Ljubo Čupić učestvovao je u pripremama trinaestojulskog ustanka 1941. godine. Kao komesar čete Nikšićkog partizanskog odreda, aprila 1942. godine zarobljen je u borbi protiv Italijana i četnika. Oni su ga u lancima, preko Nikšićkog korzoa, u čijoj je blizini živio, sproveli na strijeljanje.
Od svog grada oprostio se podigavši svezane ruke i razvukavši usne u osmijeh prkosa 29-godišnjeg mladića, koga torturom u zatvoru nijesu natjerali na izdaju; taj trenutak ovjekovječen je kamerom, a crno-bijela fotografija, koja je postala autentični simbolantifašizma, obišla je svijet.