Umjesto da 28. avgusta ove godine, u organizaciji države i Crnogorske crkve, poglavar CPC-a vladika Mihailo dolazi u trodnevnu pośetu Herceg Novome, ukrašenom spomenikom Svetome Petru Cetinjskome, ujedinitelju Boke i Crne Gore 1813. godine i predśedniku Centralne komisije privremene Vlade, u trodnevnu pośetu dolazi poglavar SPC Porfirije u organizaciji Novske opštine i cetinjske Mitropolije, a grad je odavno ukrašen spomenikom kralju Tvrtku.
Narednoga dana, 29. avgusta, na Kanli kuli priređuje se program "Ðedov sabor - Od Dunava do mora sinjega", posvećen uspomeni na mitropolita Amfilohija. Ne bih se začudio da u vrijeme trodnevnoga saborovanja istaknu zahtjev za autonomiju "srpske Boke". Jer su povodom njegove pośete, iznad glavne Novske ulice, razapeli transparent na kome su posebno istakli da je Boka srpska: "Ponositu srpsku Boku danas sunce sreće grije/ dobro doš̕o međ̕ Novljane sveti oče Porfirije".
Fotografija transparenta je obišla, što bi se reklo, cijelu Crnu Goru. Mnogi su bili zaprepašćeni i komentarisali su je, onako, narodski, ali jasno i razumljivo: "Okle sad Boka srpska, kad smo se ujedinili 1813, koje ne to čudo snašlo". E, snašlo ne sve što smo zaslužili.
Na crnogorskom slučaju se pokazuje svevremenost i univerzalnost filozofeme "da je jedino pamet dobro raspoređena po svijetu, jer se niko ne žali da mu fali". Vlasti su prezirale etničke Crnogorce i namjerno ih gurale u stanje socijalnoga očaja, posebno Cetinjane, a ni drugi nijesu bolje prošli. Umjesto da snaže crnogorski, snažili su srpski identitet.
Pravili su Crnu Goru, upravo, bez etničkih Crnogoraca bez kojih Crna Gora nema smisla i tako smo dobili srpsku Boku, srpsku opštinu Zetu, srpsku opštinu Nikšić, srpske Kuče i tako će redom. Dok su te vlasti stoga i pošle u opoziciju.
Zato danas cijela zemlja odzvanja od govora mržnje kojom Srpska crkva, i njen čelnik, prepredeni Profirije, naoružavaju sunarodnike u okolnim državama da se obračunaju sa svojim komšijama Crnogorcima, Hrvatima, Bošnjacima i Albancima. To je i razlog njegovoga dolaska u Boku, da podstakne i osnaži sunarodnike da iniciraju izdvajanje Boke iz Crne Gore kao autonomne jedinice i pokrenu pitanje izlaska Srbije preko Republike Srpske na more, u Sutorini kod Novoga. Zato je i jedno večernje saborovanjena Kanli kuli nazvano "Ðedov sabor - Od Dunava do mora sinjega", dakle, od Beograda do Herceg Novoga.
Javno kradu tuđu kulturnu baštinu i istoriju
Srbiju će uništiti megalomanija i fantazija beogradskoga arhidemagoga uvrijeđenoga što nije predsednik države velike kao bivša Jugoslavija - bolje reći što Srbija nije svjetska sila i carstvo - koji stoga podriva ne samo Crnu Goru, nego i Bosnu i Hercegovinu, Kosovo i Sjevernu Makedoniju. Ima podršku ratnih huškača koji u hijerahiji imaju sve klase i profesije počev od akademika, naučnika, političara i građana.
Javno kradu tuđu kulturnu baštinu i istoriju, tvrdeći da je Boka srpska, što ukazuje na njihovu duboku inferiornost kao naroda. U Boki su vazda živjeli Bokelji, a useljavali su se Crnogorci masovno u vrijeme Kandijskoga rata, polovinom XVII vijeka, i Vlasi iz Hercegovine poslije Morejskoga, koncem toga istoga vijeka. Sve do 1828. godine Boka od Herceg Novoga do Spiča bila je pod duhovnim kompetencijama cetinjskih vladika.
Te 1828. godine, 29. decembra, austrijski car Franc I je cijelu Dalmaciju, uključujući i kanonsku teritoriju Crnogorske pravoslavne crkve od Herceg Novoga do iza Kastel Lastve, odnosno, Petrovca, predao je Karlovačkoj mitropoliji (Srpskoj crkvi) na upravu. Tim aktom razoreno je narodno jedinstvo stanovnika Crne Gore i crnogorskoga primorja.
Autoriteti daju kvazinaučna tumačenja povijesti
Sami čin njihovoga dobrovoljnoga ujedinjenja 1813. godine, krunski je dokaz da su stanovnici Crne Gore i Boke, prethodnih vjekova, do te godine, disali jednim dahom. A onda je Karlovačka patrijaršija, crkvenu politiku usmjerila da teče u pravcu odrođavanja pravoslavnoga stanovništva Boke od duhovne matice na Cetinju. Podsticala je pravoslavne, koji su se do tada držali Crnogorcima, Bokeljima i Paštrovićima, da se kroz nju kao Srpsku crkvu, po prvi put, identifikuju kao Srbi, a umjesto da gradi mostove između katolika i pravoslavaca kopala je jendeke. Danas beremo gorke plodove takve politike, koja se, prije skoro 200 godina inaugurirala na crnogorskome primorju.
U legitimisanju teritorijalnih posezanja i imperijalnih ambicija Srbija se služi naučnom literaturom. Autoriteti daju kvazinaučna tumačenja povijesti. Legitimišu njene imperijalne ambicije i teritorijalna posezanja dajući im privid činjenične utemeljenosti. Tako masama u svijesti apliciraju ideju o pravu na određene teritorije koje se sticajem nesrećnih okolnosti ne nalaze unutar Srbije, koje se tumače kao nepravde nanešene od velikih i moćnih Srbiji. Dok se publicistikom stvara ozlojeđeno društvo zbog njih koje se tako militarizuje i stvaraju uslovi za pojavu raznih autokrata, poput Vučića, koji treba da predvode društvo do konačne pobjede.
Proglasili su Crnogorce i manjine legitimnim metama i doveli u pitanje i njihovu ljudskost
Njihovi predstavnici u Crnoj Gori, oličeni u vlasti, demonstriraju podršku toj beogradskoj imperijalnoj ideologiji. Samo lud i glup može pomisliti da se Srbija zalaže za razvoj demokratije u Crnoj Gori a pokvarena crnogorska vlast koja živi u svijetu mašte i imaginarnom svijetu prošlosti punom popova i feudalaca je promoviše.
Proglasili su Crnogorce i manjine legitimnim metama i doveli u pitanje i njihovu ljudskost. Osnovali su i čitav niz militantnih organizacija poput Četnika, Pravoslavne omladinekoje ekstermizuju, naoružavaju mržnjom protiv Crne Gore i u njih se uzdaju da nasrnu na zemlju u njihovu korist. To se ne može dobro završiti. Posebno kad znamo da je Srbija najnaoružanija balkanska zemlja, koja prijeteći upozorava okolne narode na tu činjenicu.
Sve čini da tu nakaradnu koncepciju potencijalnog pokoravanja okolnih naroda jednom i sprovede u djelo. Zato mora biti politički poražena prije nego svoje opasne nakane krene da realizuje.
