Piše:
Marija Ivanović
Svi znaju da je Nikol Kidman jedna od najboljih glumica generacije. Opet i nažalost, malo je izuzetno zahtjevnih, psihološki transformativnih uloga koje je upisala u podugačku filmografiju. Da je najbolja baš u takvim rolama, pokazala je u problematičnoj, ali više nego interesantnom filmu „Destroyer“ režiserke Karen Kusame, psihološkoj krimi-drami koja stiže u Sinepleks u četvrtak, 2. maja prevedena kao „Uništiteljka“.
Iscrpljena i jaka
Ako ćemo pravo, tačniji naziv Kusaminog filma bio bi „Self-destroyer“, odnosno „Samouništiteljka“. Jer, njena dozlaboga mrka, usporena, mučna priča o Erin, osvetničkoj policajki iz Los Anđelesa više je sporogoreća studija karaktera žene izmučene prošlošću nego krimić ili policijski triler.
Da „Destroyer“ nije samo još jedna u nizu priča o oštećenoj individui koja nema više što da izgubi zato što je već izgubila sve jasno je već od prvog pogleda na Kidman, njen one-woman show i možda i najupečatljiviju rolu karijere. Njena transformacija u policajku krvavog, alkoholičarskog pogleda, iscrpljenih ali snažnih očiju punih bijesa, tromog hoda i ponašanja zombifikovanog Klinta Istvuda – ubiće vam volju za životom.
Imaćete osjećaj kao da ste smrtno oboljeli ili makar da gledate u osobu smrtno oboljelu dok se Kidman vuče ulicom ostavljajući utisak kao da se može srušiti svakog trena.
Totalno deglamurizovana - ali na najbolji mogući način, nikako u fazonu tipičnog oskarovskog lovca na nagrade, ona manje liči na tipičnu policajku progonjenu željom za osvetom, a više na junakinju nekog horora o ženi fizički posjednutoj demonima.
Usporena istorija
No, u ovom slučaju, i pored toga što je Kidman malaksala, usporena, krhka kao slamka, zahvaljujući njenom pogledu koji šalje jasnu poruku da u ovom „mrtvaku koji hoda“ tinja skrivena snaga – jasno je da je Erin posjednuta drugačijom vrstom demona. To su neraščišćeni računi i duboka krivica zbog slučaja koji je sjebala u prošlosti, o čemu saznajemo iz niza ne baš tako vješto uvezanih flešbekova.
„Destroyer“ je nezaobilazan film zbog glume Nikol Kidman i režiserskih rješenja u domenu akcije, poput scene pljaške banke koje se ne bi postidio ni veliki Majkl Man. No, pati i od velikih mana, prvenstveno od osjećaja da se u njemu sve vrijeme bore za prevlast dva filma – karakterna studija i pljačkaška storija puna adrenalina.
Nije bilo nikakve potrebe da Kusama pravi misteriju od prošlosti glavne junakinje. Njena emocionalna istorija mogla je da bude direktnije predstavljena, s obzirom na to da nikako ne podgrijava, već samo bolno usporava storiteling. Pojedine scene mogle su da budu potpuno izostavljene, poput neubjedljive seksualne „usluge“ koju Erin daje u zamjenu za bitnu informaciju.
Masna budućnost
Film bi znatno profitirao od konciznije montaže i rekao bi mnogo više i bolje o glavnoj junakinji u preciznih, dobro iskorišćenih 90 minuta. Ovako, sa dva sata trajanja, djeluje nepotrebno razvučeno.
No, bez obzira na to što je na momente gotovo nepodnošljiva za gledanje – i na dobar i na loš način, psiho-drama „Destroyer“ zavređuje poštovanje i pažnju zbog zanimljivih režiserskih rješenja (Ketrin Bigelou možda, ali možda ima opasnu konkurenciju), atmosferične fotografije i muzike Džuli Kirkvud i Teodora Šapira i odlične glumačke ekipe.
Osim Kidman, poseban naklon zaslužuje i Tatjana Maslani (serija „Orphan Black“), čija psiho-fizička transformacije nije ništa manje upečatljiva, iako je glumica dobila manju minutažu.
I jedna i druga zaslužuju više ovakvih rola. Nadajmo se da će ih barem Kidman imati još u budućnosti – jer prokleto je briljirala u ulozi prljave, masne, smrdljive, ogavne „loše poručnice“ Los Anđelesa.
Ocjena: 6,8/10
Režija: Karen Kusama Uloge: Nikol Kidman, Tobi Kebel, Tatjana Maslani, Skot Mekneri Trajanje: 121 min
FOTO: imdb.com
