Nakon tridesetog avgusta 2020. godine, kada su dobili priliku da odlučuju o sudbini Crne Gore, otkrilo se njihovo ogromno neznanje o crnogorskim društveno-političkim prilikama i suštinskim problemima crnogorskoga društva. Fokus su stavili na dugotrajnu vladavinu DPS, potpuno apstrahujući probleme koje sa sobom nose velikosrpske partije u Crnoj Gori, pritom im u ruke predavši apsolutnu vlast. Ako se u javnom prostoru može čuti da je DPS vladao uz pomoć raznih satelita, onda je potonjih godinu i po dana velikosrpska politika u Crnoj Gori vladala uz pomoć satelita zvanog GP URA. Potvrdu za takvu tvrdnju daju nam i potonja dešavanja na śednici Vlade u tehničkom mandatu, đe krilo Dritana Abazovića nije imalo većinu za uvođenje sankcija Rusiji i usklađivanje s politikama evroatlantskih saveznika. Navedeni događaj do kraja je ogolio politiku koja je vladala i koja još vlada Crnom Gorom – velikosrpsku politiku usklađenu s pretenzijama i ciljevima Moskve i Beograda.
Naslušali smo se od političkih predstavnika, aktivista i simpatizera GP URA kako koaliranje i savezništvo s velikosrpskim partijama demokratizuje društvo a instaliranje kadrova Crkve Srbije učvršćuje evroatlantski put Crne Gore. Ubjeđivali su nas, da sljedbenici i simpatizeri Vladimira Vladimiroviča Putina, Aleksandra Vučića i Amfilohija Radovića mogu Crnu Goru uvesti u Evropsku uniju. Rezultat tih ubjeđivanja i razmišljanja nije samo blokirao evroatlantski put Crne Gore već i doveo crnogorsko društvo i državni sistem do ivice ambisa i korak od potpunog urušavanja i skliznuća u društvenu katastrofu. Međutim, GP URA ne odustaje, i dalje nas ubjeđuje kako su isti ti sljedbenici i simpatizeri, samo pod drugim imenima, ključ za ulazak Crne Gore u Evropsku uniju i ozdravljenje crnogorskoga društva. Kako nas ubjeđuju, ključ za ulazak u EU i ozdravljenje crnogorskoga društva su oni koji padaju na testu ljudskosti i morala. Oni koji javno ne mogu osuditi masovne pokolje i nemilosrdno granatiranje gradova. Oni koji Bratićkine riječi – „produkt entičkog inžinjeringa“ zamjenjuju riječima – „tako piše u dokumentima“. Dritan Abazović planira njima predati na upravljanje resor prosvjete. Da nam prosvjetljenje crnogorskoga društva donose oni koji se još nijesu prosvijetlili i oslobodili miloševićevske zločinačke politike. Oni čiji duhovni vođa Joanikije Mićović Crnu Goru projektuje kao malu Ukrajinu. Oni koji se ośećaju ugroženo ako Crna Gora nije skrojena po svetosavskim svjetonazorima; onim svjetonazorima koji su u suprotnosti s crnogorskim građanskim, multkulturanim, multikonfesnionalnim i evropskim vrijednostima. Ubjeđuju nas na isti način kao što su nas ubjeđivali da će Vlada Zdravka Krivokapića donijeti boljitak Crnoj Gori, a ne civilizacijski sunovrat kojem svjedočimo. Ponovo nam serviraju priču o pomirenju i predstavljaju ulazak velikosrpske partije u Vladu kao nužnost relaksacije odnosa i odblokiranja puta ka EU; relativizujući njihove stavove kao drugačije mišljenje na što polako pristaju i djelovi manjinskih partija.
Razlika između drugačijeg mišljenja „na koje oni imaju pravo“, kako nam poručuje mandatar, i onoga što zapravo predstavlja njihovo drugačije mišljenje je ogromna. Ta njihova drugačija razmišljanja i mišljenja nipodaštavaju drugoga i drugačije. Ona predstavljaju verbalnu refleksiju onoga što Putin trenutno radi Ukrajini. Vladimir Joković, Crkva Srbije i lepeza velikosrpskih pojedinaca i organizacija negira građansku, multikulturalnu, multikonfensionalnu i evropsku Crnu Goru na verbalnom nivou i ono se od Putinove agresije na Ukrajinu razlikuje samo u primjeni sredstava. Vladimir Putin je posegao za vojnim sredstvima dok pomenuta velikosrpska bulumenta političara, crkvenjaka, kulturnih i društvenih radnika koristi blaža „demokratska“ sredstva. Njihovo djelovanje je za nedvosmislenu osudu a ne relativizaciju jer relativizacija takvih stavova u kranjem dovodi do ishoda kakav je genocid u Srebrenici ili Putinova agresija na Ukrajinu. Ta njihova razmišljanja i „drugačija mišljenja“ su početak a pokolj civila i granatiranje gradova završetak procesa tih i takvih razmišljanja i mišljenja. Zato Vladimir Joković, Crkva Srbije i sva velikosrpska bulumenta ne može osuditi genocid u Srebrenici i rusku agresiju na Ukrajinu jer tim činom osuđuju – sebe, svoje poglede i svoja razmišljanja. Upravo ti pogledi ne daju crnogorskome društvu da brže krene u demokratski razvoj. Korupcije i kriminala ima i u razvijenim demokratskim društvima za razliku od šovinističkih i fašističkih pogleda koji su na margini.
Nažalost, u Crnoj Gori šovinistički svjetonazori nijesu na margini društvenih i političkih dešavanja nego konstantno prijete da postanu većina i upravo ih je GP URA potonjih godinu i po dana napravila većinom. GP URA koja sada s naknadnom pameću pokušava napraviti ono što je trebala napraviti poslije tridesetoavgustovskih izbora – formiranje manjinske Vlade s manjinama uz podršku proevropskih i procrnogorskih partija. Međutim, nanovo pokazuju i potvrđuju sopstvenu političku infantilnost i ne shvataju trenutak vremena. Nakon geopolitičkih dešavanja izazavanih agresijom Rusije na Ukrajinu, Vlada kakvu trenutno pokušavaju formirati je davno prošlo vrijeme. Crnoj Gori je sada potrebna čvrsta politička Vlada na jasnim evropskim pozicijama i prije svega s jasnim proevropskim vrijednostima. Upravo najavljeni parlamentarni izbori poslije godinu dana bitisanja manjinske Vlade obesmišljavaju formiranje manjinske Vlade i govore nam o gubljenju vremena u raznim eksperimentima. Na najavljenim parlamentarnim izborima ne mogu se očekivati tektonski poremećaji na političkoj sceni Crne Gore. Stoga, postavlja se pitanje, zašto bi gubili godinu dana osim ako GP URA nakon tih izbora ne planira opet sačinjavati parlamentarnu većinu s velikosrpskim i antievropskim partijama jer nakon novih parlamentarnih izbora neće više biti prostora za nove eksperimente poput manjinskih ili ekspertskih Vlada?
