Ide se preko Guvanca pa po rebru od Crvenijak skalicak. Može se oditi i potokom od Vranštice do ispod Gornje groti i Crvenijak skalicak. Kad pasaš Grlo od Čuleta, prekrstiš se, da se živ i zdrav doma obrneš. Lit od Grla, od lijeve bande, je 110 stepeni i visi ti a vr´ glave. Naša ranka je na 700 m visine. Od nje je viša samo miljevačka ranka, koja je na Malu poljanu, na 800m. A viša je od Šušanske, Madžarove i od Talića ranke koja je iza Krša Nika Đura na oko 550 m nadmorske visine. Viša je i od ranke Paladinoća i ranke Vitića.
Ranka se bere u Grlo Ranke, u podnožje, i to od drijeva koje u blizini raste. Brvačka je najčešće od jasena, ele je lakše da se nosi nego dub. Kad i kad je od graba ali crnograba. Mora biti najmanje 4 m mojde i 5 m visine, ele 1,5 m ide u među. Treba da se iznese tamouzgor, na mjesto koje se zove Đeranka. Poslednjik 25-30 metara je gola lit i mora se kružiti serpentinama desno i lijevo dokle se gore ne ispane. Ranka se nosi i na kraju se konopom vuče, da se digne.
Tamo je, od baban –zaman, kamen stanac od jedne bande a od druge se napraji međa. Zazida se donji dio kamenima, da je vjetrušine što puvaju od Vrsute kroz Grlo od Čuleta, ne izvade. Krošnja vo se veže i ujači žicom, da je vjetar ne diže i da bi duže trajala. Tedara se se kiti. Uberu basku lišća, pa lišće na nju vežuju. U 6 urak ranka je zapeta, prekrste se i požele selu svakoje dobro po Milosti Božjoj. Tedara idu na Prośeline, poljanu okruženu drevadima, ge je izvor najbolje vode. Na taj dan, svaka glava u selo, teke se digne pogleda je li ranka zapeta. Zvono od crkve poziva na jutarnju sv.misu, na molitvu da Duh Sveti i mir Gospodnji s nama budu.
Poslije mise ide se doma, uzmu se već spremne torbice i ide se na Prośeline, na feštu. Pod Grabove beše velja ladina i tu besmo sofru od kamena naprajili. Klalo se jagne i jare. Donijeli su se kavaleti za ražanj i prosulje da se džiger priga. Svako donese sira i salate. Domaćice su doma ispekle pogače i patišpanje, ufatile priganice i ugotojile lokume. Obavezno napraje prijesnac koji se na taj dan načinjao. Cijeli dan je kolo igralo, igrala se dibranka, pjesme su se pojale do u sunči zavod. Slavio se život, veselilo se i zafaljivalo se za sve što su stoka i džardini dali. Ele dobro znavaku Brvačani, da jad i bolijest - niz laku ulaze a uz konop izlaze.
Poslednji puta se odilo na Prośeline,1949 godine, kad Marko mali beše vjeren Neđelkom, a Katna Madžar kolo vođaše. Ranka se oćaše odozdola, iz sela, lijepo vidijet´, najbolje kad je bijeli oblak i dok je lišće na nju. Traje 2-3 mjeseca, dok vo lišće ne opane, a do iduće godine čuva selo od nevolje i svakojega zla. Naziv Rusalje potiče vjerovatno od latinskog Rosalia što označava antičke proslave u část boga Dionisa ili Baha koje su se raširi le na slovenske zemlje pod nazivom rusalie. Kod starih Slovena Rusalke su bile vodene vile, duše mladih djevojaka koje su živjele u potocima. Vizantijski istoričar Prokopius (oko 500.-oko 565. godine) zapisao je, da je jedan od osnovhih odlika slovenske religije bilo učtivanje i poštovanje rijeka i nimfi. Kosmova hronika (Kosmas 1045 – 1125) piše o Českom knezu Bretislavu koji je 1092 ukidao paganske običaje koje su „seljaci još polu pagani upražnjavali na Duhove, prinoseći darove k izvorima, žrtve ubijali i žertvovali ih zlim duhovima“.
RANKA (česki májka, njemački May- -Baum) je drvo koje je simbol proljećnih praznika u najvećem dijelu Evrope. U nekim zemljama se postavlja 30, aprila, negdije na sv. Đorđa ili na Duhove. Obnavlja se tradicionalno svake godine. Prema britanskom antropologu Džemsu Frazeru (James Frazer) uloga ranke je da prenese duha proljeća i rastinja u selo i da osigura njegov blahoslov i zaštitu.
Dr Milica Kovačević
(Tekst je preuzet iz „katkadnika“ Zupci Times jedinstvenog elektronskog magazina ne samo za barske okvire koji objavljuje redakcija na čijem je čeluIlija Markov Vukotić. Ove zavisne novine po cijeni daj šta daš,, kako ih izdavač i uredništvo reklamiraju, i sada su „upakovane“ u PDF format , na četiri stranice, i distribuiraju se elektronskom poštom. Od samog početka, Zupci Times objavljuju zapise o zavičajnoj istoriji, tradiciji, receptima, vicevima, izrekama i lokalnim legendama, i to na arhaičnom jeziku koji se u ovoj reviji brižljivo baštini od prvog broja.)
