Njegovu objavu prenosimo u cjelosti.
"Prije tri decenije na čelu Srpske crkve (Mitropolije) dolazi vladika Amfilohije, a upravljanje državom preuzima DPS. Njihov harmoničan odnos omogućio je Srpskoj crkvi da neometano nastavi davno započet proces posrbljavanja Crne Gore. I nakon što je DPS okrenuo kormilo Crne Gore u pravcu nezavisnosti, Srpska crkva je nastavila još snažnije da radi na posrbljavanju CG i Crnogoraca. Njena zlokobna misija je bila olakšana jer joj je nejaka i nezainteresovana država omogućila da bude i aktivni učesnik svih političkih procesa u zemlji.
Egzaktni podaci govore da je učinak djelovanja Srpske crkve više nego impresivan. Od 1991. godine, kada je u CG bilo 9,34% Srba, na popisu iz 2011. ih je bilo već 28,73%.
Svoju misiju Srpska crkva je uspjela ostvariti, najvećim dijelom u manje emancipovanom i neznavenom sloju pravoslavnog bića Crne Gore, privlačeći ga sebi i ujedno ga suprotstavljajući sopstvenoj državi.
Rast broja 'vjernika' pratio je rast broja nacionalnih Srba. Uspjeh posrbljavanja Crnogoraca je bio u direktnoj vezi sa nedostatkom njihovog obrazovanja i samim tim njihovom podložnošću da padnu pod uticaj nametnutih istorijskih neistina o svom porijeklu. Dogma, mitovi, legende i podrazumijevano prisustvo sujevjerja na jednoj strani i nedostatka obrazovne, kulturne i emancipatorske politike države, na drugoj strani, dali su tražene rezultate.
Ta neistinita i zlokobna teza crkve da je pravoslavna vjera isključivo Srpska i vezana za Srpski nacion, bila je temeljna osnova za asimilaciju pravoslavnih Crnogoraca u Srpski nacionalni korpus.
Ovakvim djelovanjem, Srpska crkva kao poslednji čuvar ideje o velikoj Srbiji, potpomognuta dobro intelektualnim i političkim krugovima iz Srbije, stvarala je ambijent da transformiše Crnu Gorru u drugu Srpsku zemlju.
U slučaju uspjeha, ubrzo bi se, sasvim realno otvorilo pitanje svrsishodnosti postojanja dvije Srpske države na malom prostoru i potreba njihovog objedinjavanja u jednu veliku Srbiju.
Sve ovo napisah, ne bi li bolje shvatili koji značaj za naše "nove oslobodioce" ima popis stanovništva naredne godine.
Uvjeren sam da čine novi veliki grijeh (ako grijeh za njih uopšte i postoji), da su se u slavodobitnoj euforiji dobro preigrali i da nas ima dovoljno da ih demokratski u miru zaustavimo".
