Tog dana 1813. godine, u ime Crne Gore i Brda, ugovor su u Dobroti potpisali Petar I Petrović Njegoš i guverner Radonjić, a u ime Boke predstavnici Paštrovića, Grbljana, Pobora, Maina, Luštice i drugih opština u Boki.
Boka kotorska je u srednjem vijeku bila u sastavu države Duklje, a djelovima Boke kasnije je upravljao i Ivan Crnojević.
Boka je bar 70% naseljena iz crnogorskih plemena: Plemenska organizacija društva je jedna od karakteristika crnogorske nacije, a jedan narod ne može imati dvije organizacije društva tokom cijele istorije. Iz toga se vidi da je priča da su Crnogorci Srbi ništa drugo do 19-vjekovna bajka, jer srpska plemena ne postoje u Mačvi, Šumadiji, Banatu, na Kosovu, u okolini Beograda... i nikada nijesu ni postojala.
Zapadna Boka je većinom naseljena iz plemena crnogorske nacije kao što su Grahovo, Banjani, Krivošije... zatim, jedan dio stanovništva, oko H. Novog i u zaleđu je naseljen iz istočne Hercegovine poslije oslobođenja H. Novog 1687. godine. Oni nijesu naseljeni kao Srbi, već kao VLASI (u mletačkim dokumentima - Morlaci), tako ih onovremeni istorijski izvori predstavljaju i ne postoje nikakva dokumenta o Srbima u Boki kotorskoj prije 19. vijeka, na tu temu je Analitika objavila dva teksta koja su pročitale hiljade ljudi, niko se nije suprostavio toj tvrdnji, iako u Boki postoje nacional-fanatični srpski istoričari, književnici i istoričari.
Čitava istočna Boka naseljena je iz podlovćenskog kraja, recimo Grbljani su najobičniji Crnogorci koji su u Boku počeli da se naseljavaju tako što su oružjem pokorili stare Grbljane u februaru 1452. godine, o čemu je Analitika pisala u tekstu "Nakon vojnog sloma krajem srednjeg vijeka, Grbalj je naseljen iz stare Crne Gore". Oružanu bunu starih Grbljana u krvi je ugušio Stefanica Crnojević, otac Ivana Crnojevića, a stari Grbljani, Sloveni, počeli su tada masovno da bježe, lađama iz Dubrovnika i Budve - u Italiju. U ispražnjeni Grbalj naselili su uglavnom Crnogorci. Da je u Grblju od kraja 15. vijeka u potpunosti zavladao crnogorski duh, vidimo odmah iz mletačkih dokumenata ali i iz kasnijih predanja Grbljana. U junu 1469. Mlečani su ostavili zabilješku u vezi sa Grbljanima za koje su napisali da im je vrhovni autoritet Ivan Crnojević "jer ih samo njegov duh vodi." (Istorija Crne Gore, knjiga druga, tom drugi, Crna Gora u doba oblasnih gospodara, Titograd, 1970, str 291)
Ovo je naveo akademik SANU Ivan Božić. Dakle, 1452. godine Stefanica Crnojević krvavo guši bunu Grbljana protiv Kotora, koji masovno bježe u Italiju, a 17 godina kasnije samo duh njegovog sina vodi Grbljane. Već sam u tekstu o pobuni u Grblju polovinom 15. vijeka, pokazao riječi akademika Spremića, najvećeg živog srpskog medieviste, koji je napisao da je "demografska slika Grblja već bila izmenjena" 1452. godine. Ne može se ništa drugo zaključiti sem da su Grbljani kao vrhovni autoritet priznavali Ivana Crnojevića, zato što su ih sami Crnojevići tu naselili.
Sava Nakićenović u monografiji "Boka", 1913. godine piše (reprint CID, 1999), da u Grblju ima 48 starinačkih bratstava među kojima recimo navodi i bratstva Ercegoviće i Ćekliće. Zatim, na strani 118 iste knjige navodi da je iz Hercegovine 7 bratstava (zove ih "plemena", a to su vjerovatno Drobnjaci, Krivošijani, Grahovljani...), iz Crne Gore je 57 bratstava, i iz Boke je 19 bratstava. Od ovih 19 iz Boke, opet je vjerovatno bar polovina iz Stare Crne Gore, proces seljenja stanovnika iz podlovćenskog kraja u Boku, traje od srednjeg vijeka.
U vezi sa tim, akademik SANU Momčilo Spremić piše o migracijama tokom 15. vijeka: "Oni iz manjih primorskih mesta selili su se u veća. Tako su Barani prelazili u Dubrovnik, žitelji Zete na Pelješac, Luštičani u Konavle, Njeguši, Cuce, Ćeklići u Boku Kotorsku...” (Momčilo Spremić, Despot Đurađ Branković i njegovo doba, Beograd, 1999)
Moje mišljenje o porijklu Bokelje je da je velika većina istočne Boke naseljena iz podlovćenske Crne Gore, a i dobar dio zapadne Boke. Sveukupno nekih 70% Bokelja su porijeklom iz plemena, 15-20% Bokelja su iz istočne Hercegovine i nekih 10-15% su starośedioci u Boki, koji su tu još od dukljanskih vremena.
Propaganda beogradske crkve: Apsolutno najveći suparnik i protivnik Crnoj Gori i Crnogorcima je Srpska crkva, sve što želi ta crkva i ono glavno čime se bavi - je da Crnu Goru i Crnogorce stavi pod svoju kontrolu i uvede je u program Velika Srbija / Dušanovo carstvo, nedosanjani i vječni san srpskih nacionalšovinista i klera SPC. Srpska crkva ima, kako je to lijepo rekao jedan pokojni intelektualac, "kapilarnu prisutnost u svim krajevima Crne Gore", ustrojila je bataljon popova, bataljon raste i ima tendenciju da preraste u brigadu. Bataljon se finansira od Ostroga kojeg su Crnogorci teškom mukom gradili i branili, niko iz Srbije nije 1853. godine, kad je Omer paša Latas napadao Crnu Goru i Ostrog, došao da brani ćivot Sv. Vasilija iako Srbije nije bila u ratu ni sa kim. Niti jedan jedini, čak ni dobrovoljac tada nije došao, a to je razumljivo, jer u Srbiji nijesu ni vjerovali da su Crnogorci i Srbi jedan narod, bajke Sima Sarajlije su tek stupile na scenu.
Danas su najviši srbijanski političari jako zabrinuti oko manastira koji apsolutno nikakve veze sa njihovim precima nemaju! A svi mi pripadamo onom narodu kojem su nam preci pripadali, valjda. Svi srpski popovi u Crnoj Gori služe, prvo, osnovno i najvažnije - da ispiraju mozak Crnogorcima, da osrbljavaju Crnogorce. Hrist i pravoslavlje su samo maska za ovu djelatnost.
Pripadnici vlasti u Crnoj Gori a i drugi Crnogorci uglavnom nijesu svjesni moći SPC, čak su i sami "vjernici" Srpske crkve, sami sebi i svom potomstvu ugrađuju lažni identitet i to može u budućnosti skupo koštati Crnu Goru i same pripadnike vlasti, za čije duše briže pripadnici organizacije koja je najveći protivnik crnogorske nacije.
Bataljon srpskih popova u CG je formiran da bi oni mogli lako da kolaju od kuće do kuće, da ih ima dovoljno, te popove Crnogorci zovu na slave, na krštenja, slavlja, na sahrane. U mnogim crnogorskim domovima, npr u prigradskim podgoričkim naseljima kao što su recimo Zlatica, Tološi, Zabjelo, pa recimo u Zeti, Grblju, Paštrovićima, okolini Nikšića... (svukuda po CG!), srpski pop je najobrazovanija osoba koja je ikad ušla u taj neki dom.Tako, kad srpski pop uđe u crnogorski dom u kome ne postoji nijedna knjiga (knjige skupljaju prašinu, pa ih mnoge žene baš ne vole, bacaju ih i poklanjaju), a takvih je domova u CG mnogo, uz čašicu rakije slijede popove simoidne lažibajke:
- Nemanja je rođen u Ribnici (prećute da je on đetić izbjeglice iz Raške, kako tvrde svi najbolji srpski istoričari)
- Nemanjin grad (naziv izmišljen poslije I svjetskog rata, vojvoda Marko Miljanov ga naziva Stari grad)
- Izgubili smo carstvo na Kosovu 1389. godine (niko od Zećana/Crnogoraca nije bio na Kosovu 1389)
- Tvoji su sa Kosova došli poslije 1389. (nijedno crnogorsko bratstvo ne vodi porijeklo sa Kosova)
- Car Lazar je Grbljanović iz Grblja (isto koliko je i Ivo Andrić iz Andrijevice, a Ivan Stambolić iz Istanbula)
- Skenderbeg je Srbin (kula koju je Skenderbegov otac otkupio u Hilandaru, nazvana je od strane monaha - Arbanaški pirg)
- Turci su srušili crkvu na Rumiji 1571. godine (Mletačka karta iz te godine pokazala da nije bilo crkve)
- Samo Srbi slave slavu (izmišljotina, naravno)
- Titula Nadbiskup barski i primas srpski pokazuje da smo Srbi (Bar je vjekovima imao jurisdikciju nad rimokatolicima Srbije, zbog toga - primas Serviae, Beogradska nadbiskupija osnovana je u 20. vijeku, a izanđala intitulacija ostala)
- Crnogorska kapa je sa 4 ocila (srpska vojska i žandarmerija silom uvodila kape sa 4 ocila poslije okupacije 1918. godine, nema nijedan pomen 4 ocila na crnogorskim kapama prije 1918)
- Na popisu u CG početkom 20. vijeka 95% stanovnika su se izjasnili kao Srbi (niko se nije izjasnio kao Srbin, jer svojevoljnog izjašnjavanja nije bilo)
- Crnogorska nošnja ima boje kao srpska trobojka (srpsku trobojku nacrtao i Milošu Obrenoviću darivao turski sultan Mahmud II, u decembru 1835. godine, postoje slike iz 18. vijeka na kojima se vidi raspored boja na crnogorskoj nošnji istovjetan kao danas)
- Karađorđe je iz Vasojevića (dokumenta iz vremena kad je Karađorđe bio živ, pokazuju da je porijeklom Kliment, to je francuskim oficirima saopštio Karađorđev izaslanik Rado Vučinić)
- Nikolaj Velimirović je iz Zagarača (sami Nikolaj Velimirović je rekao da nije porijeklom Crnogorac)
- Slavimo 800 godina svetosavlja (svetosavlje je riječ skovana između II svjetska rata, to je nacionalizam Srpske crkve, a Sv. Sava nema nikakve veze sa nacionalizmom) ITD, ITD.
Uglavnom su sve ove izmišljotine na Analitici demantovane istorijskim izvorima, dokumentima i citiranjem najboljih istoričara.
I tako su crnogorski domaćini koji ugoste srpskog popa prinuđeni da trpe kulturološko maltretiranje. Oni koji su NEobrazovani, a što se tiče nacional-identitetskih pitanja, tih je među pravoslavnim Crnogorcima nekih 80%, samo ćute kad pop ima tiradu lažibajki uz čašicu domaće loze, i polako godinama upijaju u sebe te identitetske laži, te one postaju dio bića Crnogoraca koji su vjernici SPC.
Kad transrodna osoba želi da promijeni polni identitet, tada ona prima hormonske terapije, pilule ili injekcije, tako i srpski popovi u Crnoj Gori ubrizgavaju injekcije lažibajki svojim vjernicima da bi im promijenili nacionalni identitet - iz crnogorskog u srpski.
Najnovija smisalica iz SPC i krugova oko SPC: Da odmah, na konkretnom primjeru, vidimo kako popovi SPC ubrizgavaju injekcije lažibajki svom stadu. Pop Mijalo Backović, sa službom u Grblju, je za Sputnik ovako fantazirao: "Boka je tek formalno-pravno 2016. godine ušla u sastav Crne Gore, a 47' godine je pod tačku razno po direktivi Komunističke partije pripojena Crnoj Gori. Takođe, Boka se po oslobođenju 1918. godine i po ulasku srpske vojske, koja je oslobodila Boku i druge krajeve primorja, direktno, a ne preko Podgoričke skupštine, pripojila Srbiji, a kasnije Kraljevini SHS“, podsjeća Backović." ("Kad crnogorski separatisti tuže Srpsku pravoslavnu crkvu da je separatistička", 18. IX 2019, link)Ovo je nova ujdurma potekla iz SPC i krugova oko nje, eto, Bokelji i Crnogorci nemaju ništa zajedničko, vjerovatno zato što je Simo Sarajlija importovao 1827. srpsku nacionalnu ideologiju u Boku i Crnu Goru, pa pop Backović smatra da preci: njegovi, Grbljana (za čije duše brine) i Bokelja, prije Sima Sarajlije nijesu ni postojali! Mijajlo Backović svoje potomke računa od Sarajlije do danas, one prije Sima ne pominje, jer ne pominje ujedinjenje Crne Gore i Boke 1813. godine.
Kad pop Mijajlo ispira mozgove Grbljanima i ostalim Bokeljima kako je Boka pripojena Crnoj Gori 1945. godine, to je kao kad bi neko ubjeđivao Venecijance da oni nikakve veze sa Italijanima nemaju i da je greška njihovo ujedinjenje sa Italijom 1866. godine.
Dr Stamatović - tužbalica zbog pomena o ujedinjenju 1813. godine: Neuspješni političar Aleksandar Stamatović, koji je diplomirao pa doktorirao istoriju, da bi predstavljen u meijima kao naučnik uspješnije širio svoju nacionalnu ideologiju, da mu titula istoričara posluži kao odskočna daska za političko srbovanje, u knjizi "Antisrpstvo u udžbenicima istorije u Crnoj Gori" (Podgorica, 2007), o ujedinjenju Crne Gore i Boke 1813. ovo je napisao: "...lekcija iz drugog poglavlja udžbenika, pod rednim brojem pet, sa naslovom "Ujedinjenje s Bokom". Odnosi se na kratkotrajno i od velikih sila nepriznato ujednjenje Crne Gore sa Bokom, poslije Napoleonovog poraza u Rusiji. Crna Gora se konkretno državno nikada, dok je bila nezavisna država nije ujedinila sa Bokom, pa je i ova lekcija bila sasvim nepotrebna." (str 76 i 77)
Što mu znači "dok je bila nezavisna država nije ujedinila sa Bokom"?!! Valjda misli na period od 1878. godine, kada su SVE velike sile priznale Crnu Goru. Dakle, gospodin Stamatović politiku Petra I Petrovića Njegoša (vjerovatno i njegovih prethodnika i nasljednika), prezire i nipodaštava i smatra za separatističku politiku. Akt ujedinjenja Crne Gore i Boke 1813. Stamatović posmatra kao odmetničku rabotu?
Mislim da se i iz ovoga vidi da je Stamatović nauku podredio svojim političkim interesima, njegova jedina želja je da Bokelje ubijedi da nemaju ništa sa Crnogorcima, naravno, u svakom trenutku u korist tog cilja je spreman da nauku baci pod noge. Stamatovića sam na TV-u slušao dosta puta i čitao sam njegove pisanije, potpuno sam uvjeren da on nikad, nikad neće staviti svoju nauku ispred srpstva. Bilo koji politički detalj koji ide u korist srpstva, ma i najmanji, uvijek je kod njega u prednosti u odnosu na istorijsku nauku. Nije važno ima li bilo kakvih istorijskih dokaza za neku tvrdnju, ako Stamatović misli da može neko da mu povjeruje, on će izreći bilo što, bilo što - samo da bi makar jednu jedinu osobu učvrstio u srpstvu, jer je "inteligentno" produmao, da mu titulu dr niko ne može uzeti.
Uglavnom, Stamatović je za to da se ovaj veličanstveni događaj iz crnogorske istorije prećuti, da bi pop Mijalo lakše mogao da osrbljava po Boki, ujedinjenje Boke i Crne Gore je velika glavobolja za Mijajla i srpske popove u Boki.
Ujedinjenje iz 1813. godine: Vesna Vičević je 3. novembra 2003. u Crnogorskom književnom listu objavila tekst "190-godišnjica ujedinjenja Crne Gore i Boke". U tekstu je dat prijevod Ugovora o
ujedinjenju, original se nalazi u Muzeju grada Perasta, napisan na talijanskom jeziku. Evo teksta ugovora:
»U ime Boga, Amin!
Dobrota, dvadesetidevetog oktobra hiljadu osamsto trinaeste.
Dvije susjedne pokrajine, Crna Gora i Boka Kotorska, prožete patriotizmom i jednakim religioznim osjećajem i čašću, Božijom pomoću borile su se za oslobođenje i oslobodile se, i zbačivši francuski jaram svojom krvlju i žrtvama, jedna drugoj se zaklinju Gospodom Bogom na vjernost i stalnu ujedinjenost u svakom slučaju i događaju. Kako su se one sada stavile pod visoku i moćnu zaštitu triju savezničkih država, Rusije, Austrije i Velike Britanije, u njihovo ime izjavljuju njihovi glavari, da ako bi bilo kada političke okolnosti prisilile bilo koju (od dvije Provincije) da se podloži bilo kojoj od rečenih država, da će obadvije slijediti istu sudbinu, tj. da će ostati obadvije pod istom vlašću, sa onim uslovima i povlasticama koje su uživale i koje će im ubuduće biti priznavane. Ako bi država koja bi njima vladala bila zbog ratnih prilika prisiljena da ih napušti, dvije navedene Provincije, preko svojih glavara koji u njeno ime to izjavljuju, ostaće slobodne i nezavisne kao što su to bile u trenutku sklapanja Ugovora o ujedinjenju, ali potvrđuju međusobno ujedinjenje i nezavisnost i u buduće, ako bi trebalo, i vlastitom krvlju. Podrazumijeva se da je isključena za uvijek francuska vlast, jer bi više voljeli i da umru ujedinjeni u bilo kakvoj nesreći, nego da padnu ponovo pod galsku tiraniju.
In fede. (Neka bude vjerovano.)
(Slijede potpisi)
Mitropolit Petar Petrović, guvernadur Vukolaj Radonjić, u ime cijele Crne Gore i Brda,
Alviz konte Visković,
kapetan Vasilije Đurasović,
Andrea Tripković kapetan,
Teodor Ivelić za opštinu paštrovsku,
Petar Lazari sudija za Đusepa Lukovića kapetana,
pop Đuro Lazarović u ime opštine grbaljske i tri sela (misli se: Pobori, Maini i Brajići),
Markantonio konte Gregorina pukovnik, za opštine kotorske teritorije,
pop Ivo Radović u ime luštičke opštine,
pop Filip Kostić u ime krtoljske opštine,
Andrea Tripković za stolivsku opštinu,
pop Đuro Lazarević u ime kapetana Škaljara Tripa Petrovića, koji svojeručno stavlja krst,
Miroslav konte Zanović za grad Budvu,
Stefan Lazarović za muljansku opštinu.
Ja, Franjo Ljepopili, sastavio sam i potpisao ovaj dokumenat, tako zamoljen od Njegove Ekselencije presvijetlog Mitropolita i uvaženih potpisanih glavara gore navedenih opština.
Franjo Ljepopili.
Za kopiju potvrđuje: Franjo Ljepopili, sekretar.
(Na poleđini:)
Ugovor proglašenja ujedinjenja između Boke i Crne Gore.
Dobrota, 29. oktobra 1813.«
Tako se Boka ujedinila sa najsiromašnijom evropskom zemljom - Crnom Gorom, bez ikakvog interesa, jedini "interes" Bokelja bio je - da žive u zajednici sa drugim dijelom istog naroda.
Dan kad su ujedinjene Crna Gora i Boka 1813. godine, je jedan veličanstveni dan naše istorije, jer on nam jarko pokazuje vjekovne težnje za ujedinjenjem jednog, ali razdvojenog naroda. Ujedinjenje Boke i Crne Gore desilo se 1813. a između 1813. godine i 1945. je bio nasilan prekid, koji narod u Boki i Crnoj Gori nije želio.
Velike sile poništile ujedinjenje iz 1813. godine: Prije 21 godinu objavljena je zbirka dokumenata u dva toma, pod naslovom "Ujedinjenje Crne Gore i Boke 1813. - 1814." Dokumenta su ispisana iz raznih arhiva i iz vremena su ujedinjenja od prije 205/206 godina. Zbirku dokumenata je obradilo i priredilo dvadesetak naučnih radnika, a predśednik i potpredśednik redakcije su bili dva Srbina - akademik Slavko Mijušković i prof. dr Jovan Bojović. Zbirka je uglavnom bila nepoznata široj javnosti dok je portal Montenegrina nije objavio na internetu i od tada je ova zbirka dokumenata dostupna i široj javnosti. U zbirci je objavljeno skoro 800 dokumenata i ne postoji nijedan jedini u kojem se pominju Srbi na teritoriji Boke i Crne Gore. Među dokumentima na italijanskom, francuskom, ruskom, engleskom, u zbirci je dat i priličan broj ćiriličnih dokumenata koja su, dakle, pisali naši ljudi, tako da ne može biti zabune - u svijesti Crnogoraca i Bokelja srpska narodnost na teritoriji današnje Crne Gore tada - ne postoji. To je savršeno razumljivo, jer je Njegošev učitelj Simeon Milutinovič Sarajlija, tek 1827. godine stigao u Boku i Crnu Goru, te nije moguće da dokumenta navode da u Boki žive Srbi po narodnosti, prije nego što je Simo dohodio u Boku.
Odlukom Bečkog kongresa, koji je trajao od septembra 1814. do 9. juna 1815. godine, poništena je odluka o ujedinjenju Boke i Crne Gore, Boka je dodijeljena Austriji, pod čijom je vlašću ostala do 1918. godine.
SPC očajnički pokušava da sakrije istoriju od svojih vjernika: O važnosti ujedinjenja Boke i Crne Gore ljudi u crnogorskim institucijama nemaju pojma, i nemaju pojma o propapagandi Srpske crkve, tako je jubilej 200 godina ujedinjenja Crne Gore i Boke prošao potpuno nezapaženo. RTCG koja je godinama pod kontrolom Soroševih NVO naravno nije o tome napravila nijednu emisiju, vjerovatno nije ni pomenula taj jubilej. Održana je tada jedna akademija i par naučnih tribina kojima je prisustvovalo po 20 ljudi i SPC je mogla kao i obično da zadovoljno trlja ruke - i dalje u Boki većina Bokelja i ne znaju da su se Crna Gora i ujedinile 1813. godine.
Srpska crkva kao nekanonska crkva u Crnoj Gori, uspješno mijenja identitet Crnogoraca i pretvara Crnogorce u pripadnike onog naroda đe je je Srpskoj crkvi i śedište. Za Srpsku crkvu više ne važe kanoni svetih otaca od prije više od 1500 godina, SPC sada ima kao svoj vrhovni kanon - četnički kanon Stevana Moljevića "Homogena Srbija".
Možete li da zamislite situaciju da sve crkve i manastire u Srbiji zauzme Bugarska crkva, pa Bugari su duže vremena kroz istoriju imali jurisdikciju nad vjernicima na teritoriji današnje Srbije, nego Srbi.
Za Srpsku crkvu su dva događaja iz istorije Boke noćna mora. Oslobođenje H. Novog od Turaka 1687. godine, jer su u tom oslobođenju aktivno učestvovali mnogi Crnogorci, a druga istoriografska noćna mora Srpskoj crkvi je ujedinjenje Crne Gore i Boke 1813. godine. Ti događaji su im košmar, jer im kvare propagandnu lažu "Bokelji nemaju ništa sa Crnogorcima".
Zaista mislim da kad pop Mijajlo i drugi popovi ispiraju mozak Grbljanima i Bokeljima kako je Boka pripojena Crnoj Gori 1945. godine, nijedan Grbljanin nema hrabrosti da Mijajla pita: "Kako pope, zar se nijesu ujedinili naši preci još 1813. godine?"
Srpska crkva je "država u državi", podlokava državu Crnu Goru, mijenja joj karakter i biće.
Nije teško umanjiti moć SPC, naravno demokratskim sredstvima, nije teško u školskim udžbenicima (kad se mora!), uvesti npr lekcije da u Grblju i Paštrovićima žive čisti etnički Crnogorci, porijeklom iz podlovćenske Crne Gore i to obrazložiti dokumentima, nije teško uvesti jednu posebnu lekciju o oslobođenju H. Novog 1687. godine i urediti da đeca to moraju dobro naučiti. Kao i mnoge druge lekcije iz etnoistorije. Ali, to nema ko da uvede u udžbenike. Nema ko. Sve dok SPC, nekakanonska crkva sa śedištem u drugoj državi, crkva tuđeg naroda, ne slomi crnogorsku naciju. Nije teško slomiti naciju koja ne obilježava najvažnije datume iz svoje istorije, naciju koja nema kulturu śećanja.
