Proglasom kralja Nikole objavljeno da će Opšti imovinski zakonik za Knjaževinu Crnu Goru stupiti na snagu 1. jula.
Na zahtjev knjaza Nikole Petrovića 1873. godine i uz odobrenje od strane Rusije, u Crnu Goru je došao dr Valtazar Bogišić, profesor prava na Univerzitetu u Odesi, porijeklom iz Cavtata, sa ciljem da izvrši kodifikaciju crnogorskog prava.
Razvitak privrednih odnosa i otvaranje prema svijetu stvorili su nove odnose i potrebe na koje Danilov zakonik i običajno pravo više nijesu mogli da odgovore. Zbog toga je knjaz Nikola Petrović odlučio da se donese zakonik koji bi regulisao nove odnose i potrebe, a istovremeno bio razumljiv i blizak ljudima kojima je namijenjen i u skladu sa njihovim osjećanjem pravde i pravičnosti.
Rad na izradi zakonika trajao je 16 godina, a Bogišić je postavio dva cilja – da zakon bude razumljiv i blizak narodu, da poštuje osjećaj pravde i pravičnosti koji žive u narodu, ali i da se moraju uvesti nove pravne ustanove koje će značiti modernizaciju crnogorskog prava. U radu je uspio da postigne smisaonu povezanost u sistemu običajnog prava i klasičnih pravnih normi.
Ruska vlada je odobrila molbu knjaza Nikole da Bogišić bude pisac budućeg zakonika i on je došao na Cetinje u proljeće 1873. godine. Odmah je pristupio temeljnom proučavanju običaja i pravnih odnosa putem anketa, prisustvovanjem na sjednicama Senata i sudova, obilaženje Crne Gore itd. Prvo je sastavio jedan ogroman upitnik za utvrđivanje i opisivanje običaja u Crnoj Gori, ali i u Hercegovini i u sjevernoj Albaniji, gdje su, takođe vladala običajna pravila karakteristična sa plemensko društvo.
Upitnik je imao 21 poglavlje: državno pravo, uža porodica, šira porodica (zadruga), srodstvo izvan kuće, dioba porodice i zadruge, nasljedstvo, stvari, obaveze, finansije, građansko pravo, zaštita sirotih, crkveni odnosi, struktura stanovništva, odnosi seljaka i gospodara zemlje, čete – hajduci – uskoci, krivično pravo, krvna i uopšte osveta i mirenje, postupak u sudu, postupak izvan suda, međunarodno pravo na opaske o Danilovom zakoniku.
Naziv opšti govori da se primjenjivao na sve imovinsko-pravne odnose za koje nijesu postojala posebna pravila. Nazvan je imovinski zakonik jer je u njemu bilo samo stvarno i obligaciono pravo, odnosno, čisto imovinsko pravo, a pored njih našli su se i odredbe međunarodnopravne, ustavnopravne, procesne i srodne prirode.
Prvi put se u istoriji građanskih kodifikacija izdvaja samo imovinsko pravo jer je Bogišić s pravom smatrao da porodično i nasljedno pravo nijesu sazreli da budu na jedinstven način kodifikovani. Te dvije grane građanskog prava bile su veoma raznoliko regulisane običajnim pravilima, pošto je bilo više oblika porodice (inokosna porodica, zadruga, muslimanska porodica itd.) i na njima zasnovanih građanskih prava. Bračno pravo, kao dio građanskih prava, bilo je uređeno vjerskim pravom (pravoslavne, islamske i rimokatoličke vjere).
