Piše: Marija Ivanović
Nema ničeg dosadnijeg od filmova kakav je novi „Tomb Raider“. Akciona avantura u režiji Rora Utaga stvorena je za kategoriju „nit smrdi, nit miriše“. Nema ni tragično loših, ni svježih elemenata – ništa što može da vas iznervira, oraspoloži ili probudi bilo kakvu emociju. „Tomb Raider“ je samo još jedan u gomili beznačajnih, dosadnih i stereotipnih filmova, koje ne može da sačuva od propasti čak ni harizmatična glumica kao što je Alisija Vikander.
Ror Utag pokazao je da umije da stvori napetu, uzbudljivu atomosferu u filmu „The Wave“ (2015). No, nije se proslavio u sličnom pokušaju sa čuvenom Larom Kroft.
Drugačija Lara
Novi „Tomb Raider“, zasnovan na „restartovanoj“ verziji popularne video-igre, donosi malo drugačiju kultnu pljačkašicu grobova koju je Anđelina Džoli proslavila na velikom platnu 2001. godine. Lara Kroft izgleda mnogo prizemnije, prirodnije u tumačenju Alisije Vikander. Za razliku od Džoli, nije toliko svedena samo na seksualizovani objekat. Režisera zanima njena tankoćutnija strana, pa lišava film romantičnih i erotskih aluzija i posvećuje se najviše junakinjinom odnosu sa ocem.
Nažalost, scenario filma je toliko bušan, da ni režiser ni glumica ne mogu da izvuku veću korist iz malo drugačijeg pristupa karakterizaciji lika. Ne postoji bolja riječ koja opisuje dijaloge osim – mrzni. Scenario je potopljen opštim mjestima, patetikom, povremenim usiljenim forama i protraćenim šansama.
Zbog površnih dijaloga nijedan lik nije dobio dubinu, niti je dodao nešto mitologiji „Tomb Raidera“. Uzmite, na primjer, Larinog pomoćnika Lu Rena. U jednom momentu kockar i pijanac, u drugom neko spreman da izgubi glavu zbog nje. Tako nam te „transformacije“ lika koji služi samo kao veslo da ćušne glavnu junakinju onda kada režiseru zatreba logična kopča sa prespajanje lokacija ili radnje.
Loptica skočica
Umjesto da učini glavni lik što neobičnijim i dopadljivijim koristeći jedinstvenu harizmu Vikander, režiser svodi Laru na loptu koja udara, skače, pada i vrti se ukrug. Da kukavni gledalac dobije po cent za svaku scenu u kojoj naša skočiđevojka visi sa nekakve matračne ivice, žice ili krila aviona kao štipavica, do kraja dvosatnog filma napunio bi se kao brod.
Dok nova Anđa skače sa bubulja na bubulj, odapinje strijele i provaljuje zagonetke, film sve više testira strpljenje. Prezamorno je gledati film čija je junakinja u fizičkoj top formi, a priča se odvija brzinom lijenog debeljka koji ustaje sa kauča prekrivenog kutijama od pice i odlazi u ko zna koju noćnu izvidnicu u frižider.
Pasivna igra
Talenat Alisije Vikander protraćen je na bezglavu trku i jurnjavu koja mnogo više liči na video-igru nego na film. Možda biste rekli da to nije loše, s obzirom na to da ova avantura jeste inspirisana igrom. No, niko ne voli da sjedi pored gejmera i gleda što radi, već želi da igra, zar ne? „Tomb Raider“ nudi baš takvo, dozlaboga pasivno iskustvo.
Ako već neko želi da se bavi „restartovanjem“ popularnih filmova kakav je „Tomb Raider“, onda bi valjda morao da razmisli što novo i svježe može da ponudi gledaocima deset, 15 ili 20 godina nakon originala. Priča o novoj Lari Kroft mogla je da bude mnogo zanimljivija uz drugačiji pristup, način snimanja i punokrvniji scenario. Nego, za to je bio potreban drugačiji režiser. Neki koji je u stanju da skocka film sa istom visprenošću sa kojom Lara Kroft sklapa komadiće misterije tokom svojih avantura.
Ocjena: 5,1/10
Režija: Ror Utag Uloge: Alisija Vikander, Dominik Vest, Volter Gogins, Danijel Vu, Kristin Skot Tomas Trajanje: 118 min
FOTO: imdb.com
