Likovni program počeće izložbom akademskog slikara Stanka Zečevića, koju će večeras u Galeriji „Velimir A. Leković“, u 21 čas zvanično otvoriti mr Milun Lutovac, rukovodilac te ustanove.
Stanko Zečević rođen je 1954. godine u Klenku, kod Nikšića, gdje je završio Pedagošku akademiju. Diplomirao je slikarstvo na Fakultetu likovnih umetnosti u Beogradu, u klasi prof. Mladena Srbinovića, a zatim i magistrirao u klasi prof. Aleksandra Lukovića. Usavršavao se na Akademiji lijepih umjetnosti u Parizu 1980. godine. Do sada se predstavio na 30 samostalnih i više od stotinu grupnih izložbi. Član je ULUS-a i redovni profesor na Fakultetu primenjenih umetnosti u Beogradu.
U okviru muzičkog segmenta večeras će se predstaviti barska sopranistkinja Aleksandra Vojvodić - Jovović.
Muzičko obrazovanje je započela na odsjeku za harmoniku u Muzičkoj školi u Baru, u klasi prof. Ljubinke Knežević. Završila je teoretski i odsjek za solo pjevanja kod prof. Larise Dašić –Simović u Srednjoj muzičkoj školi „Vasa Pavić“ u Podgorici. Diplomirala je na teoretskom odsjeku Muzičke akademije na Cetinju, i solo pjevanje na Akademiji u Sarajevu, u klasi prof. Radmile Bakočević. Danas je direktorka Muzičke škole u Baru.
Za sjutra je na Barskom ljetopisu predviđeno veče posvećeno istaknutoj crnogorskoj novinarki, književnici i publicistkinji Branki Bogavac, dobitnici prestižnog francuskog Ordena viteza umjetnosti i književnosti, koje dodjeljuje Ministarstvo kulture te zemlje. Program koji će početi u 21 čas ispred Dvorca Kralja Nikole na Topolici, otvoriće Mila Čordašević, urednica književnog segmenta Festivala, dok će razgovor sa Bogavac voditi poznati crnogorski pjesnik i romansijer iz Herceg Novog Miraš Martinović.
Branka Bogavac je prepoznata po brojnim ekskluzivnim intervjuima sa čuvenim umjetnicima, kao i velikanima XX vijeka. Rođena je na Virpazaru, gimnaziju je završila u Beranama, a diplomirala je romansku grupu jezika na Filološkom fakultetu Univerziteta u Beogradu. Slavistiku je, zatim, diplomirala na pariskoj Sorboni, gdje je i magistrirala, a potom radila kao lektor za srpskohrvatski jezik. Još od 1964. godine živi na relaciji Pariz – Budva. Dvadeset godina bila je profesor u Jugoslovenskoj dopunskoj školi u Parizu, a od septembra 2004. do jula 2006. godine obavljala je funkciju direktora Kulturnog centra Srbije i Crne Gore. Bogavac je prevela pjesme Alena Boskea, Žan-Kloda Renara i Mari-Kler Bankar. Objavljivala je publicističke tekstove za većinu dnevnih novina i magazina bivše Jugoslavije. Publivano je devet njenih knjiga intervjua: „Razgovori u Parizu I-V“, „Razgovori sa Dadom I-II“, „Slikarstvo kao neracionalna sreća“ i „Crna Gora u Parizu“.
Ruski umjetnici - pijanistkinja Polina Osetinskaja, violista Mikhail Bereznjicki i violončelista Denis Šapovalov, nastupiće sjutra ispred Dvorca Kralja Nikole od 22 časa.
Ovaj trio izuzetnih muzičara izvešćže djela Ludviga van Betovana i Johanesa Bramsa, a u Baru nastupaju nakon koncerata na budvanskom Grad teatru i cetinjskom Espressivu.
Polina Osetinskaja, nekada vunderkind ruskog pijanizma, umjetnica je za koju kritika kaže da „djelima prošlih epoha daje današnji, moderan umjetnički pečat“. Angažovana je kao godišnji sezonski izvođač u dva najprestižnija ruska orkestra, Filharmoniji Timirkanov Sankt Peterburga i Akademskom moskovskom državnom orkestru Svetlanov. Svirala je i sa filharmonijom Tokija, orkestrom Vajmarske opere, Moskovskim virtuozima, Novim ruskim orkestrom, mađarskim orkestrom „Franc List“, Poljskim nacionalnim orkestrom. Čest je gost na festivalima širom svijeta, poput onih u Briseluz, SAD-u i Rusiji. Počasni je dobitnik Nacionalne nagrade za izvanredna postignuća i doprinos Ruskoj umjetnosti i kulturi.
Mihail Bereznjicki je, po mišljenju mnogih poznatih muzičara, jedan od najboljih violista u svijetu. Violu je počeo da svira tek sa 26 godina, a do tada je već bio iskusni violinista i formirani solista, koji je sarađivao sa najboljim svjetskim orkestrima i svirao u raznim kamernim ansamblima. Studirao je violinu i završio postdiplomske na Moskovskom konzervatorijumu. Kao solista i član ansambala u Rusiji, Litvaniji, Letoniji, Mađarskoj, Poljskoj, Italiji, Austriji, Španiji, Njemačkoj, Francuskoj, Finskoj, Engleskoj, Kostarici, Južnoj Koreji. Premijerno je u Rusiji izveo, pored ostalih, djela Rote, Najmana, Klarka, Boena Feldmana. Docent je na Moskovskom konzervatorijumu, dobitnik je priznanja Zaslužni umjetnik Rusije, i član žirija mnogih međunarodnih takmičenja.
Denis Šapovalov, muzički talenat, nekadašnji je pobjednik takmičenja Čajkovski. Završio je postdiplomske studije na Državnom konzervatorijumu Moskve, kod prof. Natalije Šakovskaje i gdje od 2001. godine predaje violončelo. Često drži master-klasove u Rusiji i inostranstvu. Učesnik je velikog broja međunarodnih festivala u Rusiji, Francuskoj, Italiji, Njemačkoj, Austriji, SAD-u, Japanu i Kini, a sarađuje sa Simfonijskim orkestrom Čajkovski, kamernim orkestrima Moskovski virtuosi i Moskovski solisti, Rundfunk orkestar iz Bajerna, filharmonijski orkestri Holandije, Londona, Jomjurija, Bratislave, Alborga, Tokija, Državni simfonijski orkestar i kamerni orkestar Litvanije, Kamerni orkestar Baltimora i Filharmonijski orkestar Busana.
Inače, književni segment Barskog ljetopisa sinoć je počeo predstavljanjem Baranina Miluna Lutovca, zavičajnog pisca i istaknutog poslenika kulture, profesora, publiciste i slikara, a moderator programa bila je mr Aleksandra Vuković.
Oni su se u razgovoru dotakli motiva i načina nastanka knjiga „Na razmeđu svjetova i epoha-Književnik i političar Stefan Mitrov Ljubiša“ i „Stih i slika (Uticaj Njegoševog djela na stvaralaštvo Teodora Valerija, Pera Počeka i Petra Lubarde)“. Vuković je istakla kako melodika autorove rečenice usporenog ritma ima prethodište u duboko misli.
- Milun tka niti pisanja znalački ih raspredajući na razboju istorije i književnosti. Sve što kaže i ispiše, promisli. Na njegovu se misao dugo čeka, a kad je dočekate iznenadi vas mudrošću, a zatekne humorom - rekla je ona.
Lutovac je govorio o svojoj „krajmorskoj poetici“, uticaju Mediterana, te stvaraocima čiji je rad istraživao, poput Stefana Mitrova Ljubiše, Milovana Đilasa i Rista Ratkovića. Predstavljena je i njegova namjera da se bavi likovnom kritikom, što je po njemu „povezivanje dvije stvaralačke dimenzije“.
