Jovanović je rođen 1939. godine u Beogradu. S porodicom je1951. godine doselio u Ljubljanu, u kojoj je diplomirao engleski i francuski jezik te književnost na Filozofskom fakultetu, a pozorišnu režiju na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju. U početku je pisao pozorišne kritike, a potom osnovao Študentsko aktualno gledališče – ŠAG. Jedan je od osnivača pozorišta Pupilije Ferkeverk, krajem šezdesetih i Eksperimentalnog pozirišta Glej, početkom sedamdesetih. Njega i njegovu poluamatersku grupu Pupilički vodila je želja otkrivanja granica pozorišta, što je bio odgovor na varljivu harmoniju društva i tadašnju zvaničnu umjetnost. Grupa se kasnije raspala. Od 1978. do 1985. bio je umjetnički vođa Slovenskog mladinskog gledališča. Godine1989. postao je docent na Akademiji za pozorište, gdje je predavao režiju.
Poslije romana Don Juan na psu ili Zdrav duh v zdravom tijelu (1969.), mada se povremeno vraća prozi, pričama, prevashodno se posvećuje pisanju dramskih tekstova i režiji. Pored više radio i TV drama (Autostop, Još uvijek ga volim, Subota poslijepodne – sve 1978.) te filmskih scenarija, autor je brojnih pozorišnih drama. Od Predstave neće biti (1961.), preko Marke, a na to još i Emilija (1970.), Ludaci (1970.), Oslobođenje Skoplja (1979.), Karamazovi (1981.), Zid, jezero (1989.), do Balkanske trilogije (1997.) i drugih. Njegove drame izvođene su širom nekadašnje Jugoslavije i prevedene na desetak jezika. Najpoznatije, Oslobođenje Skoplja i Karamazovi, uprkos zabrana bile su popularne i u inostranstvu nagrađivane. A 2009. godine objavio je knjigu pjesama Nisam. Režirao je preko stotinu predstava domaćih i stranih autora (Miroslav Krleža, Branislav Nušić, Eugene Ionesco, Samuel Beckett, William Shakespeare, Maksim Gorki, Antun Čehov, Moliere...).
Dobitnik je više nagrada za dramski tekst i režiju u Sloveniji, kao i brojnih međunarodnih priznanja. Između ostalih 10 Borštnikovih nagrada za režiju, Sterijinu nagradu, Gevellinu, Prešernovu, nagradu Bojana Stupice...
