Mislim da nije potrebno posebno objašnjvati da je već duže vrijeme, Crkva Srbije glavni akter na političkoj sceni Crne Gore i da se ne radi o vjerskoj nego o parapolitičkoj organizaciji.
U pitanju je organizacija koja je po svojoj formi zadržala unutrašnje kanonsko uređenje da bi ličila na vjersku instituciju, ali je sadržajem svog djelovanja i svjetonazorima koje afirmiše u potpunosti okrenuta, suprotno vjerskim učenjima, velikosrpskim hegemonističkim političkim ciljevima.
Takvim svojim otvorenim djelovanjem, u suprotnosti sa učenjem iz Svetog pisma i svima dobro poznatih, božijih zapovjesti, svetosavska srpska crkva je danas politička organizacija i sekta izdovojena iz hrišćanstva i pravoslavlja, sa osnovnim ciljem ostvarenja velikodržavnih projekata svoje države Srbije.
I dok su građani Crne Gore živjeli u zabludi da je to crkva svih pravoslavnih vjernika, ona je kao okupatorska crkva (od 1920.) bila isključivi i najuporniji čuvar sna o velikoj Srbiji. Za ovakvo svoje djelovanje je imala uporište u čl. 11 Zakona o crkvama i vjerskim zajednicama Srbije koji je definisao kao..."CRKVU KOJA IMA IZUZETNU ISTORIJSKU DRŽAVOTVORNU I CIVILIZACIJSKU ULOGU U OBLIKOVANJU, OČUVANJU I RAZVIJANJU IDENTITETA SRPSKOG NARODA".
Zato moramo biti duboko svjesni osnovne zablude da Crkva Srbije nije crkva pravoslavnih hrišćana u Crnoj Gori, nego isključivo crkva pravoslavnih Srba koja čuva državni identitet Srbije.
Da Crkva Srbije nije vjerska, nego parapolitička organizacija lakše ćemo shvataiti i ako demistifikujemo još neke zablude o njoj:
- Da je vjerska organizacija, ona ne bi neskriveno učestvovala na posljednjim izborima u Crnoj Gori, izabrala svoju vladu i sada istoj služi, ne samo savjetodavno, nego i kao glavna uprava za kadrove;
- Ne bi lažima i falsifikatima dokazivala ovdje, svoje osmovjekovno postojanje, ako sve istorijske činjenice govore da je u Crnu Goru došla okupacijom iz 1918. godine;
- Poštovala bi i cijenila državu Crnu Goru u kojoj činodejstvuje kao crkva tuđe države i nikada ne bi osporavala državni i nacionalni identitet, kulturu, jezik, istoriju i tradiciju Crnogoraca i svih drugih naroda koji žive u Crnoj Gori;
- Ne bi prisvajala i pljačkala državu Crnu Goru, otuđujući bez ijednog pravnog osnova njeno najveće kulturno istorijsko i sakralno nasljeđe, diskriminišući pravoslavne Crnogorce da ne mogu svoje religijske obrede obavljati u crkvama koje su sagradili njihovi preci;
- Ne bi kroz osporavanje nacionalnog identiteta širila mržnju i produbljivala podjele do neslućenih granica, nego bi gradila mir, toleranciju i ljubav u društvu.
- Ne bi za tron Svetog Petra Cetinjskog tvrdila da je svetosavski i time od Cetinjskog manastira napravila tvrđavu koju danas čuvaju ograde i policija.
Cijena naših zabluda o Crkvi Srbije je velika i plaćati ćemo je još dugo, ali je strašno važno razlikovati ovu svetosavsku klerošovinističku sektu od prave vjerske zajednice.
Ne tako davno, prije samo tri decenije, ova parapolitička sekta je bila jedan od glavnih stubova i oslonaca velikosrpske politike koja je u krvi razorila bivšu Jugoslaviju. I tada su postupali kao parapolitička organizacija, podstičući rat na sve načine i blagosiljajući ratnike koji su iza sebe ostavljali sprženu zemlju, zločine i genocid, a kasnije su bili glavno utočište za skrivanje istih tih ratnih zločinaca.
Ista ta crkva nije osporavala i kritikovala Slobodana Miloševića zbog užasnih posljedica ratnog razaranja, nego isključivo zbog ratnog neuspjeha.
Samo opijenost dimom tamjana, danas može održavati zabludu da je to crkva koja želi dobro Crnoj Gori. Zato je važno shvatiti zablude o njoj da bi smo je pravilno shvatili i doživjeli.
