Još kao gimnazijalac, pristupio je radničkom pokretu, a 1924. godine postao je član Komunističke partije Jugoslavije. Ubrzo makon primanja u Partiju postao je sekretar partijske ćelije u rodnom mjestu.
Nakon završetka gimnazije u Podgorici upisao je Medicinski fakultet u Beogradu, a potom prešao na Pravni fakultet. Za vrijeme studija aktivno je učestvovao u radu studentskog pokreta na Beogradskom univerzitetu. Diplomirao je Pravnom fakultetu u Zagrebu 1931. godine i dobio mjesto sudskog pripravnika u Sreskom sudu u Varaždinu. Dolaskom u Varaždin, oživio je partijski rad u tom gradu. Formirao je prve partijske ćelije, a potom i Mjesni komitet, čiji je bio sekretar. Njegova partijska djelatnost se kasnije proširila i na okolna mjesta.
Krajem 1934. godine, premješten je u Okružni sud u Podgorici, ali je ubrzo napustio sudski posao i prešao u advokate. Povremeno se bavio i novinarstvom, bio je politički komentator u više crnogorskih listova: „Ceti“, „Slobodnoj misli“, „Glasu Crne Gore“ i dr.
U periodu od 1934. do 1936. godine bio je sekretar Pokrajinskog komiteta KPJ za Crnu Goru, Boku, Sandžak i Kosovo i Metohiju i član Centralnog komiteta SKOJ-a. Aktivno je učestvovao u organizovanju demonstracija na Cetinju, povodom hapšenja komunista, 1936. godine.
Nakon hapšenja prešao je u ilegalnost i aktivno nastavio politički rad.
Poslije Aprilskog rata i okupacije aktivno je učestvovao u organizovanju ustanka naroda Crne Gore. Učestvovao je na Majskom savjetovanju KPJ u Zagrebu, na kome su donesene instrukcije za pokretanje Narodnooslobodilačke borbe. Kao sekretar PK KPJ za Crnu Goru, učestvovao je u radu svih sjednica i savjetovanja Pokrajinskog komiteta, kao i u organizovanju Trinaestojulskog ustanka. Tokom rata obavljao je odgovorne poslove.
Od aprila 1945. do 1963. godine bio je prva državna, partijska i politička ličnost Crne Gore. U tom razdoblju bio je prvi predsjednik Vlade Crne Gore i na toj dužnosti je ostao do 1953.
Bio je prva partijska ličnost i predsjednik više tadašnjih drustveno-političkih organizacija, partijskih foruma, kako na republičkom tako i na saveznom nivou, savezni narodni poslanik.
Za predsjednika Ustavnog suda Jugoslavije izabran je 1963. Na toj dužnosti je ostao do 1975. godine. U julu 1971. izabran je u Izvršni komitet Svjetske organizacije pravnika „Svjetski mir putem prava“. Autor je više političkih tekstova i monografije „Aktuelna pitanja Ustavnog suda Jugoslavije“.
Bio je član Savjeta Federacije, general-major JNA u rezervi, narodni heroj od 1952. godine. Blažo Jovanović je jedna od najznamenitijih ličnosti novije crnogorske istorije. Velika je njegova uloga i doprinos u rješavanju crnogorskog državnog i nacionalnog pitanja.
Umro je 4. februara 1976. godine u Igalu, a sahranjen je u Titogradu.
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i velikog broja stranih i jugoslovenskih odlikovanja. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 10. jula 1953. godine.
