Iz naredbe specijalnog tužilaštva za sprovođenje istrage koju su prenijeli mediji se može zaključiti da ne postoje krivilčna djela koja se Svetozaru Maroviću stavljaju direktno na teret već se on pominje samo kao partner Dragana Sekulića u kompaniji „Moninvest“. Pri tome, Marović se kao većinski vlasnik ne optužuje za krivična djela koja su počinjena u ime njegove firme, već samo njen zastupnik i manjinski vlasnik Sekulić, što je nedopustivo, tvrdi Dejan Milovac koordinator MANS-a.
Pored toga, iz naredbe se takođe vidi da tužilaštvo i pored činjenice da je istraga trajala skoro tri godine, nikada nije detaljnije ispitala direktne veze između Svetozara Marovića i ruskih partnera, u prvom redu Sergeja Polonskog i Vječslava Lejbmana, već je kompletan fokus sa ruskih partnera prebačen na Nataliju Paninu koja je bila samo paravan za stvarne donosioce odluka, pa čak ni nju nisu uspjeli da zadrže u zemlji.
MANS je u svojoj krivičnoj prijavi iz 2008. godine eksplicitno naveo krivična djela za koja postoji sumnja da ih je izvršio Marović, odnosno da je “koristeći svoj društveni položaj i politički i drugi uticaj u lokalnoj upravi Budve lično i preko povezanih lica posredovao da se ne izvrši službena radnja koja se morala uzvršiti, odnosno da se omogući nesmetana nezakonita izgradnja objekta na zemljištu u vlasništvu kompanije „Zavala invest“ čiji osnivač je kompanija „Moninvest“, koja je u njegovom suvlasništvu, kao i da se nezakonito sagrađeni objekti naknadno uklope u plansku dokumentaciju. Za ovo krivično djelo, Krivični zakonik Crne Gore je propisao zatvorsku kaznu u trajanju do osam godina.
Tada smo naveli i da se Marović “u komunikaciji sa predstavnicima korporacije „Mirax Group“ iz Moskve, čija kćerka kompanija gradi turistički kompleks na zemljištu u suvlasništvu sa njegovom kompanijom, lažno izdavao za predstavnika Vlade Crne Gore i u ime Vlade potpisao sporazum o strateškoj saradnji, iako za to nije bio ovlašćen, niti je tada obavljao javnu funkciju”.
MANS je već tada tražio hitnu akciju tužilaštva i procesuiranje kompletnog slučaja i upozoravao da bi svako odlaganje istrage moglo kasnije dovesti do uticaja na svjedoke i dokazni materijal. Zahvaljujući upravo takvom ponašanju tužilaštva, Dragan Sekulić je uspio da počini krivična djela koja mu se stavljaju na teret, a Svetozar Marović da izađe iz kompanije “Moninvest” i makar formalno se distancira od kompletnog slučaja.
Ipak, nesporno je da je Svetozar Marović imao profitni interes od legalizacije svega onoga što je građeno na Zavali, kao i što je nesporno da je imao i sredstva i načina da izvrši politički i svaki drugi uticaj i na Rajka Kuljaču i na Branimira Gvozdenovića da projekat Astra Montenegro bude pošteđen zakona i naknadno uklopljen u plansku dokumentaciju. Stoga su neozbiljne konstrukcije tužilaštva da je njegov partner Dragan Sekulić mogao imati veći uticaj na Kuljaču i Dragana Marovića od samog Svetozara Marovića. Iznad svega, kao vlasnik 80% kompanije Moninvest, Svetozar Marović je imao i veći interes da gradnja na Zavali bude nastavljena.
U skladu sa time, MANS je Vrhovnom državnom tužiocu dostavio i šemu povezanih lica i kompanija na nivou opštine Budva, a koja Svetozara Marovića pozicionira kao ključnu kariku u posredovanju između ruskih partnera i zvaničnih organa države Crne Gore.
Za sada, tužilaštvo Zavalu tretira samo na nivou lokalne uprave Budva i ovlašćenih zastupnika kompanija koje su bile uključene u gradnju na Zavali, bez nagovještaja da će se istraga proširiti i na vlasnike kompanija i one koji su donosili odluke i imali najveći interes od cijelog posla. Ukoliko na tome i ostane, biće to dokaz ne samo da je kompletna trogodišnja navodna istraga bila neuspješna i površna, već i da u tužilaštvu još uvijek ne postoji politička volja da se na adekvatan način bori protiv korupcije i organizovanog kriminala na najvišim nivoima vlasti.
