Tekstilne radnice Njujorku javno su demonstrirale 8. marta 1857. godine zbog loših radnih uslova i niskih plata. Demonstracije je rastjerala policija, no to ih nije obeshrabrilo od nastavka udruženog djelovanja i borbe za prava koja su im bila uskraćena.
Niz protesta nastavljen je i narednih godina, od kojih je najpoznatiji bio 1908. godine kada je 15.000 žena marširalo kroz Njujork tražeći kraće radno vrijeme, veće plate i demokratsko pravo glasa, koje žene tada nijesu imale.
Mnoge žene, kao na primer sufražetkinje, zastupale su ideju većih ženskih prava. Naziv sufražetkinje koristio se za pripadnice pokreta za jednako pravo glasa muškaraca i žena, odnosno uvođenje ženskog prava glasa. Izraz suffragette dolazi od engleske riječ suffrage za pravo glasa.
Ipak, prvi nacionalni Dan žena obilježen 1909. godine u SAD nakon deklaracije koju je izdala Socijalistička stranka Amerike.
Prva Međunarodna konferencija žena organizovana je 1910. u Kopenhagenu u organizaciji Socijalističke Internacionale. Inspirisana američkom akcijom povodom ovog pitanja, njemačka ljevičarka Luiz Cic predložila je organizovanje Međunarodnog dana žena.
Inicijativu sprovođenja ideje praznika u djelo preuzela je slavna njemačka feministkinja i ljevičarka Klara Cetkin, a prijedlog je prihvaćen i ustanovljen je Međunarodni dan žena, sa strategijom promovisanja jednakih prava, uključujući i demokratsko pravo glasa za žene.
Već 1911. godine Međunarodni dan žena obilježen je u Austriji, Njemačkoj, Danskoj i Švajcarskoj, uz mnoge demonstracije i isticanje feminističkih pokreta širom Evrope. Samo u Austrougarskoj bilo je 300 demonstracija. U Beču su žene paradirale i nosile transparente. Žene su tražile da im se omogući pravo da glasaju i da imaju pravo da obavljaju javnu funkciju, a protestovale su i protiv diskriminacije na osnovu pola prilikom zapošljavanja.
Početkom Prvog svjetskog rata žene širom Evrope organizovale su antiratne demonstracije za mir.
Obilježavanje Međunarodnog dana žena 1914. godine u Njemačkoj bilo je posvećeno ženskom pravu na glasanje, koje nijesu osvojile do 1918. godine. U Londonu je 8. marta 1914. godine održan marš kao podrška ženskom pravu glasa.
Nakon boljševičke revolucije, boljševička feministkinja Aleksandra Kolontaj nagovorila je Lenjina da 8. mart postane državni praznik, što se usvojilo. Praznik je prihvaćen u kasnije nastalim jednopartijskim režimima, kojima je političko-programski uzor bio SSSR.
Međutim, u mnogim jednopartijskim državama taj praznik je izgubio svoju osnovu ideju i postao prilika muškarcima za iskazivanje ljubavi i poštovanja prema pripadnicama suprotnog pola, posluživši kao svojevrsni amalgam Majčinog dana i Valentinova u zapadnim državama.
