Plamenac je bio jedan od najbližih saradnika knjaza Nikole, plemenski kapetan, učesnik brojnih diplomatskih misija i ratnik.
Po nalogu knjaza Nikole, sa svojim odredima je 1862. zauzeo Muriće i Šestane i razbio turske pogranične posade prema Skadru. Direktnim pregovorima sa Portom riješio je neke pogranične probleme, imao je 1871. posebnu misiju o saradnji Crne Gore i Srbije, učestvovao u misijama u Beču i Petrogradu.
Komandovao je odredom u ratu 1876-78, učestvovao u bitci na Fundini, u oslobađanju Nikšića, Bara, Ulcinja, a poslije Berlinskog kongresa u Primorju i Krajini organizovao je crnogorsku vlast i bio politički komesar i pregovarač u ime crnogorske Vlade o spornim pitanjima.
Bio je prvi gradonačelnik Podgorice. Povratkom na Cetinje preuzeo je dužnost ministra vojnog, na koju je imenovan marta 1879. godine a koju je obavljao do 1905. godine. Nakon 26 godina ministrovanja, vojvoda Plamenac je penzionisan.
Plamenac se posebno istakao hrabrošću i vještinom komandovanja u bitci na Fundini 1876. godine.
Njegovom zaslugom i zauzimanjem otvorena je Cetinjska čitaonica. On je takođe osnivač prvog vojnog muzeja na Cetinju, poznatog pod imenom Laboratorija, 1870. godine, namijenjenog u prvom redu za pohranjivanje ratnih trofeja.
Za izuzetnu hrabrost i državničku mudrost, dobio je preko 30 domaćih i stranih odlikovanja, a knjaz Nikola mu je podario porodično odlikovanje „Kst Svetog Petra”, čime ga je uvrstio kao člana najuže porodice Petrović-Njegoš.
Dobitnik je ruskih odlikovanja: Ordena Velikomučenika Georgija četvrtog reda i Ordena Svetog Stanislava. Dobio je i tursko olikovanje 1876. godine.
Umro je 6. marta 1916. godine na Cetinju.
