POBJEDA: Svojevremeno ste povodom filma „Srbija, godine nulte” (2000) sa Dušanom Makavejevim učestvovali u seriji razgovora na temu „Istina i odgovornost”. Kako vam izgleda Srbija danas u kontekstu ove teme?
MARKOVIĆ: Šta da kažem? Još gore. U stvari, proteklo je već nekoliko decenija, od osamdesetih prošlog veka kako smo zaglibljeni u blatu i ne možemo da se pomerimo. Ide jedino unazad. Da li smo prokleti? Ili samo nesposobni da živimo ljudski, civilizovano? Da li isuviše mnogo ljudi otišlo zauvek sa ovog prostora i prepustilo ga mračnjacima? Ili nismo pokazali dovoljno odlučnosti da svoje živote preuzmemo u sopstvene ruke? Da li nas je raspad Jugoslavije i ratovi koji su potom nastali do te mere uzdrmao da više ne možemo da se sastavimo? Ne znam. Birajte koji god hoćete odgovor.
POBJEDA: Snimili ste dokumentarni film „Poludeli ljudi” 1996. godine o demonstracijama protiv Miloševićevog režima. Možete li napraviti jednu paralelu tog vremena sa današnjom atmosferom SNS i Aleksandra Vučića, kao i aktuelnih protesta u Srbiji?
MARKOVIĆ: Tada je postojao entuzijazam borbe protiv Miloševića, čoveka koji je bio oličenje zla. Danas postoji samo gađenje prema čoveku koji je najobičniji lažov i pokvarenjak. Milošević je, koliko toliko, bio autentičan, a ovaj je obični besprizornik, vođa navijača u najboljem slučaju. O njemu ne vredi snimati filmove, nije to zaslužio.
POBJEDA: Zašto se u Srbiji danas rehabilituju ideje četništva i sl, a zapostavljaju se istinski hrabri srpski antifašisti? Otkuda u Srbiji taj nekritički odnos u sagledavanju prošlosti?
MARKOVIĆ: Zbog opšte papazjanije u društvu. Vlast je mnogo uradila na tome da ljudi, slušajući svakodnevne lagarije kontrolisanih medija, potpuno izgube orijentaciju. Ponekad mi obični ljudi, koji se informišu preko pornografske medijske literature Informer, Alo i sličnih, kao i preko porno kanala Pink, Happy i svih ostalih, liče na kugle na bilijarskom stolu koje besmisleno lutaju, udarajući o mantinele zatvorenog kruga laži. Ili na izgubljene duše u Danteovom „Paklu”.
Najbolje što dolazi iz Crne Gore su filmovi
POBJEDA: Sa filmom „Mnoštvo i manjina” gostovali ste na Podgorica film festivalu. Na ovogodišnjem Festu u okviru takmičarske selekcije „Srbija i prijatelji” prikazan je crnogorski film „Između dana i noći” Andra Martinovića. Što možete reći o crnogorskoj kinematografiji?
MARKOVIĆ: Crna Gora ima stvarno dobre filmove za jednu tako malu produkciju. U stvari, ono najbolje što dolazi iz vaše zemlje su upravo filmovi. Svake godine se pojavi ponešto originalno, duhovito i uzbudljivo. To je važno. To vas održava prisutnim u tokovima civilizacije.
Cijeli intervju pročitajte u današnjem izdanju Pobjede
