Milenijum je na Balkanu započeo glamurozno. I dalje se osjećao smrad ratnog zgarišta devedesetih, a Srbija koja je bila protagonista i uzrok svih konflikata, katarzično se suočila sa svojom mitomanskom prošlošću. Balkanski kasapin Slobodan Milošević izručen je Hagu i to na Vidovdan! Na dan koji predstavlja simbol patološkog kulta poraza!
U toj perverznoj ideološkoj konstrukciji koja se hranila sopstvenom istorijom poraza umjesto pobjeda, srpsko osjećanje patriotizma izrastalo je u monstruozni neofašistički imperijalizam. Tako se velikosrpski neofašizam izgradio na osjećanju kolektivne frustracije, što ga čini jednom od najopasnijih manifestacija fašizma u modernim evropskim društvima.
Tih godina s početka 21. vijeka činilo da je duh novog vremena i renesanse jugoistočnog Balkana suvereno zagospodario. Međutim, taj civilizacijski trijumf je, ispostaviće se, bio samo bljesak.
Za koji dan srpski studenti opet će se okupiti u novom protestu protiv Vučićeve mašinerije. Donedavno, cijeli region aplaudirao je pobunjenoj Srbiji, vjerujući da njihovi studenti donose „wind of change“. Ipak, za datum protesta odabrali su Vidovdan.
E, pa ne dijelimo se na četnike i partizane, već na fašiste i antifašiste. Jedna i jedina antiteza fašizmu može samo biti ANTIFAŠIZAM!
Odabrali su mit o Kosovskom boju, folklor, freske i 14. vijek kao svoje ideološko i vrijednosno oružje. Ono što su mnogi doživljavali kao nadu i spas, pretvorilo se u zlokobnu dijagnozu – mladi su beznadežno formatirani. Sa njima stiže još jedna „epoha devedesetih“, bolna zatucanost, limitiranost i siromaštvo duha cijele jedne mladosti.
Štafetu srpskog neofašizma, dakle, ima ko da pronosi dalje. Crna Gora, Zeta i Duklja ostaju „prve sprske države“, Rusija je majka, Mladić jeste heroj, a Srebrenica nije genocid. Neofašizam opet maršira Balkanom.
Međutim, i u takvoj Srbiji, u Skupštini grada Beograda juče nije uspjela da „prođe“ inicijativa gradonačelnika Šapića o podizanju spomenika Draži Mihajlovića! Protiv su, osim opozicije, bila i tri odbornika Vučićeve partije.
Da li bi takvo suprotstavljanje crkvi bilo moguće u vladajućem režimu u Podgorici? Ni u najluđim snovima!
2Niđe drugo, tako snažan uticaj, Crkva Srbije nema – do u Crnoj Gori! Niđe tako perfidno, analitično i efikasno ne sprovodi socijalni i ideološki inžinjering. Isto kao što tokom litija, manipulacijom osjećanjima građana, uz „super slogan“ – Ne damo svetinje – danas nam spremaju novu podvalu.
U trenutku kada se rehabilituje fašistički pokret iz Drugog svjetskog rata, i institucionalno i ideološki legalizuje u svim sferama, na antifašističku pobunu progresivnih građana, stiže brutalna zamjena teza!
Pripejd aktivisti koji su prepoznati kao izvorni suverenisti, a danas su navodni borci za „pomirenje“, počeli su sa distribucijom jednog opasnog narativa! On podrazumijeva, da u aktuelizaciji Zakona o zabrani fašističkih simbola, zarad „pomirenja“, naše društvo treba da osudi zločine četničkog pokreta, ali ujedno i „komunistički totalitarizam“.
Ovom „intervencijom“ na stvarnost, u pseudo pacifističkom pakovanju, nama se servira etička društvena vertikala u kojoj je antagonizam fašizma – komunizam??! U toj manipulativnoj bezočnosti, opet se vještački kreiraju „dvije krajnosti“, u kojoj je „sredina“ jedina civilizovana i progresivna pozicija.
Na isti način su kreirali konstrukciju o „dva nacionalizma“, i stvorili politički moronsko društvo u kome niko nema STAV! U kome je odraz političke progresivnosti opasna maksima „dokle ćemo se dijeliti na četnike i partizane!? Opasna, jer namjerno svodi fenomen na kontekst Drugog svjetskog rata, zanemarujući savremenu žilavost reinkarniranog fašizma.
E, pa ne dijelimo se na četnike i partizane, već na fašiste i antifašiste. Jedna i jedina antiteza fašizmu može samo biti ANTIFAŠIZAM! Sve drugo je zamka, u kojoj će vas svrstati u „komunjare“, baš kao što ste postali „pećinski nacionalisti“.
Baš kao što je Crna Gora prva zadala udarac Miloševiću, i od rusofilske kasabe zvane Jugoslavija otvorila vrata za duh Evrope i svijeta, ovo vrijeme joj je opet namijenilo isti zadatak. To neće uraditi ni „progresivna“ srpska mladost, još manje aktuelni crnogorski „srednjaši“.
Evropska unija će, kad za nas otvori vrata, prva pozvati crnogorske antifašiste. Emancipatorska misija crnogorske građanske i antifašističke provinijencije će iz te pozicije pomesti mitomanske naci trendove, jer će naspram njih izgledati kao napredna civilizacija.
