Lažni američki diplomata Stevan Simijanović, koji se infiltrirao u sam državni vrh kroz brojne kontakte sa potpredsjednikom Vlade Dritanom Abazovićem, imao je tokom višemjesečnog boravka u Crnoj Gori logističku podršku makar jednog službenika Ministarstva unutrašnjih poslova, saznaje Pobjeda.
U više navrata, tokom boravka u decembru prošle i ponovnog dolaska krajem januara ove godine, Simijanovića je na razne destinacije, od Tivta do Nikšića, vozio jedan policajac, koji nije koristio uniformu već je bio u civilu.
Isti policajac, zapošljen u Odjeljenju za javni red i mir MUP-a, koristeći vlastite lične isprave, svojevremeno je iz poslovnice M-tela uzeo pripejd karticu za mobilni telefon sa kojeg je Simijanović ugovarao sastanke, između ostalih i sa Dritanom Abazovićem, koordinatorom svih službi bezbjednosti i Miodragom Dakom Davidovićem, dok je osnivao stranku Narodni pokret sa kojom je nastupio na izborima u Nikšiću 14. marta.
Simijanović, koji je očito radio za interese jedne tajne službe ili možda i više njih, u međuvremenu je, koristeći svoju ličnu kartu, koristio makar još jednu pripejd karticu, kompanije Telekom.
Za sada nije poznato da li je crnogorski policajac, rodom iz Nikšića, imao službeni nalog da pomaže lažnom američkom diplomati ili se radilo o prijateljskoj usluzi, nakon molbe jednog crnogorskog političara.
Možda će taj detalj – koji je bitan za razješavanje dileme da li je Simijanović politički i operativno djelovao kao ,,slobodni strijelac“ ili uz pomoć ljudi iz vrha države – biti razjašnjen tokom današnjeg parlamentarnog saslušanja Dritana Abazovića pred Odborom za bezbjednost i odbranu.
PAUK I MREŽA
U serijalu tekstova o američko-crnogorsko-srpskom državljaninu Pobjeda je otkrila kako je Simijanović tokom 2020. godine lagano gradio mrežu kontakata sa političarima iz Crne Gore, koristeći lažni diplomatski pasoš SAD kao svojevrsnu ulaznicu za svijet politike i biznisa.
Bio je, priznao je kasnije i sam Abazović, ubjedljiv u nastojanjima da sebe prikaže kao ,,važnog američkog čovjeka“, diplomatu sa sjedištem u Beču, koji se hvalisao odličnim kontaktima sa američkom CIA, vezama sa Srpskom pravoslavnom crkvom, ali i konekcijama sa establišmentom u Srbiji.
Očito je da su u tu priču neki lako povjerovali: Građanski pokret Ura je platio dva prenoćišta ,,američkom diplomati“ u Hotelu ,,Ambasador“ u Podgorici, a Abazović je, na preporuku Simijanovića, čak počeo pregovore sa međunarodno nepoznatom američkom firmom ,,Amerikan balistik kompani“ o nabavci municije za crnogorsku vojsku. I to bez znanja i odobrenja Ministarstva odbrane?!
Ta se operacija ipak nije realizovala, jer je Simijanović razotkriven i uhapšen 9. marta u Nikšiću.
No, prije toga je uspio da izgradi političke konekcije sa Dakom Davidovićem, da bude u štabu tokom osnivanja Narodnog pokreta, ali i da poveže Davidovića i Abazovića.
Da li je tada bilo priče samo o politici ili i o namjerama da se Davidović ubaci u neke državne poslove, kao što je reeksport preko Luke Bar? Možda će i o tome biti riječi tokom današnjeg saslušanja.
SRPSKA PRIČA
Ostaće, međutim, sakriveno od javnosti djelovanje Stevana Simijanovića u Srbiji, gdje i sada boravi.
Prema kazivanju više izvora Pobjede, Simijanović je volio da ističe da je nekolika mjeseca s početka 2020. godine bio jedan od ljudi koji su bili u širem krugu savjetnika tadašnjeg srpskog ministra inostranih poslova Ivice Dačića. Tu priču je Pobjeda pokušala da potvrdi preko više izvora iz Beograda, ali nam je iz Vlade Srbije kazano da ,,Simijanović nikada nije bio, čak ni u širem krugu savjetnika tadašnjeg ministra Ivice Dačića“.
No, jedan međunarodni izvor iz zapadnih bezbjednosnih krugova potvrdio je našem listu da je Simijanović bio veoma zainteresovan da, navodno u ime Trampove administracije, ,,pomogne da Srbija uspostavi intenzivnije veze u sektoru bezbjednosti sa Vašingtonom“.
Zato je preko raznih privatnih kanala, posredstvom društvenih mreža, u ličnim kontaktima prikazivao svoju privrženost Srpskoj pravoslavnoj crkvi, objavljivao da je postao protođakon u Americi, da je boravio sa italijanskim vojnicima Kfora ispred Pećke patrijaršije...
Naravno, i u Beogradu se predstavljao kao ,,politički savjetnik Ambasade SAD u Beču“.
Da li je sva aktivnost, to javno predstavljanje kao uticajnog američkog diplomate, mogla da prođe bez ikakvog znanja srpske obavještajne službe, ,,ispod radara“ američkih obavještajaca ili, jednostavno, nijesu pridavali značaj djelovanju jednog avanturiste?
,,RUKA PRAVDE“
Mnogo je čudnih okolnosti ostalo nerazjašnjeno, mnogo je pitanja ostalo otvoreno i teško je očekivati da će jedno saslušanje u crnogorskom parlamentu pružiti iole zadovoljavajuće odgovore.
Jedno bi ipak valjalo istražiti: kako je čovjek koji je 9. februara uhvaćen i priveden zbog upotrebe lažnog diplomatskog pasoša – danas slobodan čovjek?
Da sve bude zanimljivije, Ministarstvo unutrašnjih poslova, samo dvadesetak dana prije hapšenja Simijanovića, u jeku kada je on mahao američkim papirima, ekspresno mu je izdalo novu ličnu kartu: zahtjev je predao 26. a lična karta mu je izdata 27. januara.
A, prema informacijama Pobjede, iako je američka Ambasada u Podgorici blagovremeno potvrdila da je Simijanović krivotvorio diplomatski pasoš SAD, protiv njega crnogorska policija nije podnijela krivičnu prijavu.
Nije reagovalo ni crnogorsko tužilaštvo, u Nikšiću 9. februara niti dan kasnije nadležno u Podgorici.
Iste večeri kada je Dritan Abazović na Televiziji Crne Gore neartikulisano pokušavao da opravda svoje veze sa lažnim američkim diplomatom, Stevan Simijanović je mirno, svojim vozilom, izašao iz Crne Gore i preko graničnog prelaza Dobrakovo zaputio se u Srbiju.
Bilo je to 12. februara. Danas, tridesetak dana docnije, za Stevanom Simijanovićem Crna Gora nije raspisala potražnicu ni potjernicu zbog krivičnog djela za koje je – ako je stvarno postojalo falsifikovanje službene isprave – zaprijećena kazna zatvora do tri godine.
Nesposobnost crnogorske bezbjednosti ili zataškavanje afere? Ili, možda, samo ,,sitne greške“ o kojima je prije dva dana u sjedištu NATO pričao Dritan Abazović?
