Usvajanjem Oduke o nezavisnosti Crne Gore formalno je verifikovana volja građana iskazana na referendumu o državno-pravnom statusu da Crna Gora obnovi nezavoisnost. Odlukom koju je potpisao tadašnji predsjednik Skupštine Ranko Krivokapić, Crna Gora je definisana kao nezavisna država sa punim međunarodno-pravnim subjektivitetom u njenim postojećim granicama.
Na svečanoj sjednici Skupštine, u prisustvu predsjednika države Filipa Vujanovića, predsjednika Vlade Mila Đukanovića i članova Vlade, dotadašnjeg predsjednika državne zajednice Srbije i Crne Gore Svetozara Marovića, najviših predstavnika sudske vlasti, kao i predsjednika Republičke referendumske komisije Františeka Lipke, koji je podnio izvještaj o rezultatima referendumskog glasanja, te izaslanika Evropskog parlamenta Jelka Kacina, poslanici su usvojili i Deklaraciju nezavisne Republike Crne Gore.
Za Odluku o proglašenju nezavisnosti i Deklaraciju glasala su 42 poslanika Demokratske partije socijalista, Socijaldemokratske partije, Liberalne partije, Građanske partije, Demokratske unije Albanaca i Demokratskog saveza u Crnoj Gori.
Činu proglašenja nezavisnosti nijesu prisustvovali predstavnici Socijalističke narodne partije, Srpske narodne stranke, Narodne stranke i Demokratske srpske stranke, kao ni poslanici Liberalnog saveza koji je u to vrijeme već bio „zamrznuo“ političko djelovanje.
Svečanost proglašenja nezavisnosti Crne Gore završena je intoniranjem državne himne i podizanjem crnogorske zastave na jarbol ispred zgrade Skupštine.
