim sredstvima potkupljuje i kontroliše SPC i određene političke aktere na crnogorskoj političkoj sceni, a instrumentalizuje kao produženu ruku hegemonističke politike prema Crnoj Gori i regionu. Građani Crne Gore napokon zaslužuju istinu, a ona se neće dogoditi bježanjem od vizionarskih odluka i odgovornosti za moguće posljedice. Nameće se pitanje da li će trenutna vlast potegnuti aparat sile na crnogorske građane i patriote zbog prirodnog uvjerenja i prava da štite i brane vitalne interese svoje države, nacionalnog ponosa i dostojanstva. Stoga otvoreni dosije navodnog crnogorskog nacionalnog ekstremizma treba zatvoriti i opasnost tražiti na drugim adresama, ali i u vlastitim redovima inspiratora i nalogodavaca takvih štetnih operacija. Crnogorski nacionalizam nikome nije donio nesreću, zapaljena ognjišta, žrtve i ratove, krv, razaranja i druge posljedice, na žalost drugi nacionalizmi jesu to učinili mnogo puta do sada u mnogim istorijskim periodima i procesima.
Sveta je duznost i obaveza svakog pripadnika sektora bezbjednosti da štiti i čuva civilizacijske vrijednosti svoje države i da odbije svako neustavno i nezakonito naređenje u funkciji interesa i ciljeva trenutnih ostrašćenih pojedinaca koji mogu zloupotrijebiti institucije i svoje pozicije, ali bi zloupotreba jednog dana značila i odgovornost za moguće posljedice.
Dužnost svih građana Cetinja i ostalih građana Crne Gore je da u prvim danima septembra budemo zajedno na Cetinju.
Pravo na mirno i dostojanstveno okupljanje je Ustvom i zakonima zagarantovano. Aktuelno stanje zahtijeva širi društveni odgovor.
Kakvi danas budemo, bićemo za vjekove budućih generacija.
Vidimo se na Cetinju!
