Koncept projekta, koji spaja umjetnost i neuronauku, Abramović je demonstrirala ovih dana u intervjuu za radio WNYC u Njujorku, učestvujući u eksperimentu s voditeljem Brajanom Lererom. Oboje su imali na glavi zakačene bežične senzore kojima su bilježeni njihovi moždani talasi, a njih je potom bilo moguće kompjuterski uporediti.
Prema riječima Marine Abramović, dani koje je provela u MoMA tokom tromjesečnog performansa „Umjetnik je prisutan” promijenili su joj život.
Performans je podrazumijevao sjedjenje umjetnice naspram osobe iz publike i njihovo međusobno gledanje bez riječi, koje je trajalo od nekoliko sekundi do više sati. Za tri mjeseca, Marina Abramović se susrela na taj način sa više od 1.500 ljudi različitih generacija, nacionalnosti, zanimanja…
“Nešto se desilo u tim trenucima gledanja u ljude koji su potpuni stranci. Emocije su se ispoljile. Bilo je toliko potresno da su mnogi ljudi plakali… Ne mogu da objasnim zašto. Zato me i zanima da vidimo šta se stvarno dešava sa mozgom. To će biti moj korak u nauku. To nije nešto što je samo hokus-pokus, mora da postoji nešto što je moguće naučno objasniti. Jer, što uopšte znamo o mozgu?”, rekla je Marina Abramović.
Tokom radio intervjua, koji je sniman i kamerom, moždane talase Marine Abramović i voditelja radio emisije mjerila je i upoređivala dr Suzan Diker sa Njujorškog univerziteta. U razgovoru je učestvovao i njen kolega, naučni istraživač Dejvid Popel, koji je pokušao da objasni što naučna zajednica može da nauči od eksperimenata koji spajaju nauku i umjetnost.
Abramovićeva je sličan neuronaučni eksperiment izvela 2011. godine, za vrijeme retrospektive u centru savremene umjetnosti “Garaža” u Moskvi.
“Mjerenje magije međusobnog pogleda” bio je eksperimentalni performans-instalacija koji je realizovala u saradnji sa američkim i ruskim naučnicima, u pokušaju da proširi naše poimanje neverbalne komunikacije. Riječ je o nastavku interesovanja Marine Abramović za istraživanje mogućnosti transfera energije između performera i publike.
