General Gvozdenović je na dužnost ambasadora u SAD postavljen 1. avgusta 1918, iako je prethodno za ambasadora kralj Nikola Petrović planirao ministra Petra Plamenca. Međutim, Plamenac je bio meta propagandne diskvalifikacije Ambasade Kraljevine Srbije kod zvaničnika SAD. Značaj SAD za ,,crnogorsku stvar" je bio utoliko veći što je predsjednik Vudro Vilson u svom govoru pred Kongresom 8. januara 1918. iznio svojih čuvenih 14. tačaka, koje su postale osnova izgradnje mira nakon Prvog svjetskog rata. U Vilsonovoj 11. tački bila je predviđena obnova suvereniteta i Kraljevine Crne Gore.
Istoričar dr Šerbo Rastoder u studiji "Crna Gora u egzilu" (knjiga I) piše kako su 1918. crnogorski kralj i Vlada održavali diplomatsku korespodenciju sa američkim ambasadorom u Parizu Grejvsom Šarpom. Od 1913. ambasador SAD u Crnoj Gori, na nerezidencijalnoj osnovi, bio je Džordž Vilijams.
Kralj Nikola je 1917. na dužnost crnogorskog konzula u Njujorku imenovao Vilijema Fredrika Diksa, potpredsjednika osiguravajućeg društva, koji je bio stari prijatelj američkog predsjednika. Diks se, piše dr Rastoder, krajem juna 1918. obratio Vudrou Vilsonu, koji mu je 12. jula 1918. odgovorio da je srećan što će on zastupati interese "male, neustrašive kraljevine u Njujorku" i da će američka vlada izdati agreman za Anta Gvozdenovića.
Osim Gvozdenovića, koji je predsjedniku Vilsonu predao akreditivna pisma, pri crnogorskom poslanstvu u SAD su radili kapetan Jevrem Šaulić, Andrija Prlja i sekretar Đorđije Matanović. Za potrebe crnogorskog poslanstva u Njujorku je zakupljena kuća.
Crnogorski dan u Njujorku održan je 11. oktobra 1918. kada su, širom SAD, priređene svečanosti u čast saveznika. Kraljevini Crnoj Gori je, kao najmanjoj saveznici, pripao najveći američki grad.
Manifestacija u Njujorku, prema objavljenoj istoriografskoj građi, otpočela je podizanjem crnogorske zastave na Kip slobode. Svečana povorka je centrom grada prošla kroz špalire Njujorčana, sve do Pete avenije i bine okićene crnogorskim i američkim zastavama. Odsvirana je crnogorska himna, a Gvozdenović se okupljenim obratio na engleskom jeziku. Nakon svečanosti, organizovan je ručak u "Belmont hotelu". Gvozdenović je u svojim izvještajima napisao da je imao susrete i sa Džonom P. Morganom Mlađim i Džonom D. Rokfelerom, američkim magnatima.
Emigrantski srpski list "Libre Serbie" u broju 6. od 27. novembra 1918. piše: „Na čelu svečane povorke bila je vojska i muzika, a tom je prilikom razvijena i crnogorska zastava. Pored ostalih govornika, govorio je o Crnoj Gori i poslanik Gvozdenović, koji je bio u generalskoj uniformi. Ovo je najveća svečanost koju je Crna Gora doživjela, jer je na njoj sudjelovalo više duša nego što Crna Gora ima stanovnika“. Slike sa svečanosti Crnogorski dan u Njujorku - koje premijerno objavljujemo (montenegrina.net) - svjedoče o masovnosti skupa i zadovoljstvu generala Gvozdenovića (1854-1935), doktora medicine, generala crnogorske, ruske i francuske vojske. No, ubrzo je od kralja Nikole pozvan Gvozdenović u Pariz.
Kao član crnogorske delegacije održao je pred Vrhovnim vijećem Konferencije mira u Parizu (Versajska konferencija) 5. marta 1919. ekspoze. Gvozdenović je zatražio da ,,Srbi smjesta napušte crnogorsku teritoriju" i da se pristupi "potpunoj restauraciji Crne Gore - koja nam je svečano obećana, u više navrata, sa nezaboravnom iskrenošću od strane velikih državnika Antante".
U SAD se Gvozdenović, na dužnost ambasadora, nije vraćao, a diplomatske poslove u Njujorku je obavljao Jevrem Šaulić.
Iako je Kraljevina SHS proglašena 1. decembra 1918. SAD su tek 21. januara 1921. raskinule diplomatske odnose sa Kraljevinom Crnom Gorom.
Vladimir JOVANOVIĆ (montenegrina.net)
