Politička i ustavnopravna kriza u Crnoj Gori juče je dodatno produbljena i to sa nivoa najvišeg državnog organa. Skupština Crne Gore nije našla za shodno da odlučuje o skraćenju sopstvenog mandata.
Skupština je, naime, odbila da uvrsti u dnevni red vanrednog zasijedanja odlučivanje o prijedlogu predsjednika Crne Gore za skraćenje mandata Skupštine. Na taj način je povrijedila Ustav Crne Gore i sebe učinila neustavnim i nelegitimnim organom zakonodavne vlasti u ustavnom sistemu uređenja vlasti u Crnoj Gori.
Predsjednik Crne Gore je jedan od Ustavom ovlašćenih predlagača za skraćenje mandata Skupštine (pored Vlade i najmanje 25 poslanika). Po prijedlogu bilo kog od Ustavom ovlašćenih predlagača za skraćenje mandata Skupštine ista je dužna odlučivati o skraćenju mandata. To je jedno od osnovnih pravila parlamentarizma.
Skupštinu na to obavezuje neposredno i Ustav Crne Gore, da „odlučuje o skraćenju mandata“ (član 91, stav 2 Ustava). Nezavisno, naravno, od ishoda tog odlučivanja i rezultata glasanja.
Nepostupanjem po ustavnoj obavezi da provjeri sopstveni mandat, po prijedlogu Ustavom ovlašćenog državnog organa, Skupština je direktno povrijedila Ustav i nesumnjivo sebe učinila organom koji dalje ne funkcioniše u skladu sa Ustavom.
Time je institucionalna kriza u Crnoj Gori i konačno zaokružena, nelegitimnošću i nosioca zakonodavne vlasti. Parlament je sebe pridružio nefunkcionalnim državnim institucijama u ustavnopravnom sistemu, prije svega Vladi koja je izgubila povjerenje, ali i ustavnosudskoj vlasti koja je u blokadi, takođe, zbog nevršenja ustavnih funkcija od strane parlamenta.
(Autor je raniji predsjednik Ustavnog suda Crne Gore)
