1. Mumija s kancerom
Arheolozi su 1995. iz jedne grobnice iskopali mađarsku mumiju iz 18. vijeka, koja je potpuno revolucionalizovala naša znanja o kanceru. Prirodno sačuvani ljudski ostaci otkriveni su u zapečaćenoj grobnici jedne dominikanske crkve. Tamo je pronađeno oko 260 mumificiranih ostataka, a ekipa izraelskih naučnika testirala je trupla. Njihov cilj je bio da vide da li postoje nosioci gena koji uzrokuju rak. Kod jedne mumije su otkrili mutaciju gena APC, za koji je poznato da povećava rizik od nastanka raka debelog crijeva.
Ono što je proizlazilo iz tog otkrića upućuje na to da je predispozicija postojala i prije nego što je ta bolest postala globalna zdravstvena prijetnja. Danas je rak debelog crijeva treći najčešći oblik karcinoma koji pogađa ljude. Ljekari ga smatraju bolešću modernog doba, jer je rezultat manjka kretanja, prerađene hrane i dužeg očekivanog životnog vijeka. Prisutnost mutiranih gena kod drugih mumija znači da je genetska predispozicija čak i važnija od stila života i okoline čovjeka.
2. Tajna grobnica Mediči
Arheolozi su 2004. otkrili tajnu grobnicu koja je pripadala moćnoj italijanskoj porodici Mediči. Tokom ranih istraživanja te grobnice, stručnjake je zaprepastilo saznanje kako je grob posljednjeg Medičija, velikog vojvode Đina Gastonea, bio prazan. U pokušaju pronalaska nestalog leša, otkrili su tajnu komoru iza glavnog oltara firentinske crkve San Lorenzo. Istraživači su podigli kamenu ploču ispod koje se skrivao tajni put do skrivene grobnice. U tajnoj komori se nalazio jedan veliki sanduk za odraslog čovjeka, u kojem se nalazio Gastone, ali i osam malih sanduka za djecu.
Sve dječje kosti su otkrivale znakove rahitisa, koji je vjerovatno bio uzrokovan nedostatkom vitamina D kod mališana. Budući da su djeca vjerovatno provodila mnogo vremena iza debelih zidova, a i uvijek nosila debeli sloj bijelog pudera, to nije moglo da im pomogne u apsorpciji D vitamina sunčanjem. Naučnici nijesu mogli da identifikuju sva dječja tijela, a pretpostavlja se da su barem neka od njih bila vanbračna djeca.
3. Grobnica antičkog astronauta
Tim istraživača 1948. otkrio je tajni prolaz do grobnice Pakala II, vladara Maja Palenkue Indijanaca. Trebalo im je oko četiri godine da iskopaju zemlju i da uđu u tajnu komoru. Ostaci vladara pronađeni su ispod maske od žada s perlicama, a tijelo su okruživale skulpture i razne rezbarije, koje su predstavljale vjerovanja Maja o zagrobnom životu. Pakal II je navodno umro u dobu od 80 godina, ali ono što je bilo neobično je to što je pronađeno tijelo procijenjeno na starost od svega četrdesetak godina. Štoviše, rezbarije na samom poklopcu grobnice uvjerile su neke da Pakal II možda uopšte nije bio čovjek.
Te rezbarije su postale poznate nakon što je Erih von Deniken u svom kontroverznom bestseleru iz 1968. "Sumrak bogova" pretpostavio da, ako se okrene bočno, slika prikazuje Pakala II na svemirskom brodu kako upravlja njime pedalama, udišući vazduh preko nekakvog aparata. Ono što je zanimljivo je da su istraživači oko ruba poklopca pronašli traku s kosmičkim oznakama koje uključuju Sunce, Mesec, zvijezde i centar, koji stručnjaci za Maje nazivaju svjetskim drvetom.
Da li je moguće da te oznake imaju veze sa poklopcem sarkofaga i prikazivanjem Pakala u svemirskom brodu? Teoretičari o drevnim vanzemaljcima tvrde da je to i više nego dovoljan dokaz.
4. Skriveno remek-djelo Praga
Istoričari umjetnosti nedavno su otkrili nikad prije viđen spomenik duboko unutar grobnice Loreto u Pragu, odmag ispod Crkve rođenja Gospodina našega. Zidovi grobnice su prekriveni zamršenim prikazima smrti, uskrsnuća i alegoričnih prikaza vremena. Datiraju iz 1664. i te slike su nevjerovatni prikazi "Ars moriendi", u kojima se koristila samo crna i siva boja u sofisticiranom sistemu sjenčenja poznatom kao „chiaroscuro“. Slike su otkrivene 2011, kad je grobnica otvorena prvi put u nekoliko decenija.
Brojni od radova inspirirani su holandskom umjetnošću, uključujući i kopije Rembranta. Identitet umjetnika je i dalje misterija, a neki nagađaju kako je on možda Kosmas iz Austrije ili pak bečki slikar Tobijas Pok, jer su oboje radili s monasima iz reda kapucina. Takođe je nepoznato da li je motive izabrao umjetnik ili pak vlasnik grobnice, grofica Elizabeta Apolonija od Kolovrata.
5. Sahranjivanje srca
Arheolozi su 2015. iskopali pet srca, starih 400 godina iz grobnice ispod samostana jakobinaca u francuskom Renu. Balsamovani organi su pokopani u urne od olova, takođe u obliku srca, a na njima su iscrtani detalji o vlasnicima. Potiču iz 16. i 17. vijeka, pa su otkriveni prilikom inspekcije, nakon koje je samostan trebalo da se pretvori u konferencijski centar. Pripadaju dugoj tradiciji "sahranjivanja srca".
Naučnici su ih očistili od materijala za balsamovanje kako bi ih analizirali magnetskom rezonancom i CT-ima, kako bi stekli uvid u njihovu cirkulaciju. Jedno srce nije imalo nikakvih bolesti, dok su ostala tri otkrivala brojna začepljenja, uključujući nakupljanje krvnih ploča na venama i arteoskleroze. Osim toga, istraživači su pronašli i srce viteza u grobu Luize de Kuengo, Gospe od Brefeulaka. Pripadalo je njenom suprugu, Toseintu Perjenu. Praksa sahranjivanja sa srcem supružnika bila je uobičajena u tom razdoblju.
Izvor: Express.hr
