U ranijim tekstovima sam, i to analizom stručne literature pokojnog Mirka Đorđevića, srpskog sociologa religije, vjerskog analitičara i stručnjaka za vjerska pitanja, zatim g-dina Hamdije Šarkinovića i dr Dragutina Papovića, jasno i nedvosmisleno pokazao da ideologija srpske pravoslavne crkve počiva na fašističkim osnovama. Podstaknut skorašnjim riječima velikodostojnika SPC o fašističkom djelovanju Komita imam potrebu da još jednom ukažem na konkretne primjere „antifašističkog“ djelovanja ideologa SPC.
Nikolaj Velimirović na Kolarčevom narodnom univerzitetu 1937. godine, govoreći na temu nacionalizma svetog Save kaže: „Ipak se mora dati priznanje sadašnjem nemačkom vođi koji je kao prost zanatlija i čovek iz naroda uvideo da je nacionalizam bez vere jedna anomalija, jedan hladan i nesiguran mehanizam“, „...i evo u 20. veku, on je došao na ideju svetog Save i kao laik poduzeo je u svom narodu onaj najvažniji posao koji priliči jedino svetitelju, geniju i heroju“.
Za izbijanje II sjetskog rata Nikolaj Velimirović optužuje sve ideologije osim fašizma. Za Jevreje kaže: „Sva moderna gesla evropska sastavili su Jevreji koji su Krista raspeli i demokraciju i štrajkove i socijalizam i ateizam i toleranciju svih vjera i pacifizam i sveopštu revoluciju i kapitalizam i komunizam. Sve su to izumi Jevreja odnosno oca njihova Đavola“.
Četnici su za vrijeme II svjetskog rata imali ogromnu podršku SPC. Čitav Episkopat i veći dio sveštenstva sarađivao je sa četnicima. Generalni sekretar četničkog nacionalnog komiteta Đuro Đurović, je tokom suđenja 1945. svjedočio da je ¾ pravoslavnog sveštenstva podržalo pokret Draže Mihailovića.
Dr Dimitrije Ljotić je osnovao fašistički pokret „Zbor“ koji je nakon njemačke okupacije Srbije 1941. godine, stavljen u službu nacističkog režima...upravo on, Dimitrije Ljotić bježi preko Slovenije ka Austriji na osnovu propusnice koju mu je izdao i garantovao za njega Ante Pavelić. Marisav Petrović, komandant Drugog puka ljotićevskog srpskog dobrovoljnog korpusa predao je nekoliko stotina đaka njemcima u Kragujevcu, isti su otpremljeni na gubilište.
Iako se srpski patrijarh Pavle otvoreno izjašnjavao protiv nacionalizma, nije mogao zaustaviti episkope u ratnim vremenima. Suočen sa zahuktalim nacionalizmom srpski patrijarh Pavle apeluje „Budumo ljudi iako smo Srbi“.
Srpski patrijarh Varnava Rosić, porijeklom iz Pljevalja, izjavljuje: „Firer velikog nemačkog naroda vodi borbu koja služi na korist celom čovečanstvu“. Kao dopunu tome navodim dalje riječi srpskog patrijarha „Bog je poslao nemačkom narodu jednog dalekovidoga Firera, koji zastupa isto mišljenje koje sam i ja mnogo ranije stvorio u sebi “.
Zvorničko-tuzlanski episkop Vasilije Kačavenda javno je podržao politiku Radovana Karadžića, osuđenog od strane Međunarodnog suda za ratne zločine.
Dobrica Ćosić kao predsjednik SRJ zamolio je hercegovačkog episkopa Atanasija da ga obavijesti ima li na terenu njegove eparhije nekih zločina koje čine srpske trupe. On je odgovorio da je on vladika srpskom pravoslavnom narodu a ne nekim tamo muslimanima ili nekim drugim i da on brine o svom narodu koji je žrtva i paćenik.
U ratovima 90-tih na teritoriji republike Srpskeporušene su gotovo sve džamije (1186) i veliki broj katoličkih crkava (preko 500 ) što SPC nije nikad osudila.
Episkop eparhije Mileševske Filaret uslikan je u mantiji sa puškomitraljezom ispred tenka. Ta slika obišla je cio svijet.
I tako redom...do u beskonačnost.. sa primjerima „antifašističkog“ djelovanja koji se mogu pronaći u učenjima Nikolaja Velimirovića u djelima „O Jevrejima“, „Reči srpskom narodu kroz tamnički prozor“ i „Srpski narod kao teodul“, knjigama Mirka Đorđevića „Hitlerovi pravoslavci“ i „O sprezi pravoslavne crkve sa strukturama političke moći“ i drugim.
