Spoj različitih arhitektonskih uticaja, egzotičnog turskog, mediteranskog mletačkog i zapadnog, Austrije i Francuske, ogleda se i u eklektičnom izgledu Crkve Sv. Arhanđela Mihaila, sa rasponom stilova, od romanogotičkih trifora i friza slijepih arkada, do visokih kula, oštrih vrhova, kao zaostavštine turskog orijentalnog uticaja.
Crkva Sv. Arhanđela Mihaila nalazi se u centralnom dijelu starog urbanog jezgra Herceg Novog, na Trgu Belavista. Staro gradsko jezgro Herceg Novog zaštićeno je kao vanredan primjer profane arhitekture ovih prostora od 1960. godine.
Crkva Sv. Arhanđela Mihaila podignuta je na samom kraju 19. vijeka po nacrtu Milana Karlovca. Kako se može pročitati u literaturi ima osnovu u obliku grčkog krsta, tj. krsta jednakih krakova. Nad presjekom krakova uzdiže se kupola sa frizom polukružno za-svedenih prozora i plitkih niša, koja se preko pandatifa oslanja na isturene stubove sa korintskim kapitelima. Crkva je zidana fino klesanim kvaderima od korčulanskog kamena.
Kako smo već naveli crkva je izgrađena u eklektičnom duhu, u maštovitom spoju vizantijskih, romano-gotičkih i islamskih elemenata.
Tako je opšta prostorna koncepcija kupolnog hrama, kao i većina plitkoreljefnih ukrasa u duhu vizantijske, skladno proporcionirane trifore i friz slijepih arkada ispod krovnog vijenca romanogotičke, a ukrasne kulice koje flankiraju fasade i zvonik na preslicu sa oštrim, poput minareta, for-miranim oblicima, islamske reminiscencije.
U unutrašnjosti crkve dominantno mjesto pripada ikonostasu od bijelog italijanskog mermera, rad majstora Bilinića iz Splita, dok je same ikone izradio češki slikar Frano Cigler početkom 20. vijeka. Od ostalog mobilijara važno je istaći da se u crkvi nalazi nekoliko starih ikona različitog porijekla, ruskih štampanih knjiga i crkvenih sasuda.
Iako je zona oko crkve zaštićeno područje, danas su podgrađa Herceg Novog u velikoj mjeri "napadnuta" procesom savremene urbanizacije a što se ogleda u preparcelaciji i zagušnjavanju izgrađenog građevinskog zemljišta, kao i povećanju spratnosti.
Nakon zemljotresa iz 1979. godine, pristupilo se izradi planske i projektne dokumentacije Herceg Novog. U procesu obnove prvo su sanirani objekti koji su dobili javne namjene: arhiv, biblioteka, radio, galerija, sud, muzička škola... čime je zadržan karakter gradskog centra, vjerski objekti i u priličnoj mjeri stambeni.
Tako da je zaštićeno gradsko tkivo Starog grada u najvećoj mjeri sanirano tokom 90-ih godina 20. vijeka. Međutim danas se uočavaju određena odstupanja u odnosu na konzervatorske principe (sastavni su dio urbanističko - tehničkih uslova) a ogledaju se u: zamjeni starog krovnog pokrivača novim materijalima, promjeni rješenja krova sa formiranjem otvora koji nijesu karakteristična za ovo područje, preoblikovanju otvora vrata i prozora na etaži prizemlja i potkrovlja, formiranju visokih profilisanih horizontalnih i kosih betonskih serklaža sa ležećim krovnim olucima, zamjeni kamenih okvira otvora prozora i vrata betonskim.
Takođe, evidentne su promjene: na kamenim fasadama fuge su izvedene cementnim malterom, a malterisane fasade bojene intenzivnim bojama, na zamjeni stolarije eloksiranom bravarijom. Instalirane su satelitske antene na krovovima zgrada, a klimatizeri na fasadama. Danas je u manjoj mjeri zabilježeno i nadziđivanje zgrada za formiranje etaže potkrovlja kao i terasa.
Tako da savremeni “neimari” danas ugrožavaju integritet ovog kulturnog dobra, zaštićenog urbanog jezgra, nestručno izvedenim radovima na rekonstrukciji, formiranjem etaža i preoblikovanjem izgleda zgrada suprotno konzervatorskim principima.
