Vuković, inače osvjedočeni ljubitelj četničke ideologije i ratnog zločinca Draže Mihailovića, objelodanio je, da je nakon što su uručene Trinaestojulske nagrade 9. jula u Muzičkom centru napustio proslavu.
“Da ne bih upao u prljave poslove i političke intrige, nijesam odgovarao raznim režimskim i „nerežimskim” praljama, ali proslavu Trinaestog jula, i komunističku predstavu apsurda, napustio sam nakon uručenja Trinaestojulske nagrade”, objelodanio je Vuković, inače državni funkcioner izabran glasovima u parlamentu, koji se nije odrekao privilegija koju nosi ta funkcija.
U autorskom tekstu za portal Vidovdan, Vuković navodi da su mu smetale partizanske pjesme, pjesme o Josipu Brozu Titu, ali i crvene marame i prisustvo mitropolita Joanikija.
“Na sceni sa crvenim maramama i crvenim kravatama titoista pjevalo se Josipu Brozu. U prvom redu, monaški skrušen sjedjeo je mitropolit Joanikije. To je reprezentativna slika potonjeg crvenog talasa. Pored mitropolita Joanikija, koji je dobio ime po onome kojeg su komunisti zvjerski rastrgli u nekoj jaruzi bukovičkoj, sjedjeli su i izopšteni iz crkve”, piše Bećir Vuković kritikujući proslavu 13. jula iako se nalazio na čelu žirija za dodjelu Trinaestojulske nagrade.
Režiser, dakle, kako navodi Vuković, nije mogao sakriti ideju.
“Ideje ne smiju biti ogoljene, ideje ostavljaju prostora i poslije predstave, o dobroj predstavi ili filmu pišu se tekstovi i tumači godinama. Ova ideja a priori se shvata, o njoj nemate nijednu dodatnu, suvislu riječ. Živimo li stvarne predstave totalnog apsurda, potonjeg crvenog talasa”, napisao je Vuković.
Podsjetio je da je „mitropolit Amfilohije svaku besjedu završavao opomenom na strašnu bolest brozomoru koja je u crveno zavila Crnu Goru“. Vuković ni ovaj put nije propustio da napadne i predsjednika Skupštine Aleksu Bečića.
“Na dan 13. jula, opet je predsjednik Skupštine Bečić na svoju ruku režirao dan policije i prošetao privatnim crvenim tepihom ispred postrojene policije. Drugi Dnevnik TVCG na scenama apsurda sa Bečicem u glavnoj ulozi potrošio je 3 minuta i 13 sekundi. Ko ne vjeruje može da zaviri u minutažu. I danas se odigravaju iste komunističke predstave u krilu postkomunizma. Da li se 13. juli proslavljao na Lovćenu, pitanje je koje ima smisla. Zato, u apsurdnim scenama proslave dana državnosti nema Njegoša, ali ima Broza. Broza groboubice. Da li se i danas nastavlja sa proslavom 13. jula. Osim, što će na TVCG po stoti put prikazati neki Bulajićev film”, zaključuje Vuković.
