Svake zime na južnoj hemisferi Marsa stvara se oblak dug čak 1.800 kilometara. Pojavljuje se i nestaje svakoga dana, a taj proces traje gotovo tri mjeseca. Marsova atmosfera bitno se razlikuje od Zemljine.
Naime, sadrži mnogo više sitnih čestica prašine koje mogu podstaknuti kondenzaciju vodene pare i stvaranje oblaka. To rezultira pojavama koje ne postoje na Zemlji. Ipak, čak ni računarske simulacije koje uzimaju u obzir visoke nivoe prašine nijesu mogle objasniti specifičan oblik oblaka iznad Arsia Monsa.
Neočekivana količina vodene pare
Sada Jorge Hernández-Bernal sa Univerziteta Sorbona u Francuskoj i njegovi kolege tvrde da su uspjeli reprodukovati oblik tog oblaka pod uslovom da je u atmosferi prisutna veoma visoka količina vodene pare.
To je dugo smatrano nemogućim jer se vjerovalo da prašina na Marsu sprečava takvu pojavu. No, pokazalo se da visok nivo vodene pare omogućava nastanak oblaka putem drugačijeg, procesa lišenog prašine, koji se zove homogena nukleacija.
Kada su istraživači u simulacije ubacili neuobičajeno visoke nivoe vlage, dobili su oblak koji je izgledao gotovo identično stvarnom – s dugim repom koji se proteže od vulkana, a zatim se širi u ono što se naziva "outburst".
Supersaturacija na Marsu
“Homogena nukleacija zahtijeva, u slučaju Marsa, puno veći nivo zasićenosti vodom. Zato smo u početku mislili da to nije moguće ili je vrlo malo vjerovatno”, rekao je Hernández-Bernal na Evropskom planetarnom naučnom kongresu (EPSC) u Helsinkiju 10. septembra.
“No, u posljednjoj deceniji naučili smo da na Marsu doista postoji supersaturacija, odnosno prezasićenje atmosfere”, dodao je on.
Otkriće bi moglo promijeniti način na koji razumijemo meteorološke procese na Crvenoj planeti i pomoći u budućim misijama koje se oslanjaju na predvidljive atmosferske uslove.
