“Vladinim Uvjerenjem, kao formalnim aktom, u kome Vlada tvrdi da je Srpska pravoslavna crkva u Crnoj Gori osnovana 1220 godine, dakle, da joj je tradicija na crnogorskom prostoru duga 801 godinu, združene, Vlada i Beogradska patrijaršija pokušavaju da ponište materijalne činjenice oličene u crkvama i manastirima koje su gradili naši preci i knjaževina Crna Gora. Poručujemo im da protiv materijalnih činjenica nema argumenata“, navodi se u saopštenju koje potpisuje potpredsjednik savjeta Mitropolije CPC Stevo Vučinić.
Na našim crkvama i manastirima, podsjeća on, kao ktitori, upisani su crnogorski vladari Ivan Crnojević i Balša Balšić, pojedinci, grupe seljana, sela i crnogorska država odnosno knjaz i kralj Nikola.
„Srpska crkva kao ktitor ne pominje se ni u jednom slučaju, ali se pominje Crnogorska pravoslavna crkva. Osnivačka povelja Cetinjskoga manastira koju mu je izdao Ivan Crnojević 4. januara 1485. godine je krsni list autokefalne Crnogorske pravoslavne crkve, koja je taj status neporecivo stekla toga datuma. Pozivamo se i na formalne akte koji to potvrđuju: Ustav knjaževine Crne Gore iz 1905. godine, Ustav Svetoga Sinoda Crnogorske pravoslavne crkve iz 1904. godine, Tomos vaseljenskoga patrijarha Meletija I izdatog 19. februara 1922. godine i Odluku kralja Aleksandra od 14. jula 1920. godine kojom je sankcionisao nasilno ukidanje Crnogorske pravoslavne crkve”, podsjeća Vučinić.
On ocjenjuje da ovako ispisan i opremljen Vladin akt Srpskoj crkvi treba da ispostavi i neke beneficije: jednu, pravo da tvrdi da je najstarija institucija u Crnoj Gori, iz koje proishodi i pravo da arbitrira u političkim pitanjima što već radi i poriče postojanje CPC i drugu, da u vlasništvo Srbije upiše i nešto preostale crkvene imovine koja je iza Drugoga svjetskoga rata oduzeta crkvama i manastirima u korist raznih pravnih lica.
„U zahtjevu je navela neke zabrinjavajuće činjenice. Njene dvije eparhije, Crnogorsko-primorska mitropolija i eparhija Budimljansko-nikšićka u vlasništvo imaju 688 crkava, 80 manastira, jednom Bogoslovijom, 44 vjerske škole, 26 crkvenih horova, četiri knjižare, imaju jedan radio, jednu izdavačku kuću, jednu Agenciju za poklonička putovanja, jedno Dobrotvorno društvo i 20 Kola srpskih sestara, sedam Udruženje dobrovoljnih davalaca krvi, 14 Bratstava pravoslavne omladine i drže četiri narodne kuhinje“, navodi se u saopštenju.
Površina livada, pašnjaka i šuma koje su joj takođe upisane u vlasništvo, odnosno na državu Srbiju, kako kaže, iznosi oko 12 kvadratnih kilometara.
„Crnogorska vlast svojevremeno ju je častila ne samo sa svom imovinom, nego i sa 14 miliona eura i Srbija isto toliko, i sagradila joj Saborne crkve u Podgorici i Baru. Istovremeno, ta ista vlast je Crnogorskoj crkvi kao i Srpskoj iz budžeta dodjeljivala po 4200 eura i vodila tajni rat protiv nje, namjerna da je integriše u Srpsku, promijenjenoga imena u Pravoslavna crkva“, ocijenio je Vučinić.
Svim silama i sredstvima je, kaže, slamala autoritet Crnogorske crkve i lično njenoga poglavara gospodina Mihaila.
„Tako je podršku javnoga mnjenja Crnogorskoj crkvi iz 2004. godine od 35,4% svela na prošlogodišnju od 12%. Na kraju je je opstruirala i da uđe u posjed placa za izgradnju saborne crkve u Podgorici, s namjerom da je spriječi da ponese svoj krst i bude stožer okupljana Crnogoraca“, ističe on.
Takva politika je, dodaje, posljedica široke zavjere državnih adresa protiv Crnogorske crkve i zasluga svih političkih partija iz bivše vlasti, Tužilaštava, Sudova, Uprave za nekretnine, takozvanih crnogorskih intelektualaca koje su zanimale samo sinekure i nekih Crnogoraca čašćenih najvišim državnim priznanjima, koji su je, između ostaloga, u korist takozvane Pravoslavne crkve, namjerno ometali i omeli da dobije plac za izgradnju Saborne crkve u Podgorici.
„Ovo je Amfilohijevo nasljeđe i ovo su temelji "srpskoga sveta" u Crnoj Gori, za koji nova vlast nema potrebe više ni prstom da mrdne - sve je završeno za vrijeme bivše. Za ovim nasljeđem javno zapomažu neki političari i etnički Crnogorci koji se busaju u junačka crnogorska prsa“, zaključio je Vučinić.
