Politička glumatanja aktuelnog predsjednika Srbije, od podaničkog oblizivanja u Vašingtonu, Pekingu, Parizu ili Briselu… do arogantnog šepurenja svemogućeg mirotvorca na jugozapadnom Balkanu, samo su estradna maska za stvarne namjere balkanskog autokrate da ostvari strategiju velikosrpskog Projekta Zla.
Svakodnevne izjave Aleksandra Vučića posebno se pakuju za ovu ili onu političku upotrebu, namijenjenu ovom ili onom auditorijumu, domaćoj ili stranoj javnosti, a karakteriše ih jedan cilj – manipulacija, prevara i laž.
Aktuelna vodeća politička nomenklatura u Crnoj Gori simulira stvarnost, kao da je brifovana za političku podvalu
Autocentrizam beogradskog autokrate angažuje armiju poslušnika da izmaštane sadržaje o „nebeskom narodu“, dnevno plasiraju javnosti do mjere da se društvena svijest izmjesti iz objektivne stvarnosti u sferu mitova i simulirane stvarnosti u kojoj će izmanipulisana gomila povjerovati da su Srbi, od Boga izabrani „nebeski narod“ i da su spremni da se žrtvuju za privide koje ime nameće klero-nacionalistička elita.
Svetosavska ideološka elita i autokratska vlast
U središtu tog manipulativnog privida je samo jedna politička konstanta koju je, onomad, predsjednik Srbije jasno izrekao, prilikom prijema Ordena Svetog Save od poglavara SPC - da će „srpstvo i srbijanstvo biti jedno, kad-tad“?!
To je početna lažna zabluda koja je „majka“ svim budućim lažima i pogrešnim zaključcima sa tragičnim posljedicama. To je - „proton pseudos“!
U njoj je sadržana razorna remetilačka opasnost za mir na jugozapadnom Balkanu i tragična samodestrukcija srpskog naroda. Nosioci tog početnog političkog grijeha su svetosavska ideološka elita i ultra radikalna autokratska vlast.
Ta simfonija isključuje laicizam i sekularizam, a oživljava imperijalnu tradiciju Nemanjića, sa krstaškim inkvizitorima 21. vijeka u funkciji stvaranja „srpskog sveta“, na prostoru „srpskih zemalja i srpskog roda“ na čelu sa Aleksandrom Vučićem.
A izmaštani prostor „srpskog roda“ je tamo gdje su - sadašnji Srbi, bivši Srbi, srpske crkve i srpski grobovi?
Taj prostor je, onomad, SPC označavala crkvenim relikvijama. Na njemu se i danas, nakon tri decenije, iskopavaju kosti nevinih žrtava. A njihove dželate neki novi bezumnici slobodno veličaju muralima po beogradskim trgovima.
Novi genetičari Zla obilježavaju novi svijet i nove prostore u kojima će se rađati djeca sa „čistim srpskim genetskim kodom“?
Već su raširene „obe ruke istog tela“, i države Srbije i SPC, kako reče patrijarh srpski, oko prostora „srpskog roda“. Jedne je raširio Vučićev silnik Dodik iz Banjaluke, a druge „pancir“ vladike iz Crne Gore uz podršku četničkih vojvoda i plaćenih izvođača radovaiz Podgorice.
„Otvoreni Balkan“ u velikosrpskom zagrljaju
Tako bi se ideja Aleksandra Vučića „Otvoreni Balkan“ postepeno zatvorila velikosrpskim zagrljajem u kojem bi se ugušili svi koji nijesu svetosavski Srbi ili neće da služe Srbima. To je posljedica tragične simfonije, državnog nacionalizma i etnofiletizma. Simfonije u kojoj Svetosavlje postaje političkaideologija, a politika države religiozni fanatizam.
Nažalost, Crna Gora prva osjeća gorčinu gušenja od „bratskog“ zagrljaja, po drugi put u novijoj istoriji. Od istog dželata!
Aktuelni predsjednik Srbije ne propušta priliku da sa žaljenjem naglasi da Crna Gora ne bi „otišla“ ispod srpske šajkače da je on bio na vlasti.
Zato sve čini da entitete crnogorskog identiteta i državnog digniteta, dehumanizuje i deligitimizuje i da ih pripiše velikosrpskom nacionalnom biću. Zaslijepljen radikalskim velikosrpstvom, Vučić ne može da shvati da Crna Gora nije nigdje otišla, nego se vratila sebi i svom istorijskom i identitetskom biću, kao posljednja republika avnojske Jugoslavije, koja se otrgla od Srbije.
Nikšićki Juda poljubio beogradskog Kajafa
Politički bezobrazluk Aleksandra Vučića dostigao je vrhunac kada je otvoreno počeo da politički korumpira legitimne institucije države Crne Gore i daregrutuje plaćene petokolonaše na crnogorskom prostoru da rade za interese velikosrpskog Projekta Zla.
Nikšićki Juda je poljubio beogradskog Kajafa, (Aleksandra Vučića) nakon što je primio 30 zlatnika (dva miliona eura) da izda Isusa (Crnu Goru). Dotle se sve slaže sa biblijskom pričom, nedostaje još samo pokajanje izdajnika i Markovo drvo na trgu u Nikšiću.
Očigledno je da strategija „srpskog sveta“ dobija vidljive operativne i taktičke aktivnosti koje prijete opstanku milenijumskog državotvornog trajanja Crne Gore.
Ono što prvo čini svaka agresivna politika, koja okupira tuđe prostore je uništavanje i potiranje njenih svetovnih i duhovnih simbola.
Svetovnu vlast je, nakon izbora u Crnoj Gori, kadrovala SPC, a svete duhovne simbole, Cetinjski manastir, Ostrog, Lovćen… desantnim upadom, helikopterom NATO saveza, opoganili su gologlavi fariseji svetosavske sekte. Opozicija crnogorskoj državi, već odavno, ne poštuje njene zvanične simbole, grb, zastavu i himnu?
Na političkoj sceni Crne Gore dešava se endemski politički igrokaz. Plasira se tuđa stvarnost, tuđi Mit i „tuđi“ Bog, a ubija crnogorska stvarnost, crnogorski Mit i „crnogorski“ Bog.
Anticrnogorska peta kolona iz Beograda
Crnom Gorom vladaju oni što ne znaju, uz pomoć onih koji je ne priznaju, a jedne i duge u političkom životu održavaju oni koji nemaju politički kapacitet da vladaju. Ovaj čudni politički bućkuriš u životu održava samo strah od povratka većinskih suverenističkih i patriotskih snaga Crne Gore.
Strah od crnogorske Crne Gore!
„Nakon izdaje izdajice su nepotrebne“, njima je zagarantovano dno Danteovog pakla
Čini se da aktuelna vodeća politička nomenklatura u Crnoj Gori simulira stvarnost, kao da je brifovana za političku podvalu, da pokažu javnosti da, eto, ni „eksperti“ nijesu uspjeli dokazati samoodrživost crnogorske države bez Srbije?!
Aktuelne destruktivne političke snage u Crnoj Gori i sinhronizovan nasrtaj različitih sadržaja i formi specijalnog rata i prljave propagande sa legalnim pokušajem finansiranja anticrnogorske pete kolone iz Beograda, pomjeraju Crnu Goru iz njenog istorijskog ležišta.
Crnoj Gori je potrebna međunarodna podrška, treba joj angažovanje vojnog saveza čiji je član.
Akteri anticivilizacijskog činjenja u Crnoj Gori su politička i duhovna elita države Srbije koja, čak, nema definisane ni granice svoje države, a čini nezapamćenu manipulaciju sopstvenom nacijom, da stanu ispod velikosrpskog barjaka sa pjesmom „Nek se srpski barjak vije od Prizrena do Rumije“.
Svetosavski fariseji tvrde da je to „širenje ljubavi Hristove“?
Strategija „srpskog sveta“ dobija vidljive operativne i taktičke aktivnosti koje prijete opstanku Crne Gore
Crnogorska državotvornost i istorijsko slobodarsko trajanje, njena Čovječnost i Čestitost ne mogu se poništiti bilo kakvim nepočinstvom Palanke Zla, ali zluradost autokratske vladavine balkanskog autokrate može zaustaviti napredak Crne Gore, može joj nametnuti nepotrebne brige i poremetiti njen međunacionalni i vjerski sklad.
Može među siromašnim građanima naći i one koji će podleći kolonokratskoj samodestrukciji, kao onaj „ludi Novica“, koji je tvrdio da bi se za džak mekinja i poturčio, samo da mu krmad ne pokrepaju. Ima još Novica, koji bi se i posrbili za Vučićeve prljave „zlatnike“.
No, „nakon izdaje izdajice su nepotrebne“, njima je zagarantovano dno Danteovog pakla.
Braniti slobodarske tekovine civilizacijska je obaveza
A braniti crnogorske milenijumske slobodarske tekovine u savremenoj građanskoj crnogorskoj državi je civilizacijska i patriotska obaveza koja nikome ne donosi zla i razaranja.
Za razliku od imperijalne srednjovjekovne fikcije tvoraca „srpskog sveta“ u 21. vijeku, koji ponovo na jugozapadnom Balkanu prijete stradanjem nevinih i zavedenih, kao što je to bilo i prije više od dvije decenije, kada je samo u sarajevskoj opsadi stradalo oko dvije hiljade djece.
Zar postoji ljudski stvor i nebeski bog, koji bi ponovo dao mandat i blagoslov za nove zle plodove zbog izmaštane priče o „nebeskom narodu“ u kojoj za Čovjeka nema mjesta.
Ima li pravo homo sapiens 21. vijeka na jugozapadnom Balkanu da se nada da se zloćudna strategija “Kad-Tad“ neće ostvariti - ni sad ni nikad?
