Glaukom je oboljenje koje karakteriše porast očnog pritiska koji dovodi do oštećenja i uništavanja očnog živca.
“To je oboljenje kod koga se uz adekvatno liječenje može usporiti tok bolesti, ali ne i zaustaviti. Zato je izuzetno važno rano dijagnostikovanje ove bolesti, jer su u tom slučaju velike šanse da se vid sačuva”, navodi Radojičić.
Najčešći riziko faktori za nastanak glaukoma su starost (česći je kod osoba starijih od 65 godina), dijabetes, porodična anamneza i nasljeđe, urođeno tanka rožnjača, miopija (kratkovidost), bolesti retine kao što je okluzija retinalne vene, regmatogena ablacija retine, retinitis pigmentosa.
“Ovo oboljenje se još naziva i “tihi kradljivac vida”, jer pojedini oblici glaukoma ne daju nikakve simptome, pa se u tom slučaju bolest dijagnostikuje u terminalnoj fazi, kada dolazi do ozbiljnog suženja vidnog polja, tako da pacijent gleda kao kroz “cijev od puške” ili prilikom rutinskog pregleda oftalmologa. Svaki oftalmoloski pregled treba da uključuje određivanje vidne oštrine, mjerenje očnog pritiska i pregled očnog dna na široku zenicu”, navodi Radojičić.
Samo mjerenje očnog pritiska ne daje dijagnozu glaukomne bolesti.
“Dijagnozu glaukoma postavljamo mjerenjem širine vidnog polja koja se radi na aparatu koji se zove perimetar. To je subjektivna metoda. Pored nje, postoji i objektivna metoda koja podrazumjeva mjerenje debljine nervnih vlakana i nervnog tkiva od koga nastaje očni zivac. Da bi pacijent imao ispade u vidnom polju potrebno je oštećenje najmanje 50 odsto nervnih vlakana. Pored glaukoma otvorenog ugla koji ide postepeno, bez simptoma, imamo i tkz. glaukom zatvorenog (uskog) ugla. Glaukom uskog ugla je hitno stanje koje je praćeno akutnim skokom intraokularnog pritiska, zamagljenjem vida i pojavom duginih boja oko izvora svjetla, kao i jakim bolovima koji mogu dovesti do mučnine i povraćanja”, ističe Radojičić.
U okviru ovog glaukoma postoji jedna podgrupa, tzv. subakutni (intermitentni) angularni glaukom.
“To je oblik glaukoma čiji se simtomi javljaju u slučaju pojave nekog riziko faktora, kao što je npr. položaj glave prema dolje, slabo osvjetljenje uveče pred spavanje. Međutim, tokom spavanja dolazi do prevage vegetativnog nervnog sistema što se manifestuje skupljanjem zenice i povlačenjem simptoma. Ovaj napad može da se ponovi nekoliko puta dok ne pacijent ne uleti u akutni napad koji zahtijeva hitno bolničko liječenje i naglo obaranje intraokularnog pritiska. To podrazumjeva prijem u bolnicu i naglo obaranje očnog pritiska. Nerjetko, u ordinaciji dobijam pitanje od pacijenata, da li osobe sa povećanim sistemskim pritiskom češće oboljevaju od glaukoma?! Odgovor je ne! Veća vjerovatnoća je da kod osoba sa niskim krvnimpomritisak, naročito donjim koji je ispod 70 mmHg, da to bude dodatni razlog za propadanje nervnog tkiva pri vrijednostima očnog pritiska koje nisu povišene. To je jedna posebna vrsta glaukoma koji se zove glaukom bez pritiska ili glaukom sa normalnim pritiskom”, objašnjava Radojičić.
Normalna vrijednost intraokularnog pritiska kreće se od 11 do 21 mmHg.
“Kod starijih osoba srednja vrijednost intraokularnog pritiska je veća, naročito kod žena, tako da normalan intraokularni pritisak može da ima raspon do 24 mmHg, a ne 21 mmHg. Kod osoba sa glaukomom vazno je uspostaviti tkz. ciljani pritisak. To je vrijednost intraokularnog pritiska koja ne dovodi do dalje progresije ostećenja nervnih vlakana, a ta vrijednost se prilagođava svakom pacijentu. Kod osoba koje imaju dobru cirkulaciju očnog živca dovoljno je da ciljani pritisak bude 20 mmHg. Ako je glaukom u odmaklom stadijumu i cirkulacija izrazito loša, onda pritisak mora da bude ispod 15 mmHg”, navodi ona.
Liječenje glaukoma počinje primjenom antiglaukomne terapije (tj. kapanjem kapi).
“U početku je to monoterapija (jedan lijek), ali ukoliko na kontroli koja podrazumjeva mjerenje očnog pritiska, ispitivanje širine vidnog polja i oštećenja u slojevima nervnih vlakana, postoji bilo kakva razlika u odnosu na prethodni pregled, moramo da uvedemo još jedne kapi. Sljedeća stepenica u liječenju glaukoma je primjena lasera, a ako on ne može da pomogne onda slijede razne hirurške intervencije. Tu postoji čitav dijapazon od manjih ka većim intervencijama”, objašnjava Radojičić.
Postoji, takođe, jedan broj pacijenata koji loše podnosi kapi, imaju osjećaj kao da su stavili kisjelinu, kapci im oteknu, oči pocrvene, i oni su kandidati za laser trabekuloplastiku.
“Laser je metoda izbora i kod pacijenata koji neredovno koriste terapiju. Nakon laserske intervencije narednih 6 mjeseci do 2 godine pritisak se snižava kao sa primjenom jednog ili dva antiglaukomna lijeka. Kao što sam već navela kod osoba oboljelih od glaukoma dolazi do postepenog suženja vidnog polja da bi u terminalnom stadijumu došlo do ozbiljnog suženja i pacijent gledao kao kroz “cijev od puske “. Ovi pacijenti mogu da uđu u kategorizaciju slijepih i slabovidih osoba, ako imaju potpuno normalnu vidnu oštrinu, a veoma suženo vidno polje (ispod 5 ili 10 stepeni)”, kazala je Radojičić.
Na Klinici se rade sve dijagnostičke procedure vezano za glaukom, počevši od perimetrije preko optičke koherentne tomografije (ispitivanje debljine slojeva nervnih vlakana) i zlatnog standarda u hirurškom liječenju glaucoma tkz. trabekulektomije (filtraciona operacija).
“Trabekulektomija je hirurška procedura liječenja glaukoma koja se sastoji u hirurškom otvaranju drenažnog kanala kroz skleru, a ispod konjuktive putem kojeg je moguće osloboditi oko viška očne vodice i intraokularni pritisak na taj način držati pod kontrolom. To je jedna od najčešćih operacija glaukoma koja se izvodi kada kapi za oči ili laserska intervencija više nisu dovoljni za smanjenje očnog pritiska. Zato molim pacijente da dolaze na redovne oftalmoloske preglede. Progresija glaukomne bolesti se ne može zaustaviti, ali se može usporiti. Osobe starije od 40 godina sa pozitivnom porodičnom anamnezom za glaukom, obavezne su da jedanput u dvije godine urade sve navedene pretrage vezane za glaukom, a poslije 50-te godine jedanput godišnje”, poručuje Radojičić.
