Polazeći od ovih naučnih pravnih stavova, a posebno polazeći od člana 2 stav 3 i člana 9 Ustava Crne Gore može se reći da je odluka Ustavnog suda, kojom je odbijena žalba DUA na rješenje DIK kao neosnovana, i u procesno pravnom smislu i u materijalno pravnom smislu - odlučivanje „preko koljena“. Zašto? Zato što se iz obrazloženja ove odluke jasno vidi da se Ustavni sud nije bavio svojim poslom koji predstavlja esenciju njegove nadležnosti, a to je TUMAČENJE PRAVNIH NORMI LEGE ARTIS, nego je primjenjivao zakonsku normu, koja je apsolutno neustavna. Naime, Ustavni sud je naveo da su za odlučivanje u ovom predmetu pravno relevantne odredbe sledećih propisa, pa između ostalog, iz Ustava Crne Gore citira član 16 stav 1 tačka 1, kojim se reguliše način ostvarivanje ljudskih prava i sloboda, zatim član 45 kojim se reguliše biračko pravo, zatim član 79 kojim se reguliše prava manjinskih naroda shodno principu „afirmativne akcije“, i konačno član 149 koji, između ostalog, govori o nadležnosti Ustavnog suda. Veoma je zanimljivo da Ustavni sud „preskače“ član 2 stav 3 koji kaže da se ne može uspostaviti niti priznati vlast koja ne proističe iz slobodno izražene volje građana, a posebno je Ustavni sud „zažmurio“ pred odredbom člana 9 Ustava Crne Gore, koji doslovno glasi da su „potvrđeni i objavljeni međunarodni ugovori i opšteprihvaćena pravila međunarodnog prava sastavni dio unutrašnjeg pravnog poretka, da imaju primat nad domaćim zakonodavstvom i da se neposredno primjenjuju kada odnose uređuju drukčije od unutrašnjeg zakonodavstva.“
Ove ustavno-pravne odredbe, koje za Ustavni sud nijesu bile relevantne za odlučivanje, predstavljaju nesporno ustavno pravno polazište za odlučivanje u bilo kom izbornom sporu, pa i u ovom, u kome se pominje međunarodno pravni standard ili princip ili opšteprihvaćeno pravilo međunarodnog prava, a koji se zove „Afirmativna akcija“ i koji se u ovom predmetu isključivo odnosi na manjinske narode, odnosno predstavlja kompletan ustavno -pravni apsurd da Ustavni sud citira Afirmativnu akciju kao međunarodno pravni princip i opšteprihvaćeno pravilo međunarodnog prava, a onda ga, suprotno njegovoj pravnoj sadržini „baca na koljena“ nasprarm jedne zakonske norme, koja, ako je tačan stav Ustavnog suda, potpuno drukčije reguliše smisao Afirmativne akcije kao takve. Rečeno običnim jezikom, nije slobodna volja albanskih glasača bila da ti glasovi odu drugom izbornom subjektu, nego je izraz njihove slobodne volje, kad su glasali za albanske partije, da ti glasovi odu isključivo njima. U tome je smisao Afirmativne akcije, utoliko prije što i Ustav u članu 79 garantuje autentičnu zastupljenost manjinskim narodima u državnim organima i organima lokalne samouprave, pozivajući se na princip „afirmativne akcije“. I utoliko prije što je DUA ispunila zakonski cenzus brojem osvojenih glasova da učestvuje u raspodjeli mandata. S toga je član 9 Ustava Crne Gore spiritus movens za svo zakonodavstvo Crne Gore u slučajevima kad drukčije reguliše odnose od opšteprihvaćenoh pravila međunarodnog prava i, razumije se, potvrđenih i objavljenih međunarodnih ugovora. Ovaj član 9 Ustava Crne Gore istovremeno predstvalja esenciju pravnog poretka Crne Gore, jer se njime ustanovljava odnos između pravnog sistema Crne Gore i međunarodnog prava. A cijelo pravo je sistem. A sistem podrazumijeva koherentnost. A koherentnost obezbjeđuje skladnost. A skladnost daje pravni red. Od svih ovih univerzalnih pravnih načela i principa Ustavni sud je u ovom predmetu bio daleko „sedam milja“.
U čemu je „pravna kvaka“? U tome da građanin i državljanin Crne Gore, kao i pripadnik manjinskog naroda ima svoje neotuđivo pravo DA ODLUČUJE –i to da odlučuje svojim najubojitijim oružijem- SVOJIM GLASOM. I da je u tumačenju tog njihovog prava najbolji logički rezon, sistemski rezon, istoriski rezon, ciljni rezom, a koji proističu iz logičkog, sistematskog, istoriskog i ciljnog tumačenja pravne norme,a za koje Ustavnu sud u obrazloženju odluke kaže „da su irelevantni za ovaj predmet.“ (!?)
Stoga sam potpuno siguran da ova odluka Ustavnog suda ne može nikako opstati pred Evropskim sudom u Strazburu, zato što se radi o opšteprihvaćenim pravilima međunarodnog prava, koja su stvorena od te Evrope, a koja su u najtješnjoj mogućoj vezi sa čalnom 9 Ustava Crne Gore, a koji Ustavni sud nije ni pomenuo!? (Autor je bivši predsjednik Ustavnog suda Crne Gore)
