Na dan novokomponovanog srpskog praznika pod nazivom “Dan srpskog jedinstva, slobode i nacionalne zastave”, na naredbu sprskih vlasti, u svakoj školi, osnovnoj i srednjoj, morao se javno pročitati zastrašujući tekst.
Politički pamflet na temu ovog praznika, serviran djeci, monstruozna je indoktrinacija kultom smrti i sistemsko programiranje mladih u duhu velikodržavnih mitova. Naravno, i naša država je predmet “vlažnih snova” koji će od te djece sjutra napraviti novu generaciju “krstaških ratnika” u pohodu na veliku srpsku državu.
Pamflet kao ultimativnu misiju navodi: “Naša crveno-plavo-bela trobojka je poziv na čuvanje naših razlika pod jednom, istom zastavom. Zajedno, pod istom zastavom naš narod u Srbiji, Republici Srpskoj, u Crnoj Gori i Kosovu i Metohiji.”
Potpuno je jasno da se ovdje podrazumijeva ne nacionalno, već teritorijalno jedinstvo, na prostoru nad kojim velikosrpski projekat ima teritorijalne ambicije. Ne pominje se Hrvatska, Sent Andreja, Temišvar, ne spominje se ni Beč, ni Čikago, sa stotinama hiljada Srba koji žive tamo. Dakle, sredine u kojima živi neuporedivo veći broj Srba nego u Crnoj Gori.
Vidi se jasno u pamfletu da se u istu ravan stavljaju dvije suverene zemlje - Kosovo i Crna Gora, sa jednim entitetom u suverenoj državi, Bosni i Hercegovini, koji se lažno predstavlja kao republika. Ovđe nije u pitanju briga za etnos, ili narod kako vole da kažu, već ekspanzionistički program, kao što je to Načertanije.
Ovaj progandistički pamflet oslanja se u potpunosti na Prvi svjetski rat, kao građu za nacionalni patriotski kič Srba. Posle Prvog se desio još jedan svjetski rat, još veći. On se ne pominje! Umjesto toga, falsifikuju se podaci, jer se proboj Solunskog fronta realizovao participacijom 26 divizija, od kojih je bilo šest srpskih i 20 koje to nisu, a sve pod francuskom komandom. To je realna i istorijski precizna slika o doprinosu srpske vojske u probijanju Solunskog fronta.
No, realnost i istina nemaju mnogo veze u megalomanskom nacionalističkom transu od romantizovane verzije srpske istorije. U njoj nećete moći saznati da je vrijeme istog tog rata, sin predsjednika vlade Nikole Pašića - Rade Pašić, proveo orgijajući na jahti u Egejskom moru.
Poseban je cinizam to što su u Prvom svjetskom ratu, Srbi iz Vojvodine i Bosne bili sa druge strane fronta, jer su jednostavno bili dio Austrougarske. Pamflet se oslanja samo na dio istorije Srba, veoma selektivno, manipulativno i tendenciozno.
Kada se u pamfletu spominje pravo na različitosti, čovjek se zapita kakvo je to pravo koje se ne nudi i drugima? Taj apsolutistički i imperijalni manir ignoriše činjenicu da nisu sva djeca u Srbiji srpske nacionalnosti!
Zastrašujući je dio pafleta u kome se djeci plasiraju ratni pokliči i poziv u smrt Živojina Mišića: “U smrt! Samo ne stajte! Napred, u otadžbinu!” Djeci u školama se kao vrhunac patriotizma navodi komanda u smrt! Kult smrti kao obrazovni metod djeci od 6 ili 7 godina!
Čitav pamflet je zasnovan na istorijskom revizionizmu, iskrivljenim činjenicama i prećutkivanju antifaštičke borbe Srba u Drugom svjetskom ratu. To dokazuje da je u pitanju zloupotreba obrazovnih ustanova u velikodržavne političke svrhe.
Ovaj opasan presedan zemlje u procesu masovnog naoružavanja treba dodatno da zabrine Crnu Goru i proizvede diplomatsku reakciju bezbojnog i servilnog državnog vrha.
Krunski dokaz da je u pitanju projekat “političkog srpstva”, a ne iskrena briga za dijasporu, jasno govori to da je do 1995. godine, glavni slogan tog istog političkog srpstva bio: “Beograd se brani u Kninu”, dok posle operacije Oluja 95 godine, više nikad ni Knin ni Srpska Krajina, nisu nigdje spomenute.
To jasno govori o potpunom neinteresovanju i instrumentalizaciji ljudi sprske nacionalnosti u područjima koja se navode u pamfletu, jer niko ne spominje “naš narod” u drugoj polovini Bosne i Hercegovine, na primjer u Sarajevu. Nije ovdje u pitanju ni etnička pripadnost, ni srpski jezik, ni ćirilica. Teritorijalne pretenzije su u pitanju. A naivnima koju su povjerovali u nekakvu “iskrenost” Beograda, uvijek preostane samo uloga topovskog mesa. Zauvijek, nanovo i nanovo, neuspio pokušaj pravljenja velike Srbije.
