Evropski sud za ljudska prava u Strazburu donio je odluku u predmetu Crkva Svetog Đorđa protiv Crne Gore kojom je odbacio kao neosnovane pritužbe Mitropolije Crnogorsko-primorske , o navodnoj povredi Konvencije u vezi sa njihovim zahtjevom za restitucijom oduzete imovine, pravom na javno i pravično suđenje, diskriminacijom u ostvarenju imovinskih prava i dužinom postupka pred nacionalnim organima i proglasio predstavku kao očigledno neosnovanu u skladu sa članom 35 stavovi 3 (a) i 4 Konvencije.
Mitropolija Crnogorsko-primorske 12 pravnih lica – manastira i jedne crkve (Crkva Svetog Đorđa u Podgorica) podnijela je predstavku Evropskom sudu, u predstavci je u bitnom istaknuto da je u periodu od 1945.godine do raspada bivše SFR Jugoslavije (1990.godine) od strane federalnih i republičkih organa vlasti podnosiocima predstavke, bez pravnog osnova i najčešće bez ikakve naknade, nepravedno oduzimana imovina, pri čemu su posebno kao primjer istakli određene zemljišne parcele koje su bile u vlasništvu Crkve Svetog Đorđa u Podgorici.
Podnosioci predstavke su se u bitnom žalili na navodne povrede prava na pravičnu i javnu raspravu, jer o njihovom zahtjevu za restitucijom oduzete imovine koji je podnijet Vladi, kao i tužbi zbog ćutanja administracije, nije odlučeno.
Između ostalog, žalbe su bile usmjerene i na oduzimanje imovine bez donošenja bilo kakvog pravnog akta, što je posebno bio slučaj sa zemljištem Crkve Svetog Đorđa u Podgorici, kao i na dužinu predmetnog parničnog postupka koji je ova crkva vodila pred domaćim sudovima.
Imajući u vidu okolnosti predmeta, dostavljenu dokumentaciju, kao i značaj predmeta sa stanovišta državnih interesa, od strane zastupnika je ocijenjeno da predloženo prijateljsko poravnanje ne zadovoljava kriterijume po kojima bi država u konkretnom slučaju priznala postojanje povrede Konvencije i obavezala se da preduzme odgovarajuće mjere da se isprave navodne povrede.
Kada su u pitanju ostale pritužbe podnosilaca predstavke, a koje se tiču njihovih zahtjeva za restitucijom - povraćajem oduzete imovine, pravične rasprave, nepostojanje djelotvornog pravog lijeka, te navodne diskriminacije, Evropski sud je o identičnim činjeničnim i pravnim pitanjima odlučivao u predmetu Eparhija budimljansko-nikšićka i dr. protiv Crne Gore (br.26501/05, odluka od 9. oktobra 2012.godine), gdje je ispitujući osnovanost podnijetih zahtjeva, iste odbacio kao očigledno neosnovane, a samu predstavku kao neprihvatljivu. Imajuću u vidu da su gotovo iste pritužbe podnosilaca predstavke u odnosu na navodne povrede člana 6 (pravo na javnu i pravičnu raspravu), 13 (pravo na djelotvoran pravni lijek), 14 (zabrana diskriminacije) i člana 1 Protokola 1 (zaštita imovine) ispitivane ranije u okviru predmeta Eparhija budimljansko-nikšićka i dr., Evropski sud je taj dio pritužbi iz predstavke iz istih razloga proglasio neprihvatljivim.
Evropski sud je istakao da period koji je uzet u razmatranje nije bio pretjerano dug, posebno ako se uzme u obzir da je cjelokupan predmet u sebi sadržavao kompleksna činjenična i pravna pitanja, odnosno pitanja nacionalizacije imovine u perodu od 1959. do 1965. godine na teritoriji bivše SFRJ.
Ova odluka je konačna i na nju stranke nemaju pravo žalbe, navodi se u saopštenju Valentine Pavličić, Zastupnika Crne Gore pred Evropskim sudom za ljudska prava.
