Ovom konvencijom određeni su uslovi za izdržavanje odreda crnogorske vojske u Gaeti u Italiji, sredstvima italijanske vlade.
Tim dokumentom Italija se obavezala da snabdijeva crnogorsku vladu novčanim fondovima potrebnim za izdavanje plata vojnicima i oficirima izabranim među crnogorskim izbjeglicama i obezbjeđuje za vojsku stan, hranu, odijelo, opremu i, po potrebi, naoružanje – u mjerama utvrđenim za italijanske teritorijalne trupe.
Životne namirnice, odjeća, oprema i naoružanje uzimale bi se po potrebi od italijanskih vojnih stanica, koje bi odredilo italijansko vojno ministarstvo.
Konvenciju su potpisali u ime crnogorske vlade generalni konzul u Rimu Velimir Ramadanović, a u ime italijanske vlade ministar vojni Enriko Kavilja.
Do kraja 1919. bila su oformljena tri pješačka bataljona, a sredinom 1920. i četvrti. Dodate su i topničke i mitraljeske jedinice.
Broj Crnogoraca koji je prošao kroz vojarne u Italiji nije moguće precizno utvrditi jer se stalno odlazilo i dolazilo iz Crne Gore, gdje su ubacivane manje jedinice u cilju odbrane od srpske vojske i žandarmerije.
