Njihovo otkriće trebalo bi da objasni zašto vrijeme doživljavamo pravolinijski, prenosi B92.
CMB je drevna radijacija koja ispunjava cijeli svemir i smatra se najvažnijim dokazom teorije o Velikom prasku.
Iako je ta mikrotalasna pozadina uglavnom „glatka“, satelit „Cobe“ je 1992. otkrio male fluktuacije za koje se vjeruje da su začeci jata galaksija koje vidimo danas.
Dr Edrijen Erikek sa Kalifornijskog tehnološkog instituta i njegove kolege vjeruju da te fluktuacije sadrže dokaze da je naš Univerzum nastao od prethodnog.
Podatke su dobili od NASA-ine Vilkinson sonde koja ispituje CMB od 2001.
Njihov model ukazuje da novi univerzumi mogu biti stvoreni spontano iz naizgled praznog prostora.Posmatran iz unutrašnjosti matičnog univerzuma, taj događaj bi bio spektakularan.
Opisujući ono na čemu je njegov tim radio, profesor Šon Kerol sa Kalifornijskog tehnološkog instituta objasnio je da „univerzum može da nastane i u prostoriji u kojoj se nalazimo, a da to nikad ne saznamo“.
Inspiracija za njihovu teoriju nije samo objašnjenje Velikog praska koji je naš Univerzum iskusio prije 13,7 milijardi godina, nego leži u pokušaju da se objasni jedna od najvećih misterija u fizici – zašto se vrijeme „kreće“ isključivo u jednom smjeru.
Fizičari su za ovaj „jednosmjerni“ tok poznat kao „strijela vremena“ okrivili drugi zakon termodinamike koji insistira na tome da se sistemi kreću kroz vrijeme od reda do haosa.
Ovo pravilo je toliko važno za fiziku, da je jedan od pionira astronomije, Artur Edington rekao da ste „beznadežan slučaj, ako je vaša teorija protiv drugog zakona termodinamike, jer ćete propasti u najgorem poniženju“.
Drugi zakon je neizbježan, ali Kerol ističe da zavisi od važne pretpostavke: da je Univerzum svoj život započeo u stanju reda.
U svojoj prezentaciji, astronom objašnjava da je time što je do Velikog praska došlo u hladnom prostoru prethodnog univerzuma, novi univerzum nastao iz uređenog stanja.
Postojanje jednosmjernog vremena je jedna od posljedica.Potrebno je mnogo rada da bi to bilo dokazano, a prioritet je da se izračunaju šanse da je novi univerzum nastao iz prethodnog.
U međuvremenu, tim proučava nalaze Vilkinson sonde. Detaljna mjerenja koje je satelit napravio pokazala su da je fluktuacija u mikrotalasnoj podlozi oko 10 odsto jača na jednoj strani neba, nego na drugoj.
Kerol smatra da je možda riječ o slučajnosti, ali ističa da je prirodno objašnjenje za tu nepravilnost, možda to da je sonda naišla na ostatke ranijeg univerzuma.
On poziva kosmologe da prošire svoja očekivanja: „Mi smo obučeni da kažemo da vrijeme nije postojalo prije Velikog praska, uprkos tome što ne znamo ni da li je tada išta postojalo, a ako jeste, kakvo je bilo“.
Ako su proračuni tačni, možda već imamo neke informacije o tome šta se nalazilo na mjestu današnjeg svemira.
Na slici iznad vidi se „kosmičko oko“, odnosno stvaranje galaksije u ranom Univerzumu.
Koristeći gravitaciju kao sočivo za zumiranje, tim je uspio da vidi stvaranje galaksije u udaljenom svemiru samo dvije milijarde godina poslije Velikog praska.
Istraživači predvođeni dr Denom Starkom iz „Caltech“-a, kažu da njihova otkrića pokazuju po prvi put kako je udaljena galaksija možda evoluirala i postala savremeni sistem sličan našem Mliječnom putu.
Foto: scienceblogs.com
