Akcionarsko društvo za gradnju, sa vojvodom Mirkom Petrovićem na čelu, donijelo je odluku da se na Cetinju izgradi ugostiteljski objekat poznat kao Velika lokanda, odnosno Grand hotel.
Za ovu namjenu bila je izdvojena suma od 10.000 fiorina u cvancikama. Lokanda je finansirana prvim akcionarskim kapitalom u Crnoj Gori. Radovi su počeli 1863. a završeni 1864. godine.
Iako je bila državno vlasništvo, data je pod zakup cetinjskom trgovcu Vuku Vuletiću. Bila je stjecište mnogih poznatih domaćih i inostranih licnosti, a pružala je niz aktivnosti za zabavu i razonodu.
U početku je to bila prizemna zgrada sa osam soba i restoranom. Početkom 1881. godine dograđen je sprat tako da je ona tada imala 20 soba, veliki salon, dva restorana, kafanu, kupatilo, savršenu francusku kuhinju i podrum snabdijeven najboljim francuskim vinima i likerima.
Izuzetno ljubazno osoblje se brojnim gostima Lokande obraćalo na šest jezika (francuskom, njemačkom, engleskom, italijanskom, ruskom i grčkom).
U njoj se igrao bilijar, šah, karte, organizovale su se igranke, maskenbali, zabave rezervnih oficira, novogodišnje proslave, izbor mis Crne Gore... U hotelu su se prodavale i italijanske, grčke, njemačke, ruske i srpske novine. Hotelska zgrada je više puta popravljana i nadgrađivana naročito u međuratnom periodu (1924) kada je imala 41 sobu, ali je uglavnom zadržavala prvobitni izgled.
Lokanda je arhitekturom predstavljala sinonim cetinjskog ugostiteljstva, a svojim sadržajem i ambijentom, značajnu komponentu intimne atmosfere grada. Tokom vremena, u njoj se stvorio krug nacionalne omladine, koju su sačinjavali na strani školovani Crnogorci, otmeniji građani i stranci nastanjeni na Cetinju, i može se reći da je Lokanda bila duhovni centar svih intelektualnih snaga Crne Gore, iz kojeg se razvijala crnogorska politička, demokratska, nacionalna i književna misao.
Po kazivanju Ljube Nenadovića, "svagda je bio pun stranaca, tako da su jednoga dana za stolom nabrojali devet narodnosti i devet jezika".
