Prvi put se zaputio ka – Crnoj Gori. U prisustvu desetina hiljada ljudi, kompozicija vagona u kojima su bili Josip i Jovanka Broz, ali i rukovodstvo SFRJ i svih njenih republika, ispraćena je na prvo putovanje prugom Beograd – Bar.
Tokom prvog dana, voz su dočekivale mase građana u svim mjestima u Srbiji, da bi narednog jutra ušao u Crnu Goru. Prema procjeni tadašnjih vlasti, samo u okolini pruge kod Bijelog Polja bilo je okupljeno oko 30.000 ljudi – a tamo je Tito sa 'Plavim vozom' stigao oko osam ujutro. Uslijedili su Mojkovac, pa Kolašin, a onda i Titograd.
U našem glavnom gradu, izvještavao je tada Tanjug, u beskrajnom špaliru duž ulica bilo je oko 80.000 građana iz svih djelova Crne Gore. Tito je izašao na željezničkoj stanici, bio je i do vile „Gorica“, a potom je nastavio put do Bara. Ili, kako su ga u to vrijeme i dalje često zvali – Novog Bara.
Po dolasku prvog voza na novu stanicu u Baru, Tito je pred mnoštvom okupljenih održao nešto duži govor.
I tako počinje priča o radu pruge Beograd – Bar, kojom će dan kasnije proći i prvi putnički voz.
Kada se sve sabere, gradnja pruge trajala je tačno četvrt vijeka. Najprije je počela gradnja dionica Titograd – Bar i Resnik – Valjevo. Radovi su završeni spajanjem pruge 'ispod' Kolašina, gdje je ujedno počinjala i najzahtjevnija dionica za gradnju.
Pruga Beograd – Bar bila je najskuplji građevinski poduhvat u SFR Jugoslaviji, a realizacija je u to doba koštala oko pola milijarde dolara. To je ekvivalentno iznosu od oko tri milijarde dolara u današnje vrijeme.
U gradnji je učestvovalo 11 jugoslovenskih firmi. No, znatan dio posla završen je i zahvaljujući omladinskim radnim akcijama.
„Jugoslavija je danas pustila u saobraćaj najnoviju i sigurno najatraktivniju prugu u Evropi“, izvještavao je tada američki United Press.
Projekat je, između ostalog, podrazumijevao gradnju 254 tunela i 234 mosta, među kojima i jednog od najviših u Evropi, na Maloj rijeci, građenog pune četiri godine.
