Termin ide koristio se za 15. dan mjeseca marta, maja, jula i oktobra. Martovske ide bile su svečanost u čast boga Marsa, zbog čega se tom prilikom održavala obično vojna parada. U moderno vrijeme termin martovske ide najpoznatiji je kao datum ubistva Julija Cezara 44. godine prije nove ere u Pompejevom pozorištu.
Termin idūs (ides) originalno se odnosio na dan punog mjeseca. Rimljani su te dane smatrali povoljnim danom u svom kalendaru. Riječ ide dolazi iz latinskog, a označava „polovičnu raspodjelu” (mjeseca). U etimološkom smislu pretpostavlja se da izraz, koji je ušao u latinski jezik, nije indoevropskog porijekla.
Prema Plutarhu, prorok je upozorio Cezara da bude oprezan zbog velike opasnosti na Martovske ide (Cave Idus Martias! - Čuvaj se Martovskih Ida). Na svom putu prema Pompejevom pozorištu Cezar je ugledao proroka našalivši se „Eto, Martovske ide su došle“, na što mu je prorok odgovorio „Da, došle su, ali nijesu prošle“. Ovaj susret slavno je dramatizovan u Šekspirovom djelu Julije Cezar kad je glavni lik upozoren „pazi se Martovskih ida“.
Od tog vremena Martovske ide služe kao izraz kojim se opisuje neka opasnost ili nevolja koja prijeti, a koja će se dogoditi u tačno određenom vremenu.
Zanimljiva slučajnost je da se ovaj datum više puta pokazao kobnim u istoriji mnogih vladara. Bitka kod Halmirosa vođena je 15. marta 1311. godine između vojske Atinskog vojvodstva i njenih vazala pod Valterom od Brijena sa jedne i vojske Katalinske kompanije sa druge strane.
Na ovaj dan 1536. sultan Sulejman Veličanstveni je ubio svog velikog vezira i najboljeg prijatelja Ibrahim-paše.
Britanci su 15. marta 1888. poveli rat protiv Tibeta. Još jedan događaj na ovaj datum zbio se 1917. godine kada je abdicirao posljednji ruski car Nikola II od Rusije.
Na ovaj dan nacisti Adolfa Hitlera okupirali su Češku, Slovačku i Moravsku. Na isti dan, prije 10 godina počeo je građanski rat u Siriji.
Za mnoge državnike 15. mart smatra se „opasnijim od petka trinaestog“.
