Zbilja je uspjeh kad se najgori među nastavnicima uspije domoći te funkcije. Ministrica Bratić napravila je dobar izbor, kao da ju je tražila spram sebe. Za ostvarenje cilja koji je zacrtala podobniju osobu nije mogla naći.
Umjesto dosadašnjih predśednika upravnih odbora koji su bili manje ili više nepoznati javnosti do izbora na tu funkciju, konačno je stigao neko javnosti poznat – poznat po izboru u zvanje redovnoga profesora bez objavljene knjige i teksta iz oblasti za koju je birana; poznat po malverzacijama s pozicije prorektora zahvaljujući kojima je zanemarila negativan izvještaj o izboru u zvanje i omogućila sebi podobnu komisiju; poznat kao žrtva bivše vlasti koja joj je mimo konkursa darivala stan na prestižnoj lokaciji u Podgorici; poznata po vatrenom zagovorništvu srpskoga jezika u Crnoj Gori; poznat po vatrenom zagovorništvu crnogorskoga jezika; poznat po neviđenoj propagandi protiv crnogorskoga jezika; poznat po današnjoj afirmaciji srpskohrvatskoga jezika. Radove objavljuje u poznatom naučnom časopisu Vijesti u Podgorici.
Fiksacija gđe predśednice potonjih deset godina jeste Fakultet za crnogorski jezik i književnost. Deklarisana ministrica četnik mora da je prepoznala njezinu građansku nastrojenost i naučnu popularnost.
Predśednički grb koji joj je sad prikačen nesumnjivo će joj dati krila da se obračuna s montenegristima i Fakultetom za crnogorski jezik i književnost. Što bi ministrica Bratić tako prljave poslove povjeravala Božoviću i Aleksiću kad ima uslužnih Crnogoraca spremnih za takve rabote.
Bujrum, gđo Predśednice. Za takve smo rođeni spremni.
